Σιχαίνομαι αφάνταστα τη δηθενιά στους ανθρώπους.Εκείνο το τίποτε δεν είμαστε στις κηδείες και την επόμενη μέρα ο καθένας το χαβά του.. απεχθάνομαι τον ανθρώπινο φόβο για το θάνατο ενώ στην ουσία καθένας αρνείται ότι σαπίζει πολύ πριν πεθάνει απο εκατομμύρια συμβιβασμούς την κάθε μέρα..σιχαίνομαι τα ψευτικα τα λόγια τα μεγάλα..που ποτέ δε μάτωσαν για να γίνουν πράξεις.
Με θλίβουνε οι ερωτες που δεν αντέχουν να γίνουν αγάπη..οι άδειες αγκαλιές ..το Μαζί και μόνοι..τα τέλματα τα αδιέξοδα και οι δειλές προφάσεις κι αντιφάσεις..σιχαίνομαι τη ματαιοδοξία την κενότητα και τον εγωισμό που κάνει τις στιγμές αλλόφρονες, απαξιωτικές και όχι μοιρασμένες.
Aeriko Winter 2016
6 σχόλια:
Πόσο μα πόσο με εκφράζεις!
Είναι σα να διάβαζα σκέψεις μου!
Αγαπώ σε και περισσότερο αγαπώ τον
τρόπο που σκέφτεσαι!
Φιλί μεγάλο!
Oι σκέψεις που σιχαίνονται τους κανόνες είναι ατίθασες
και φυσικά δε χωρούν σε καλούπια.Εσυ το γνωρίζεις
καρδιακά αφού το φοράς κατάσαρκα.
Φιλούρες κι απο μένα και όμορφη νέα εβδομάδα.:-)
Εκφραστικότατο και ακρως αντιπροσωπευτικο για καποιους απο μας!!
Μαζί σου σε όλα!
Τα φιλιά μου!!
Είναι και κάτι μέρες που κρύβουν τόση νύχτα μέσα τους!
Όπως οι κηδείες εμπεριέχουν το γέλιο ενός παιδιού που κάπου λείπει.
Όπως κάποιοι Έρωτες που μεγαλώνουν μα αρνούνται να γίνουν αγάπη από πείσμα στην ενηλικίωση των δικών μας απαιτήσεων.
:))
Απλά γαρ εστι της αληθείας έπη.
Ευχαριστώ σε ολόψυχα..Φιλί.!! :-)*
Όταν περιέχεις το παράφορα γνωρίζεις
πως αξία έχει η ένταση για όσο διαρκεί.
ΜΟΥ ΕΛΕΙΨΕΣΣΣΣ!!! Φιλούρες πολλές. :-)
Δημοσίευση σχολίου