Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010

Ριζιμιό




    Γιάννη μού λείπεις...δε μετρώ την
    απουσία σου με το χρόνο που πέρασε ή
    που θα συνεχίσει να κυλά αλλά με την
    ψυχή...Εξακολουθώ να νιώθω 
    μεγάλη μοναξιά μέσα στα δήθεν και
    σ'όλους τους νεκροζώντανους που
    με περιβάλλουν.Θυμάμαι καλά,το πρώτο
    πράγμα που ρώτησα μετα το σοκ της είδησης
    ήταν ενα.Ήταν ακαριαίο; Kαι είπαν Ναί.
    Πόνεσα.Γιατι ξέρω καλά πως ένιωσες.
    Η βίαιη έξοδος της ψυχής απο το σώμα κόβει
    σαν δίστομη λεπίδα. Κι η ενσυναίσθηση
    του μάταιου το ίδιο.Μ'έχει στοιχειώσει
    μου'χει ρημάξει την ψυχή.Θυμάμαι όταν
    μου ζήτησες την τίγρη..ήθελες να τη δεις
    σε βίντεο.Ανέτρεψες τους δισταγμούς μου
    κι έτσι το έφτιαξα με δέος αλλα και με
    μια ανησυχία..Ήταν το τελευταίο που είδες.!

    Η Τιγρης δαμάζεται Γιάννη μου.Με μικρές
    καθημερινές επίπονες προσπάθειες και με
    ανάσες ακριβές.Συμφιλίωση με το μέσα μας
    σκοτάδι και μάχη για την έξοδο στο Φως.

    Δυστυχώς προηγήθηκα..31-1-1993 κι επέστρεψα
    τέλη Φεβρουαρίου της ίδιας χρονιάς.
    Δεν στο είπα ποτέ.Δεν πρόλαβα..όπως δεν
    πρόλαβες και σύ να κεράσεις το βαρκάρη.

    Είσαι μέσα στην ψυχή μου σαν ένα ατόφιο
    κομμάτι πολύτιμο ζωής κι έτσι θα παραμείνεις.

    Έχουν αλλάξει πολλά.Θραύσματα αλήθειας πια
    άφοβα κι οριακά πάντα στην κόψη της στιγμής
    με όλα όσα φέρνει και παίρνει καθως κυλά...

    Μου λείπεις με την βαθύτερα υπαρξιακή έννοια
    και ομολογώ την αδυναμία μου:
    Δεν Αντέχω Άλλες Απώλειες.Κι ας ξέρω ότι
    είστε καλά εκει κι ας νιώθω τη γαλήνη σας.


    Κάπου Κάποτε Κάπως θα ανταμώσουν ξανά
    οι ψυχές μας.Στων Αστεριών το Φως Λοιπόν.!!!




24 σχόλια:

Bουλα. είπε...

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία!
Είπες
Και μετά έγραψες με αίμα σε ενα χαρτί ...
O EΡΩTAΣ ΣOU ΔIATAΓH KAI TEΛEΣIΓΡΑΦΟ,

Μα οταν...
διέταξα....γύρνα...ζήσε....
δεν μ άκουσες.
Και έφυγες για πάντα...σ ενα ταξίδι που δεν με πήρες μαζι σου....
Έκλαψα.. πονεσα ..σ αναζήτησα παντού....
μα συνέχισα να ζω....ενα μεγάλο πρέπει ηταν η ζωή μου.
Ομως ακομα αναρωτιέμαι....γιατι μου ειπες ψέματα;
Δεν ζήτησα πολλα...απλα μόνο ΖΗΣΕ.

Κάπου Κάποτε Κάπως θα ανταμώσουν ξανά οι ψυχές μας.
Στων Αστεριών το Φως Λοιπόν.!!!
Η δικια μου μικρη ιστορια...
Καληνυχτα Αερικο...

AERIKO είπε...

Γι'αυτό γελώ συχνά με τον επίπλαστο
πόνο των περιστασιακών ατελέσφορων
ερώτων και με την κλάψα και τη Μιζέρια κάποιων στιγμών.Ο Γιάννης ήταν Φίλος αληθινός απο τους ελάχιστους που έβλεπε μέσα στην ψυχή μου χωρίς πολλά λόγια.
Και βέβαια η Ζωή συνεχίζεται κι αν
γινόταν να επικοινωνήσουν μαζί μας
κάτι αντίστοιχο θα ζητούσαν.ΖΗΣΕ..!

ΖΗΣΕ τη στιγμή με σεβασμό κι αγάπη
στον εαυτό σου και στους άλλους.
ΖΗΣΕ το παρόν χωρίς αναβολές γιατι
το αύριο δεν είναι δεδομένο.

Λοιπόν Βούλα..

"Σε μας να μείνει άγιο κάλεσμα
η ανθρώπινη φωνή
Σκύβει το κεφάλι η σκέψη να οξυνθεί
Η γλώσσα μας απ' αύριο
σε διάλεκτο θα είναι της σιωπής¨"

Καλό Ξημέρωμα απο ψυχής.!

Γιώτα είπε...

Τα ωραία και τα όμορφα....λένε, φεύγουν νωρίς! Ελπίδα μένει, πως οι ψυχές μας θ΄ανταμώσουν!
'Ενα χαμόγελο στη μέρα που φώτισε....
στην ψυχή που θα φωτίζει μέσα σου!
Καλημέρα...φιλιά πολλά!

D.Angel είπε...

..........
Δεν ξέρω τι να σου γράψω!
Μ επιασε μια στεναχώρια!
Φιλιά πολλά και
Καλημέρες γλυκές

Bουλα. είπε...

αν εχεις ζήση τον αποχωρισμού του θανατου με την αγαπη...
μετα τι αλλο μπορει να σε πονεση περισσότερο;
απλα συνεχίζεις να υπαρχεις...
καλημερα αερικο μου....
το απόσπασμα ειναι αληθινό που εγραψα...
ενα μικρο κομμάτι της αλήθειας μου.

AERIKO είπε...

Για μένα Γιώτα δεν είναιελπίδα..αλλα βεβαιότητα.Δεν μπορεί ο κοινός ανθρώπινος νους να συλλάβει εύκολα το αόρατο.Αυτό είναι όλο.Όμορφο απογευματάκι εύχομαι με χαμόγελο.:)

AERIKO είπε...

Άγγελε μου ναι..αλλά και μόνο η γλυκειά σου καλημέρα φωτίζει τη στιγμή σαν χίλιες απο καρδιάς λέξεις.

Ομορφο απογευματάκι εύχομαι ολόψυχα.:)

AERIKO είπε...

Έλεος Βούλα μου..τι μου λές τωρα..!

Δεν αμφισβητώ ούτε μια σου συλλαβή.
Ούτως ή άλλως ανήκεις στη δική μου καταραμένη φάρα.Αυτη είναι η αλήθεια.

Οι απώλειες μας πονούν αλλα΄και μας δυναμώνουν γιατι μας κάνουν να μη θεωρούμε δεδομένα τα αυτονόητα.

Καλη ξεκούραση και όμορφο απογευματάκι σού εύχομαι θα εμφανιστώ συντόμως.Φιλί. :)

thalassaki είπε...

((((((αγκαλιά)))))) οι απώλειες βρίσκονται κι αυτές ανάμεσα στα προικιά μας :*

AERIKO είπε...

Aνταποδίδω απο καρδιάς στο ακέραιο.
Καλο Ξημέρωμα αγαπημένε μου Φλοίσβε
ψυχής.! Φιλιά.! :))

σταγόνα είπε...

Αχ Αερικό μου..
μέρος της ζωής μας η απώλεια.. σε ανθρώπους, σε στιγμές, σε πράγματα, στα χρόνια που περνάνε..
σε νιωθω απόλυτα.. δύσκολος ο αγώνας και μεγάλη η πάλη της συμφιλίωσης με κάθε τι πολύτιμο που χάνεται δια παντός..

έλα να σε πάρω μια μεγάλη αγκαλιά:)

AERIKO είπε...

H αληθεια να λεγεται..δεν αντεχω άλλες απώλειες..βροχούλα μου.Ούτε άλλο πόνο..αλλα απ την άλλη ειναι ευλογημένες οι στιγμές που σου ανοιγονται τρυφερές αγκαλιές στη κόψη της αγρύπνια σου.Όμορφο Ξημερωμα εύχομαι ολόψυχα.! :))

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Καλως σε βρηκα πατριώτισα
Αν και....με στεναχωρησες με το πρώτο δικό σου ποστ που διάβασα

Broken Stone είπε...

Bless...

AERIKO είπε...

Ο χρόνος Ρίκη μου ειναι σύμμαχος και φίλος.Οι γνησιοι Κρητες οπως καλά γνωριζεις ειναι ανθεκτικοι και σοφοι στον πόνο και στις αληθειες τους.Καλως όρισες.! Όλα καλά..!!
Όμορφο Ξημερωμα εύχομαι ολόψυχα.:)

AERIKO είπε...

Όμορφο Ξημερωμα Broken Stone.

ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ είπε...

αυτό αντί για ένα λουλουδάκι

ΥΓ. Όταν ξαναμιλήσεις με το Γιάννη, να του πεις να δώσει χαιρετίσματα στο φίλο μου το Μήτσο.

υιος ασωτος είπε...

Ξέρεις μεγάλη υπόθεση η θύμηση, βέβαια θα έλεγα όχι για μας, αλλά ο ίδιος αυτός που με τον τρόπο του, με αποτυπώματα που άφησε μας προτρέπει, αν θέλετε και όχι σαν μνημόσυνο, ούτε εκείνα του Βαλαωρίτη, σαν καθημερινό ζώντας δίπλα μας, με κουβέντες που έμειναν μισοτελειωμένες, ή ακόμη παραστάσεις έντονες, με εκείνα τα στοιχεία που σου φωνάζουν κοίταξε εδώ είμαι, μίλα μου, ταξίδεψε με. Μεγάλη υπόθεση να μένεις στην παρέα απουσιάζοντας, δεν είναι κακό το μήνυμα, να δώσει και σε μας τέτοια, αποτυπώματα να αφήνουμε κατά την απουσία μας.

AERIKO είπε...

Hρακλή ξέρω πως είσαι μεγάλη ψυχή.!

Σ'ευχαριστώ για την ανάσα ..όσο κι αν σoυ φανεί παραξενο..αυτο το τραγουδι δεν το είχα.! Όμορφο Ξημέρωμα εύχομαι.:))

Walking in vain είπε...

Μου ξύπνησες μνήμες... Ο πόνος μαλακώνει η απώλεια όμως δεν αναπληρώνεται, εσύ φιλοσοφώντας για αυτή κατάφερες να μας τον συστήσεις ωσάν να είναι εδώ

ΥΓ. Τα δικά μου χαιρετίσματα στον Χρηστάρα

AERIKO είπε...

Σωτήρη μου.:) "Να χαράζεσαι στη ζωή τόσο προσεκτικά, που να μη ματώνει ποτέ η ευλάβεια."

Όμορφο βράδυ καλέ μου φίλε.:)

AERIKO είπε...

Όχι δεν αναπληρώνεται αλλα οταν ειναι κομμάτι της καρδιάς κουβαλάμε μέσα μας κάθε χαμόγελο κάθε συνάντηση καθε τι τελος πάντων που σαν δωρο ζωής μοιράστηκε στις στιγμές μας. Τιποτε δε χάνεται..κι εδω λησμονιά δεν υπάρχει.!Και δεν ζουν ολα αν τα θυμάσαι..απλά εντείνεται η αξία τους.Ουδέν μονιμότερο του προσωρινού..αυτη ειναι η τραγικότητα του ανθρώπου ανα τους αιώνες.

Όμορφο βράδυ Γιώργο μου :)

JENY... αστεροτρόπιο είπε...

"Τη μέρα είσαι αυτό που βλέπουν οι άλλοι
μα εσύ δεν είσαι εκεί πια
κρυμμένος κάτω απ’ τα ξέχειλα ρούχα σου
αναστενάζεις
κι όλοι νομίζουν πως είσαι ζωντανός."
Γι' αυτό το νεκροζώντανος... όλο το ξεχνάμε αερικούλη μου ώσπου να γνωρίσουμε αυτούς τους ελάχιστους...
για τα υπόλοιπα σιωπώ!

AERIKO είπε...

Δεν Άντεξα να ερθω...αυτο σου λεω μονο..Θα ράγιζα.Προτιμω παλι οι δυο μας μαζι σε ανυποπτη στιγμη εξ αλλου
ήξερε πολυ καλα τι εκανε οταν μας γνωρισε. Θελω να εισαι καλα και να χαμογελας κοντρα στα δυσκολα.Ετσι μονο απαλυνονται.Την ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ και την αγαπη μου. :)