Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Aκολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι

Aπ’ το πουθενά πλησιάζει, 
συστήνεται σαν πόνος
 και ενοικιάζει το καλύτερο δωμάτιο 
του εγκεφάλου μου, 
σκόνη είναι παγιδευμένη στη γωνία, 
κύκνος και θάνατος αργός, 
έχει τη γεύση κάποιου γλυκού, 
μη με ρωτάς τι γλυκό, 
έχω ξεχάσει αυτή την αίσθηση, 
λειτουργώ μόνο με το συναίσθημα





αφήνει προκαταβολή δυο νοίκια μπροστά, 
δεν έχει οικογένεια μόνο μια τσάντα αλλαξιές 
για τα σαββατοκύριακα, φορά μαύρα κάτι θα πενθεί 
νομίζω δεν είμαι σίγουρος, κρατά στα χέρια του ρίζες,
 μια γλάστρα πλαστική και ένα ξύλινο παράθυρο δίχως τζάμια, 
δεν μιλά, ωραία λέω, ήσυχος φαίνεται, του δίνω τα κλειδιά, 
τον ξανακοιτώ, κάποιον μου θυμίζει...


παίρνει τα κλειδιά λίγο βιαστικά, 
ανοίγει την πόρτα, πριν μπει στο δωμάτιο 
τον ακούω να ψιθυρίζει, κάτι σαν τραγούδι έμοιαζε, 
σκέφτηκα τι είδους πόνος είναι αυτός που τραγουδά, 
αλλά πάλι το τραγούδι είναι κι αυτό ένας πόνος ,
 ένα μοναχικό παιχνίδι στην τράπουλα του χρόνου, 
το τραγούδι απαλύνει τον πόνο, στην έσχατη περίπτωση 
σε συμφιλιώνει με τον πόνο, για δες τώρα μήπως θέλει 
να γίνουμε φίλοι και μου το λέει έτσι γιατί ντρέπεται,



γυρίζει σαν να κατάλαβε τι σκεφτόμουνα και μου λέει:



– « …ο έρωτας είμαι…»!





8 σχόλια:

Ανταίος είπε...

Τελικά, ποτέ δεν ξέρεις τι νοικάρης θα σου βγει...από την άλλη, καλύτερα
έτσι από κάτι άλλους που τα έχουν..ακατοίκητα, ναι;χαχα
Καλημέρα, Αερικό μου, πανέμορφη ανάρτηση και τόσο αισιόδοξη· ο,τι πρέπει για την βδομάδα που ξεκινάει!

AERIKO είπε...

Η Συγκατοίκιση με τον Πόνο είναι ζόρικη Ιστορία..ο έρωτας είναι αλητάκος μα σαν πιείς απ το δάκρυ του ριζώνει η αγάπη.Δεν υπάρχουν ακατοίκητα Ανταίε..απλά ξεπουλημένα απο νωρίς και μάλιστα με ιδιοτελείς αντιπαροχές..που καταλήγουν ερείπια μπροστά στη δύναμη της αλήθειας του χρόνου..
Αυτά για κάποιες που κακογερνάνε μέσα εδώ..φθονώντας κάθε ωραίο και με κανουν συχνά να ντρέπομαι για τη γυναικεία φάρα..γιατι φυλή δεν είναι πια εδω και χρόνια.

Ο Έρωτας σαν γίνεται βαθειά Αγάπη δεν έχει να ξεχνά ουτε και να θυμάται γιατί είναι η αιωνιότητα της ψυχής όλων μας.

Καλημέρα και όμορφη νέα εβδομάδα φίλε μου..Θερμοευχαριστώ σε.!! :))

kaiti1964 είπε...

Στην αιωνιότητα της στιγμής να μεταφερθούμε για την πλήρωση ....
και τοτε ο πόνος αλλάζει ...

Φιλιά πολλά Μαρία μου !!:)))

AERIKO είπε...

Μέσα απο τον πόνο γεμίζουμε ουσία..θα στα πεί με διαφάνεια ο Θάνος περιεκτικά..εκεί στο κάθε τι..ενα σφηνάκι για πάρτη μου οκ..; εμείς δεν μπορούμε μακρυά απο την ερημιά της φωτιάς.Φιλουρες πολλές όμως...:))

Σ......η είπε...

sumfonoume apoluta Maraki!

AERIKO είπε...

Xαμογελαστή Καλημέρα...είναι όμορφο να συμφωνούμε ανεβαίνοντας το μετερίζι της ψυχής με παλμό αλήθειας.

:))

Ανταίος είπε...

Προτίμησα να γράψω εδώ την είδηση για την υπουργοποίησή σου,
μιας και η νέα ανάρτηση δεν μου το επιτρέπει καθόλου...
http://tomaganopigado.blogspot.gr/2013/10/virtual-revolution.html?showComment=1382589004525#

Την καλημέρα, Μαρία!

AERIKO είπε...

Aνελαβα καθηκοντα με ζηλο ήδη..σε ευχαριστω για την τιμη..υπ οψην αν καπου διαφωνησουμε..γιατι οι αλλαγες μου θα ειναι ριζικές..θα τα ακουσεις stereo και θα κατασχεθουν ολα τα ipad kai iphone εκ της οικιας σου και δεν συμμαζευεται.Μπορουμε και με τα απλα τηλ...τι το καναμε εδω american bar ενας λαος να σερφαρει ασυστολα διψωντας για ξεσάλωμα κι οχι για επι κοινωνία τη στιγμή που συν ανθρωποι λιμοκτονουν στην κυριολεξια. Την καλημέρα μου την εκτιμηση και το βαθυτατο ευχαριστω μου. :))