..ονομάζεται επίγνωση.
Και πώς να αθωώσεις το είναι σου όταν
έχεις φτάσει 30 χρόνια νωρίτερα στο πεδίο
που φτάναν κάποτε στα 70 και άνω;
Και πώς να επι~ κοινωνήσεις εαυτό..
Και πως να προσαρμοστείς σε μια τόσο άχρωμη
και φτηνή πραγματικότητα όπως η σημερινή;
Και πως να εξηγήσεις πως ο χρόνος είναι ανίκητος
και σταθερά ακίνητος κι εμείς τόσο δειλοί να τον διασχίσουμε
σκανταλιάρικα σεβόμενοι τα απλά του με πίστη καρδιακή στο αυτονόητο;
Και πώς αξίζει να παραμένεις αυθεντικά παράτολμος κόντρα σε υποθέσεις
προβλέψεις και κανόνες ανθρώπινους;
Kαι πόσο αξίζει ότι κι αν κοστίζει να χωράς το θραύσμα της εξαίρεσης;
Και πως να εξηγήσεις πως απο τότε που γεννήθηκες σπάς κανόνες
και υπηρετείς Κώδικες;
Και πως να εξηγήσεις πως πιστεύεις ακόμη εν έτει 2020
" στον ανθρωπάκο, στη γωνιά του δρόμου, που βγάζει το καπέλο του και χαιρετάει ταπεινά, την ώρα που οι άλλοι τον σκουντάν και τον χλευάζουν.
Και δοξάζεσαι κι εσυ μαζί του.";
Kαι πώς να βάλεις σε λέξεις απλές πως η επίγνωση δεν είναι όρος ψυχολογίας
αλλά βίωμα αληθινής ζωής;
Eπίγνωση είναι το μεταπτυχιακό που σου δίνει ο πόνος του θρανίου της Ζωής
το παιδικό σου πείσμα να μην ξεμακρύνεις απο το μονοπάτι που ορίζει η ψυχή σου
και οι απόλυτα κατ'επιλογή πάντα δημιουργικά μοναχικές στιγμές σου.
Φάσεις,καταφάσεις κι αντιφάσεις εδω δε χωρούν.
"Που να εξηγώ τι καταβάθος είμαι εγώ;"
Σιγά μην εξηγήσω..πόση αξία έχει μέσα απο μια φλέβα στιγμή αυτός που ερωτεύεται σαν καμικάζι να φτάσει να αγαπά του κόσμου την πληγή
σαν ουρανός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου