..Τώρα θα σας πω κι εγώ ένα παραμύθι
που δεν θα έχει μέσα του κουκί, ούτε ρεβύθι
Τώρα θα σας πω δικό μου παραμύθι
να’ χει βελόνα και κλωστή να σου τρυπάει τη μύτη
Τα όνειρα μου μπλέξατε σε κόκκινη ανέμη
και τη ζωή μου δέσατε σε νόμους τυλιγμένη
Είχαν κάποτε μια χώρα να χωρίσουν
και τα παιδιά ελεύθερα να μη μπορούν να ζήσουν
Ζήσαν αυτοί καλά μα τώρα να σωπάσουν
μία φορά κι ένα καιρό παιδιά να μην πεινάσουν
Κώστας Καλδάρας
2 σχόλια:
Θλίψη,πόνος,πίκρα ..και απογοήτευση....
Καλησπέρα Αερικό!
Καλημέρα Άννα.
«Αν έστω και ένα παιδί σε κάποια άκρη του κόσμου
πεθαίνει από την πείνα ή από τον πόλεμο,
τότε ο πολιτισμός μας έχει αποτύχει οικτρά».
Νίκος Καζαντζάκης.
Δημοσίευση σχολίου