Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013

Κύρβα ~ Νίκος Μαστοράκης



Συγκινημένα περήφανη 
που η ευαίσθητη ανθρωπιά 
και της ψυχής η αξιοσύνη 
βρήκε ξανα το μελωδικό μονοπάτι 
για την καρδιά του κόσμου.
Οι λέξεις του Νικόλα Ευαντινού
δεν είναι εύκολο 
να χωρέσουν σε εικόνες..
και η μουσική του Νίκου Μαστοράκη
μόνο τη βαθειά απλότητα



της  πρώτης ουσίας της Αρχής
μπορούν να χωρέσουν.





Και οι δυό τους φίλοι αγαπημένοι
και στίχος δυσεύρετος  
στο ποίημα της αληθινής ζωής

Όπως και να έχει..συνειδητά
πρόσφυγας εντός 
είναι τιμή και καμάρι 
να είσαι.!!






* Κύρβα...αρχαία ονομασία της Ιεράπετρας...




4 σχόλια:

Ανταίος είπε...

Έχω προσέξει πως η λέξη "συνειδητά"
είναι από τις αγαπημένες σου!
Πολύ θα το ήθελα να μου πεις, για σένα τι σημαίνει..

(Ωραία δουλειά!!)

kaiti1964 είπε...

Σε εξορία κοντινή ζουν απομακρυσμένοι
αυτοί που έχουν τ όνομα "του κόσμου οι κολασμενοι"....
Οι πρόσφυγες εντός όπως σωστά γράφεις Μαρία μου !!!!
Καταπληκτική δουλειά απο άξιους Ανθρώπους !!!!!
Καληνύχτα και φιλιά :))))))

AERIKO είπε...

Συνειδητά θα πεί με το χέρι στην καρδιά...συνειδητά για μένα σημαίνει πως επιλέγω το λιθοστράτι του απλού και το πρωί που ξυπνώ η συνείδηση είναι καθαρή γιατί εχω χρέος αλλά και αντοχές να στηρίζω με όποιο τίμημα τις αξίες που με γαλούχησαν με το πρωτο μου γάλα οι απλοί άνθρωποι που με έφεραν σε αυτο τον κόσμο.

Συνειδητά θα πεί να είσαι ο εαυτός σου απλά ταπεινα και ανυπότακτα κόντρα στο φαίνεσθαι καιρών και ανθρωπων.


Καλο Ξημέρωμα Ανταίε..:) στο μαγκανοπήγαδο της πραγματικότητας θελει συνείδηση θελει ανθρωπια στην πραξη
θέλει χαραχτήρα να μην είσαι το γρανάζι αλλά
το ύδωρ της ζωης.

:))

AERIKO είπε...

Το απίστευτο αυτης της υπόθεσης είναι οτι κανείς τους εδω ..δεν γνώριζε πως ημουν το aeriko και ας εβλεπαν κατα καιρους βιντεο δικα μου....μετα αποκαλύφθηκα και καλώς έπραξα..γιατί οι πραγματικά αληθινοί άνθρωποι δεν παγιδεύονται σε καμιά εικόνα και δεν κολλούν σε κανενα αβαταρ.Αυτο που μας ενωνει μεσα κι εξω απο το νετ ειναι η φιλία χρόνων..αλλα και η δημιουργική έκφραση της ψυχης που δεν χωρα εύκολα η πιεσμενη μας καθημερινοτητα πια.

Πάντα δραπετευουμε με το δικο μας τροπο απο τα τετριμμένα..πάντα δημιουργούμε με αγνα υλικα ψυχης..κόλαση είναι η μη παραδοχή του είναι και του βαθύτερου θελω μας..απο κει και περα ολα ειναι δρόμος αγαπημενη μου Καίτη.

Ενας Ουρανός ανοίχτηκε
πρόσφατα..καθαρός και ανάλλαχτος..εύχομαι μια συν δημιουργική συνέχεια..:)

Σε Φιλώ.:))