Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

Ο Δρόμος ο λιγότερο Ταξιδεμένος...



O Χρόνος Σύμμαχος,ο Πόνος Ψυχής καύσιμο 
και ο Δρόμος ανοίγεται περπατώντας.
Έτσι φτάνουμε  στην Πηγή της Ζωής
δίπλα στο ποτάμι μα αντίθετα 
με της κοσμοσυρροής τη ροή.
Ο δρόμος, ο λιγότερο ταξιδεμένος 
της μοναχικότητας, της σιωπηλής προσφοράς 
και της επίμονης υπομονής οδηγεί 
στης Αγάπης το Φως.





"Κάποια στιγμή αναλογίζεσαι 
πόσο μακρύς και μοναχικός 
υπήρξε ο δρόμος της ζωής σου,
παρόλο τον κόσμο τον πολύ τριγύρω. 
Στον δρόμο εκείνο που ξεκίνησες να βαδίζεις, 
δεν γνώριζες ούτε την αρχή, αλλά 
ούτε και το τέλος του. 
Στο διάβα του υπήρχαν 
ολόασπρες λαμπάδες, πυρωμένα ιδεώδη,
φωτεινές αξίες ιερά στοιχεία 
ενός ολοζώντανου συστήματος αξιών,
αλλά στην γωνιά του μονοπατιού 
καραδοκούσε το άγνωστο. 
Βαθύ σκοτάδι επικρατούσε 
στο σταυροδρόμι, 
αλλά το φως σκόρπιζε το σκότος
 και έφερνε τις σταγόνες ευτυχίας. 
Βαδίζεις σε αυτόν τον δρόμο, 
που επέλεξες εσύ και δεν στον επέβαλαν,
τήρησες την προσωπική σου
 συμφωνία με την καθαρή σου συνείδηση .





Βαδίζεις τον δρόμο τον « λιγότερο ταξιδεμένο » 
και βαδίζεις  πάνω από όλα ελεύθερος .!" 


Σκοτ Πέκ




6 σχόλια:

agriomeli είπε...

Κοιτα να δεις κατι πραματα!

Ξυπολυτη περπατω χρονια
στους δρομους τους υγρους
μα και στους δρομους που καινε...
και τα "πελματα"
βαμβακι παραμενουν...

"Σιγανα και ταπεινα"

Καλημερολουλουδο,νεραϊδα...

AERIKO είπε...

Σιγανα και ταπεινα..μονο ετσι φτανουμε στο υψος των στιγμων της ψυχης μας..στιγμες που δεν μας αυτοακυρώνουν.

Οταν εισαι ο ιδιος Φωτια καιγεσαι..; Tο θεμα ειναι να μην καίς
τα χλωρά μαζί με τα ξεράδια.

Πολλα φιλιά απο τον ανεμοδαρμένο και σήμερα Νότο.:))

stelios είπε...

Ο δρόμος δεν έχει "ίσως", "πρέπει" και "μπορεί".. Μόνον βεβαιότητα κι εμπιστοσύνη..
Τα βήματα ακολουθούν το.. ταξιδιωτικό πρόγραμμα που εφαρμόζεται διαδραστικά.. Με αμφίπλευρη συμμετοχή – συντονισμό.
Κάθε στιγμή, ευχάριστη - δυσάρεστη, αξίζει να την νιώθει κανείς διαποτίζοντας και το τελευταίο κύτταρο της ύπαρξης του κι απορροφώντας με ένταση την ποιότητά της. Προκλητικά ευάλωτα, αφομοιώνοντας κάθε βήμα από την εκ-πληκτική διαδρομή του ταξιδευτή…
Σήμερα η ατμόσφαιρα έχει κάτι από "γλυκύ Έαρ"... Από καρδιάς καλλίτερη βδομάδα.. :))

Ανώνυμος είπε...

κι όταν συμβαδίζουμε σ'αυτό το 'λιγότερο ταξιδεμένο' δρόμο μαζί με κάποιες ελεύθερες και ακριβές ψυχές...αυτό λέγεται ευτυχία...

σ'ευχαριστούμε Αερικό μου:-)
μια όμορφη μέρα να έχεις...σε φιλώ!!!
Φωτεινή

AERIKO είπε...

Έτσι..μόνο αν αφεθείς στο δρόμο αυτός σοφά σ'οδηγάει..Οδοιπόροι είμαστε όλοι..τωρα πόσοι απο εμας βλέπουν τη διαδρομή ως ταξίδι
είναι ένα θέμα φλέγον ειδικά στους καιρούς που ζούμε.

Καλό ξημέρωμα Στέλιο..σε ευχαριστώ ολόψυχα όμως.!! :))

AERIKO είπε...

Καλό Ξημέρωμα Φωτεινή μου...ναι η ψυχοπνευματική σύμπλευση είναι ξεκούραση στο ανηφορικό μας λιθοστράτι όπως σοφά έλεγε ένας σπάνιος οδοιπόρος μιας άλλης εποχής.

Χαμόγελο τρυφερό και φιλί σου στελνω. :))