Eίπαμε..
οι άνθρωποι δεν αλλάζουν
και ευτυχώς
δεν υπάρχουν εφημερεύοντα
φαρμακεία
φαρμακεία
για τις ψυχές
που διανυκτερεύουν.
που διανυκτερεύουν.
Ο Χρόνος είναι σταθερός αμετακίνητος.
Εμείς περνάμε μέσα του.Μας χαρίζεται
όταν του κλείνουμε το μάτι συνωμοτικά
και του κλεβουμε με καλή καρδιά
στιγμές που μοιραζόμαστε.
Μόνο αυτές μένουν ...
μόνο αυτές μετρούν.-
PS: Aυτό είναι
το γράμμα μου στον κόσμο
που ποτέ δεν έγραψε σε μένα.
8 σχόλια:
"Ο Χρόνος είναι σταθερός αμετακίνητος. Εμείς περνάμε μέσα του."
Έτσι ακριβώς είναι. Μας ξεγελά κάνοντάς μας να νομίζουμε πως εκείνος μας περνά. Όταν κάποτε το καταλάβουμε είναι κάπως αργά. Ενίοτε, πιάνουμε το νόημα στο τσακ αιχμαλωτίζοντας τις όμορφες στιγμές που ο χρόνος μας χαρίζει κι ας μην του λέμε ευχαριστώ. Νιώθουμε λες και μας το χρωστάει.
Σε φιλώ γλυκά.
Ναι οι μοιρασμένες στιγμές βοηθούν στο πέταγμα και δίνουν αξία στο χρόνο....
Όμορφη Κυριακή Μαρία μου και πολλά φιλιά :))))))
Αν οι ομορφες στιγμες
δεν πολλαπλασιαζονται
στο ταξιδι της ζωης...
τοτε σας την χαριζω.
Σαν σκια μπορω να βλεπω περισσοτερα
και να μοιρολογω τις νυχτες...
τα χαμενα ονειρα ολων.
Που,στα κομματια,εχει παει η ΤΟΛΜΗ του ΜΑΖΙ,ρε γαμωτο..?
Καληνυχτολουλουδο,νεραϊδα...
"Το σκοτάδι του ενός δυο μαζί το κάνουν Φως".
Τα ομορφότερα λόγια που έχουν ειπωθεί για την σχέση δύο βαδιστών της ζωής..
Είναι το ταξίδι στην εσωτερική μας ύπαρξη. Ένα ταξίδι άλλοτε σύντομο, που δίνει μια γρήγορη, βιαστική ματιά κι άλλοτε ένα ταξίδι υπερατλαντικό, μακράς διάρκειας, που δίνει χιλιάδες εικόνες. Λεπτομέρειες από τους άγνωστους τόπους της εσωτερικής μας ύπαρξης..
Ένα τέτοιο ταξίδι θέλει μεγάλες αντοχές κι έναν συν- βαδιστή ανάλογης διάθεσης.. Κι αυτό το συνταίριασμα σπανίζει..
Στην αρχή προβάλλεται η εικόνα αυτών που θα θέλαμε να είμαστε.. Κι αν ο απέναντι βοηθά στον αντικατοπτρισμό η εικόνα εμφανίζεται σε υπερθετικό βαθμό. Εξιδανικευμένη.
Η περίοδος του μέλιτος…
Έπειτα κυριαρχεί η προβολή αυτών που αρνιόμαστε. Ότι πολεμάμε να εξαφανίσουμε απ΄ την ζωή μας κι αυτό γίνεται σκιά που μας ακολουθεί.. Αυτή είναι η στιγμή που "Το σκοτάδι του ενός δυο μαζί το κάνουν Φως". Είναι η περίοδος της πρόκλησης ή της συν-κρουσης…
Κι αν μείνουν ακέραιοι οι καθρέφτες και δεν "σπάσουν", προκαλώντας τα κομμάτια τους πληγές, εμφανίζεται η εικόνα που υπάρχει πίσω απ΄ τον καθρέφτη. Μια "ξένη" μορφή, αγνώριστη. Είναι η περίοδος της αποδοχής ή της αποξένωσης…
Κι όπως λένε επειδή "χειροκρότημα με το ένα χέρι δεν γίνεται" , η σχέση παραμένει ζωντανή αν κι οι δυο αντέξουν να μοιράζονται όνειρα και εφιάλτες..
Ευλογημένοι όσοι το πετύχουν, γιατί το ταξίδι τους συνεχίζεται, χάρη στην απεριόριστη αντοχή, που ονομάζεται Αγάπη.
Μια όμορφη με απεριοριστες αντοχές βδομάδα.. :))
Ένα τσακ..είμαστε και οι ίδιοι Αοράτη μου..γι αυτό αξία έχει η διαδρομή.
Να έχεις ένα όμορφο ξημέρωμα..σε φιλώ.:)
Kαύσιμο ψυχής ειναι και το μοίρασμα Καίτη μου..για όσο..!!
Tρυφερή Καληνύχτα σου στέλνω.:)
Aγρυπνούμε τις νύχτες για να αντέχουμε να μη γυρνούμε την πλάτη στα όνειρα της μέρας...
Που στα κομμάτια έχει πάει η τόλμη του Μαζί; Mάλλον στο βυθό του φόβου ..όταν οι άνθρωποι σκέφτονται μην ξανα πληγωθούν κατάστηθα ο πόθος βαλτωνει για τα καλά όμως.
Καλο ξημέρωμα ψυχη μου όμορφη. :)
Καθρέφτες είναι της ψυχής τα μάτια..πως να αποξενωθείς απο κάτι που περιέχεις;
Όσο για τις αντοχές..αυτη ειδικά τη βδομάδα θα δείξει καθαρά πόσες ακόμη διαθετω.
Καληνύχτα Στέλιο..όμορφη συνέχεια σε ότι κι αν κάνεις. :)
Δημοσίευση σχολίου