Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

"Όσοι περνούν τη χώρα της Απόγνωσης..


παθαίνουν Αμνησία;"


Στιγμές - νότες απο ενα ποτήρι 
που το λένε ζωή και συχνα ξεχειλίζει..
Στιγμές - άγρυπνες αφού 
ότι είναι μισοάδειο σπάει στα χέρια μας 
γιατι δεν είχαμε τη δυναμη 
να το γεμίσουμε με την αλήθεια 
των μπορώ μας..
Ουσία μας λοιπόν οι φορές 
που τα καταφέραμε και πονέσαμε.







Μόνο έσωθεν η κατεύθυνση 
και ο χώρος απέραντος είναι.




σε όσους δεν γραφουν 
στο ταβανι τις νυχτες τα όνειρα τους
αλλα βγαίνουν με τα ματια της ψυχης 
ανοιχτα στους δρόμους της ζωής
και χωρούν με "λογισμο και με όνειρο"
 την τραγικότητα του είναι τους..
Τυχοδιώχτες και όχι τυχάρπαστοι 
οφείλουμε να φορουμε συνειδητα 
ως κοινοί θνητοί 
το μακό της ανθρωπιάς μας.



Αeriko ~ Απρίλιος 2013 ~ 


6 σχόλια:

Eleftheria είπε...

Αερικό μου, δεν γράφεις, κεντάς...

Η Μικρασιάτισσα γιαγιά μου, ( μια γλυκιά, καλοσυνάτη γυναίκα παρά τα όσα είχε βιώσει...)όσο ζούσε έλεγε καμμιά φορά όταν ήμουν μικρή..."όσοι περνούν πόνο, απόγνωση,θάνατο...ξέρουν...Άλλους αυτά τους κάνουν καλύτερους ανθρώπους κι άλλους
χειρότερους...Εκεί θα φανεί το μεγαλείο του καθενός, αν έχει.


"Μόνο έσωθεν η κατεύθυνση
και ο χώρος απέραντος είναι"

Υπάρχουν μεγάλες, όμορφες αλήθειες στα λόγια σου.

Όμορφο Σαββατοκύριακο να έχεις :)

kaiti1964 είπε...

Λόγια που κομίζουν τραγικές αλήθειες μας χαριζεις με τη δυναμη της γραφής σου Μαρία μου!!!!

Βουτιά στα βαθια νερά του είναι μας η λύτρωση...

Υπέροχη ανάρτηση !!!! ..Φιλιά :)))

AERIKO είπε...

Όσοι περνούν τη χώρα της απόγνωσης βρίσκουν το μονοπάτι του απλού..διαβάτες μοναχικοί και σπάνια μονάχοι αφου δεν διαπραγματεύονται το είναι τους.

Όμορφο Σ/Κ Ελευθερία μου. Σε Φιλώ.:))

AERIKO είπε...

Δύσκολη μέρα Καίτη μου..στη σιωπή του είναι μας ναι..τα λέμε..φιλί.!! :))

stelios είπε...

"Μια εικόνα, χίλιες λέξεις" και ένα βίωμα, χιλιάδες εικόνες.. που προσπερνούν μηχανικά, με μαθηματική ακρίβεια ρουτίνας..
Η μηχανική λειτουργία απαλύνει τον πόνο, αλλά και τη χαρά.. Τα "στεγανά" βοηθούν να ζει κανείς "εξ απαλών ονύχων".. Όμως "επειδή είσαι χλιαρός, και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, πρόκειται να σε ξεράσω .." απ΄ τη Ζωή.
Στη Σιωπή ο φακός ζουμάρει. Το Είναι απλώνεται σ΄ ολόκληρο το σκηνικό..
Δίχως μνήμη, που οδηγεί στον φόβο και την απόγνωση, απλώς υπάρχει και βιώνει.
Η καθαρότητα στη γεύση, πικρό - γλυκό, είναι κανόνας του κόσμου που ζούμε.. Το μυστικό είναι η αγάπη στο πικρό και το γλυκό.
Η αγάπη για τη γεύση.. για τη Ζωή.
Ένα Σαββατοκύριακο, ηλιόλουστο και βροχερό, με αγάπη στις αντιθέσεις της Ζωής, αληθινά ευλογημένο.. :))

AERIKO είπε...

Η Παγωνιά του Θανάτου Στέλιο δεν προσπερνιέται.Με το χρόνο απαλύνεται η απώλεια..στην άλλη πίστα δεν έχει ρακές και μουσικές και χαμόγελα..αλλά οταν περιέχουμε το μάταιο ζούμε με ευγνωμοσύνη το απλό της καθημερινής στιγμής.

Η Γευση αυτης της ζωης ειναι πικρή..γλυκαινει μονο εαν και για οσο την μοιραζομαστε.

Εγκάρδια ευχη για μια όμορφη Κυριακή.!:))