Με τη σιωπή για οδηγό...

Με τη σιωπή για οδηγό

μια στιγμή είναι αρκετή

για να βρεθείς απο το πουθενά

στο απίστευτο.

Όσοι βαδίζουν το μονοπάτι

της Ανθρωπιάς αντέχουν 

να ακούνε την ψυχή τους

περνώντας άφοβα μέσα απο

την κόλαση που διαβαίνουν

συχνά όσοι αγαπούν αληθινά

και στηρίζουν τη στιγμή

αλλά και τις αποφάσεις τους.

Απο μικρή ιδιόρρυθμη δεν

αντέχω τη σκέψη ενός κομμένου

λουλουδιού.Γιατί να το κόψω;

Μπορώ να το θαυμάσω να το φροντίσω

να το μυρίσω απλά αλλά να μην του

αφαιρέσω τη ζωή να μην το πνίξω 

να μην το αποσπάσω 

απο το περιβάλλον του.

Τι σας λέω ε;Εδω διαλύσαμε ολόκληρο

πλανήτη..και στην κοσμάρα μας

ακόμα και τώρα..λες και θα ζήσουμε

αιώνια..Λες και το Εγω και οι επιθυμίες

μας είναι το κέντρο του κόσμου όλου..

Εδώ άνθρωποι σφαγιάζονται..παιδάκια

βιάζονται..πόλεμοι μαίνονται εντός

και εκτός μας..τα λουλούδια μας μάραναν..

Ελα μου όμως που εμένα μ'επιασε

ο οίστρος μεταμεσονύχτια και

μιλάω σε μια κομμένη μαργαρίτα.

Να φανταστείτε την τρέλλα μου μέσα

o Mάης είναι ο μήνας μου κι όμως

σιχαίνομαι την πρωτομαγιά με τα

στεφάνια της οποία ματαιοδοξίααα..!!

Στην επιστροφή με τα λουλούδια 

λαφυρο της βαρετής εκδρομής μας στη

Φύση..Φανταστείτε..Στη Φύση..!

Ναι..ο άνθρωπος είναι σκληρό Όν.!!

Λέτε να φταίω που ακούω ακόμα το 

μικρό παιδί μέσα μου καθαρά;

Κάθομαι απόψε στο μπαλκόνι

χωρίς να σκέφτομαι απολύτως

τίποτε.Απλά νιώθω..ασήμαντη

μπροστά στη δύναμη της Ζωής.

Η σκέψη δεν πολεμά πια τίποτε

και οι λέξεις για άλλη μια φορά

δεν χωράνε την αλήθεια μου.

ΝΑΙ..τίποτε δεν ισούται με

το άθροισμα των δεδομένων

μιας απλής στιγμής.

Αυτής που μ'έδεσε μαζί σου

σαν ψυχή.Και ΝΑΙ η εξίσωση

της πίκρας δεν είναι άλυτο

αίνιγμα πιά. Και ΝΑΙ..

στο αμετάβατο μέσα της ψυχής μου

θα είσαι πάντα το χρώμα το Λευκό

κι αυτο δεν αλλάζει.

Η αγάπη δεν φυλλομετριέται

κι αν οι λέξεις είναι τελικά

η ποινή μας..με καθαρη καρδιά

επέλεξα!!

Ισόβια Χωρίς Αναστολή

και γνώμη δεν αλλάζω.