Πέμπτη 4 Απριλίου 2013

Για Όλα...

Τελικά 
οι Άνθρωποι δίχως  Κυριακές
είναι διπλά  γενναίοι..

Γιατί άραγε;


"Αυτό που θα ήθελα απόψε,
είναι τη ζωή μου πίσω.
Αλλά δεν ξέρω 
από ποιόν να τη ζητήσω.
Τόσο τη σκόρπισα,
τόσο τη χαράμισα,τόσο τη δάνεισα,
τόσο την ξερίζωσα.
Από ποιόν να τη ζητήσω τώρα...
Και τι ωφελεί...
Αυτό που θα θελα απόψε,
τελικά,είναι ένας ώμος,
να γείρω πάνω του να κλάψω.
Να κλάψω πολύ.Με λυγμούς.
Να κλάψω για όλα.
Για όσα αγάπησα.
Γιά όσα ονειρεύτηκα.
Για όσα ένιωσα.
Για όσα περίμενα 
και ποτέ δεν ήρθαν.
Για όσα με πρόδωσαν.
Για όσα με χαράκωσαν.
Για όσα με θανάτωσαν.
Για όσα μ ανάστησαν.





Για όλα....
Να γείρω στον ώμο κάποιου 
και ν ακούσω τη φωνή του,
να μου πει ψιθυριστά: 
"Μην κλαις" .
Μόνο αυτό.Τίποτε άλλο.
Μην κλαις.Μόνο αυτό."

Αλκυόνη Παπαδάκη 
"Στο ακρογιάλι της ουτοπίας"



PS: Φωτεινή..
Ευγνωμοσύνη.!!


12 σχόλια:

agriomeli είπε...

Και κυλισε το δακρυ...
απο αναγκη?
Απο το ομοιο?
Ή επειδη "αφουγκραστηκα"
την επικινδυνοτητα της
χροιας της φωνης(του)?

Πεταλουδες σε ιστο αραχνης(νιωθω)
αρκει...
κατι...
να μας ακουμπαει τα φτερα...


Eυαγγελία είπε...

Τελικά, λίγες στιγμές από ένα άγγιγμα κι ένα δάκρυ ξεσπάσματος, αρκούν για να βρούμε μια όαση στην έρημο.

Καλό Μήνα Αερικό μου, και μια άνοιξη ελπιδοφόρα.

Φιλί Υπερατλαντικό σου στέλνω.

kaiti1964 είπε...

Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μονο όταν κάποιος μας αγαπήσει ερχόμαστε για λίγο .....

Καλημέρα Μαρία μου !!!! :)))

stelios είπε...

Μετά από έναν ισχυρό εξωτερικό σεισμό και εσωτερικά όλα… μετακινούνται!
Και τότε "δεν μας χωράει ο τόπος".
Όλα τα εξωτερικά ερεθίσματα, που όπως πάντα, πηγαίνουν από τον γνωστό τους δρόμο προς τα μέσα, μόλις φθάσουν εκεί δεν βρίσκουν τον ανάλογο τόπο να απορροφηθούν, να αφομοιωθούν, επειδή αυτός λόγω σεισμού έχει πάει βόλτα..!
Έτσι δεν υπάρχει ικανοποίηση, απόλαυση, απ΄ τα μικρά καθημερινά θαύματα…
Η ματιά γίνεται γκρίζα για το σήμερα, το χθες, το αύριο και το "μακροβούτι" ανάλογο με τη αντοχή στα πνευμόνια..
Η λύση ονομάζεται διαπερατότητα, ή αλλιώς, η λύτρωση έρχεται από μέσα.
Βασίζεται σε μία από τις αρχές της Ζωής: ότι είναι υπαρκτό στον κόσμο μας, κινείται.
Κάθε τι, όμορφο ή άσχημο, τρυφερό ή σκληρό, δημιουργικό ή καταστροφικό υπακούει σαυτήν την νομοτέλεια. Έρχεται και … φεύγει!
Μοιάζει με μια ενεργειακή οντότητα, χωρίς μεγάλη συμπύκνωση, που έρχεται εξωτερικά και εισχωρεί στην ύπαρξή μας μέσα σε κάθε κύτταρο κι έπειτα απομακρύνεται..
Όμως εδώ ο νους τα κάνει.. μπάχαλο!
Σε ότι μας ευχαριστεί χαλαρώνουμε, γινόμαστε απόλυτα διαπερατοί κι αυτό μας διαπερνά, φεύγει "γρήγορα"..
Σε ότι μας ζορίζει, μας πονάει, σφιγγόμαστε. Η διαπερατότητα πλησιάζει στο.. μηδέν. Κι αυτό παραμένει και απομακρύνεται αργά – αργά, βασανιστικά!
Όπως λένε για την ένεση: "χαλάρωσε για να μην πονέσεις περισσότερο"!
Αν παραμείνουμε διαπερατοί μ΄όλα όσα προγραμματίζουν αυτοί εκεί έξω για το "καλό" μας, αλλά και με τους μικρούς ή μεγάλους προσωπικούς σεισμούς, σύντομα όλα επανέρχονται στην Φυσική τους θέση. Στον τόπο τους. Και τότε η ματιά αποκτά διαύγεια κι εμείς αλώβητοι συνεχίζουμε να εκδηλώνουμε σταθερά τον εαυτό μας. Με δράση κι όχι αντί-δραση.
Από καρδιάς μια όμορφη διαυγή μέρα. :))

Ανώνυμος είπε...

Αναρωτιόμουν πώς βιώνει η ψυχή την Άνοιξη...ό,τι μας συγκινεί,ό,τι μας συντρίβει,ό,τι μας κάνει να δακρύζουμε,οι απλές αλήθειες...οι μικρές αυτές χαραμάδες εκτυφλωτικού φωτός που μας εξυψώνουν...οι ευαίσθητες ψυχές κάποιων ανθρώπων...αυτά φέρνουν την Άνοιξη...Κι εσύ Αερικό μου με την παρουσία σου πόσο απλόχερα μας την προσφέρεις..πόσο!!!Δικό μου το ευχαριστώ..δική μου η ευγνωμοσύνη...Σε φιλώ!!!
Φωτεινή

AERIKO είπε...

Επικίνδυνο είναι μόνο το ανέκφραστο..:)

Όμορφο απογευματάκι Μελένια μου.Σε Φιλώ. :))

AERIKO είπε...

Εν τέλει Ναι.:) H Συμπόρευση απαλύνει την διαδρομή.ΌΑΣΗ στην ερημιά των καιρών αλλα και στη μέσα μας κατα διαστήματα ερημία ειναι το ΜΑΖΙ της Ψυχής των Ανθρώπων.

Όμορφο απογευματάκι αγαπημένη μου Αοράτη. Χαμόγελο και φιλί σου αφήνω. :))

AERIKO είπε...

Για λίγο..:) Τόσο φευγάτοι που είμαστε μέσα μας..είναι ευτυχια η κάθε μοιρασμένη στιγμή.

Φιλιά..και όμορφο ξεκούραστο απογευματάκι Καίτη μου.:))

AERIKO είπε...

Ουδείς Αλώβητος..! :)

Όμως ο πόνος της ενσυναίσθησης σαν μας διαπερνά δεν μας θρυμματίζει ακριβώς γιατι στηριζόμενοι στο είναι μας..ανασυνθέτουμε μέσα μας την ομορφιά που είμαστε πλασμένοι.

Όμορφο απογευματάκι Στέλιο μου..ευχαριστω σε απο Καρδιάς. :))

AERIKO είπε...

Mε συγκίνησες..με έκανες να δακρύσω μετά απο πολυυυυ καιρό.:)

Δεν ήταν τόσο το βίντεο που ετσι κι αλλοιώς είναι υπέροχο..αλλά η πράξη του μοιράσματος..και της ψυχής σου οι λέξεις.

Αγαπώ σημαίνει πράττω.

Όμορφη συνέχεια στη μέρα σου Φωτεινή μου.Φιλιά.!! :))

Κική Κωνσταντίνου είπε...

καλημερα Μαρακι μου! δε ξερω τι σε εκανε να γραψεις αυτα που διαβασα αλλα συγκλονιστικα! ειχανε αμετρηρο παθος!

AERIKO είπε...

To πάθος που μας διαφεντεύει Κική μου μας κάνει ζωντανούς εκφραστικούς μάχιμους ανυπότακτους.Δεν αλλάζουν η άνθρωποι Ψυχή μου όμορφη.Σε Φιλώ.:))