Στο αμετάβατο μέσα της ψυχής μου....

Είπε λοιπόν ο Πλάτωνας 

υπάρχει μια σπηλιά σκοτεινή...

Μόνο στην μια άκρη

έχει μια τρύπα με φως

και στην άλλη άκρη 

έναν μεγάλο τοίχο.

  

Εκεί μέσα ζει κόσμος

ότι περνά απο το φως

το δείχνει στον τοίχο

σαν σκιά..πχ.

περνάει λιοντάρι 

δείχνει την σκιά του

περνά άνθρωπος την σκιά του

κι έτσι έμαθαν να ζούν με σκιές

νομίζοντας οτι αυτός είναι ο κόσμος

  

Αυτό έχουν μάθει

εκεί γεννάνε

εκεί πεθαίνουν εκεί τα πάντα όλα.

  

Μια μέρα κάποιος το έσκασε

τόλμησε και βγήκε έξω 

στον άλλο κόσμο.Μόλις βγήκε

τα μάτια του πόνεσαν

απο το φως.Είδε αληθινά

πως ειναι τα ζώα,οι άνθρωποι

ταξίδεψε,είδε τον κόσμο

αλλά θέλησε επειδή ήταν καλός

να γυρίσει να το πεί και στους άλλους.

  

Γύρισε πίσω και άρχισε να τους περιγράφει

πως είναι ο κόσμος αυτά που είχε δεί

τους φώναζε βγείτε έξωωωω!!

  

Τον είπαν τρελό και τον σκότωσαν.

  

Απλά είχαν μάθει να πιστεύουν 

υποταγμένα σε κάτι και δεν μπόρεσαν 

να δεχτούν πως υπάρχει και κάτι άλλο.

Χθές βράδυ συζητούσαμε για τη σπηλιά του

Πλάτωνα.Για μένα η σπηλιά είναι η νέα κοινωνία

και η νέα τάξη πραγμάτων.Αυτός που βγήκε 

απο τη σπηλιά μίλησε πρώτα με το μέσα του

και με τα θέλω του και αυτο τα λέει όλα.

Αξία δεν έχει να γυρίσεις να το πείς αλλά

ο καθένας μας να φτάσει στο σημείο να νοιώσει

την αναγκη να αφυπνιστεί να ερευνήσει τον κόσμο

μέσα κι έξω του.Κάθε τι ξεχωριστό είναι στόχος

απο την αρχαιότητα ως σήμερα δεν άλλαξαν και

πολλά.Οι πρωτοπόροι θυσιάζονται για την ανθρωπότητα.

Ο Προμηθεας βασανίστηκε γιατί προσπάθησε

να αφυπνίσει τις ψυχές.Ο Σωκράτης το Κώνειο 

ο Χριστός το Σταυρό.Αν και ο Ιησούς πέθανε

στο όρος των Ελαιών με το φιλί

της προδοσίας και όχι στο Γολγοθά.

Ο κόσμος είναι ένα βουνό κι ο μόνος δρόμος

που οδηγεί στο αμετάβατο μέσα  μας και στον

εξανθρωπισμό μας είναι η Ανηφόρα.Κάθε βήμα

πολύτιμο κάθε ανάσα δώρο κάθε πτώση μάθημα.

Κάθε στιγμή που μοιράζομαι μαζί σου πολύτιμη.

Πέρασαν μήνες απο τότε που αγκάλιασε η ψυχή

μου τις σκόρπιες σκέψεις του βαθύτατου 

πόνου σου.Ο κόσμος είναι ναι ένα βουνό 

μα είναι δώρο ζωής πολύτιμο το κάθε βήμα σου

δίπλα μου ..όποτε κοίταξα ήσουν ακριβώς εκεί.

Το ξέρουμε καλά  κι οι δυό μας...

Αφού δεν μπορούν να εξηγήσουν

να περιγράψουν  να εκφράσουν 

και να εντάξουν

την αλήθεια και την υπέρβαση

της ψυχής.

Αυτών που έφεραν 

την άνοιξη 

στην καρδιά μου.

Ψυχή καρδιά και σώμα

σε ανασαίνω και επιτέλους Ζώ.!!

Και Ναι.! στο αμετάβατο 

μέσα της ψυχής μου

είσαι και θα παραμείνεις το χρώμα

το πιο Λευκό.