Στριμμάδι......

Δέν έχω το Θεό ανάμεσα στα χέρια μου.

Κι ούτε τον άνθρωπο έχω.

Κρατώ ωστόσο μια απουσία

που μπορεί να πάρει τη μορφη

οποιουδήποτε απ'τους δυό.

Αυτα λέει ο Roberto Juarroz

τον διαβάζω αυτές τις μέρες..

με ξεκουράζουν οι λέξεις του.

H Zωή γεννά διαρκώς στιγμές

μοναδικές..μπορεί να μοιάζουν

στα σημεία αλλά δεν επαναλαμβάνονται.

Το νιωθουμε όλοι.

Οι πληγές..είναι τα λάφυρα

στη διαδρομή των Ανθρώπων

που πορεύονται αξιώνοντας

απο τον εαυτό τους προσπαθώντας

να μην απαξιώνουν τους άλλους.

Αυτές οι πληγές δεν κλείνουν

με πρόχειρα ράμματα..και ελαστικούς

επιδέσμους..καλύτερα ν αφηνονται

ανοιχτές..να γιατρευτούν με 

ανασύνθεση εκ των έσω.Ο Χρόνος

κι η δύναμη της ψυχής έχουν

τον τρόπο τους.Μόλυνση φέρνει

η βιαστική επικάλυψη..και το

σπουδαιότερο η άρνηση του τραυματος.

Κάποιος να με νοιάζεται..

πανανθρώπινη επιθυμία αλλά και μεγάλη

δική μου αυταπάτη.Γιατι..στο δικό μου

τον κόσμο..όσο πιο πολύ σ'αγαπώ και

σε νοιάζομαι τόσο περισσότερο 

σ'ελευθερώνω.Κι αυτό θεωρείται

δυστυχώς αδυναμία άσε που εκλαμβάνεται

σαν αδιαφορία πολλές φορές.

Δεν το παίζω έξυπνη ούτε και ξεχωριστή.

Απλά προσπαθώ να παραμείνω ο εαυτός μου

και περπατώ κόντρα στο μέσα μου σκοτάδι

βασιζόμενη σε ότι απέμεινε όρθιο πια.

Κι αυτό είναι ενα και μόνο ένα.

Η Βαθιά μου πίστη στον Άνθρωπο..

Τα φαινόμενα μπορεί να απατουν

αλλά όλοι μα όλοι ψυχή κουβαλάμε.

Και η δική μου δοκιμάζεται σκληρά

γιατί παραμένει ασυμβίβαστη και

στις απούσες παρουσίες αλλα πολύ 

περισσότερο στις παρούσες απουσίες

της μικρής ζωής μου.

Θα'ναι ένα Δύσκολο Καλοκαίρι..

μα..παντός καιρού στιγμών και

περιστάσεων ότι αξίζει δεν πονά

και ούτε προπορεύεται ουτε ακολουθει.

Αξίζει γιατι μένει Δίπλα σου με κάθε

κόστος ότι κι αν σημαίνει για τον

καθένα μας αυτο.

Τα άλλα για μένα είναι απλές λεπτομέρειες

απ'αυτές που κάνουν τον κανόνα και

όχι τη διαφορά.Όταν Φτάνεις στα ανειπωτα

τότε είσαι ο εαυτός σου.!! Αμετανόητα Φευγάτη..

αλλά και απόλυτα πιστή σε ότι αξίζει.