Μπούχτισα..

.. με την ηχορύπανση των ημερών

Η αλήθεια της ζωής ποτέ δε χάνεται 

στους ανεξερεύνητους δρόμους του δήθεν 

κι όλοι οι φευγάτοι απ΄τον κύκλο γαλαξίες 

αναστημένοι μου χαμογελάνε απόψε 

και για πάντα σε μια παράξενη 

συμπαντική απαλή ησυχία. 

Η αγκαλιά της σιωπής όταν ανοίγεται , 

οι στιγμές της καρδιακής απλότητας στην αγάπη ,

χάριτες γίνονται στον απέραντο ουρανό 

και στην εσωτερική προσφυγιά του καθενός αντίσκηνα, καταλύματα στήνονται. 

Στη μεγάλη σκηνή της παγκόσμιας ψυχής 

χωράνε όλα τα μικρά σημαντικά της ζωής 

και μένουν στην απέξω τα μεγάλα ασήμαντα. 

Όλοι οι καθημερινά αμετανόητοι πρόσφυγες εντός 

οι πιστότεροι στην αξιοπρεπή τους σιωπηλή αλήθεια, ταπεινόφρονα θα παραμένουν εσαεί ευγνώμονες 
στην ιερότερη της ζωής αλήθεια.

Ουδέν μονιμότερον του αυθεντικού

ψυχή μου.