Νοσταλγώ....

Μια διάχυτη αίσθηση αηδίας και άδειου..

Γυρνάω έρημος στο νυχτωμένο δρόμο των ωρών μου

Καπνίζοντας την υποχθόνια λύπη αυτού του κόσμου

H λύπη μου είν'άγαλμα που δεν τσακίζεται

Η περηφάνεια μου είν'άγαλμα και δε λυγάει

Εγω είμ'άγαλμα

Κι απο το στόμα μου αναβλύζει ο καιρός.

Αντώνης Φωστιέρης