Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

Δε φτάσαμε ακόμα.....ο δρόμος ας μακραίνει..



Το παιδί κοιτούσε τη γιαγιά του 
που έγραφε ένα γράμμα. 
Κάποια στιγμή τη ρώτησε:
- Γράφεις μια ιστορία που συνέβη σε εμάς; 
Και μήπως είναι μια ιστορία για μένα;
Η γιαγιά σταμάτησε να γράφει, 
χαμογέλασε και είπε στον εγγονό της:
- Όντως γράφω για σένα, Ωστόσο, 
αυτό που είναι πιο σημαντικό 
κι από τις λέξεις είναι το μολύβι 
που χρησιμοποιώ. 
Θα ήθελα, όταν μεγαλώσεις, 
να γίνεις σαν κι αυτό.

Το παιδί, περίεργο, 
κοιταξε το μολύβι και 
δεν είδε τίποτα το ιδιαίτερο.

- Αφού είναι το ίδιο με όλα 
τα μολύβια που έχω δει στη ζωή μου!
- Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο 
τον οποίο βλέπεις τα πράγματα. 
Το μολύβι έχει πέντε ιδιότητες, 
τις οποίες αν καταφέρεις να διατηρήσεις, 
θα είσαι πάντα ένας άνθρωπος 
που θα βρίσκεται σε αρμονία με τον κόσμο.











Πρώτη ιδιότητα: Μπορείς να κάνεις μεγάλα πράγματα, 
αλλά δεν πρέπει να ξεχνάς ποτέ ότι υπάρχει 
ένα Χέρι το οποίο καθοδηγεί τα βήματά σου. 
Αυτό το χέρι το λέμε "Θεό" και 
Εκείνος πρέπει να σε καθοδηγεί 
πάντα σύμφωνα με το θέλημά Του.

Δεύτερη ιδιότητα: Πότε-πότε πρέπει 
να σταματάω να γράφω και να χρησιμοποιώ 
την ξύστρα. Αυτό κάνει το μολύβι να υποφέρει λίγο, 
αλλά στο τέλος είναι πιο μυτερό. 
Έτσι, μάθε να υπομένεις ορισμένες δοκιμασίες 
γιατί θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.

Τρίτη ιδιότητα: Το μολύβι μας επιτρέπει πάντα 
να χρησιμοποιούμε γόμα για να σβύνουμε τα λάθη. 
Κατάλαβε ότι το να διορθώνουμε κάτι που κάναμε 
δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά σημαντικό 
για να παραμένουμε στο δρόμο του δικαίου.

Τέταρτη ιδιότητα: Αυτό που έχει στην ουσία 
σημασία στο μολύβι δεν είναι το ξύλο 
ή το εξωτερικό του σχήμα, αλλά ο γραφίτης 
που περιέχει. Έτσι, να φροντίζεις πάντα 
αυτό που συμβαίνει μέσα σου.

Τέλος, η πέμπτη ιδιότητα του μολυβιού: 
Αφήνει πάντα ένα σημάδι. Έτσι, λοιπόν, 
να ξέρεις ότι ό,τι κάνεις στη ζωή σου 
θα αφήσει ίχνη και να προσπαθείς 
να έχεις επίγνωση της κάθε σου πράξης.









Ας μοιραστούμε  καλοί μου φίλοι άλλο


Ένα μικρό διαμάντι που ανακάλυψα μέσα στο χαοτικό; διαδίκτυο...

Για μένα  τόσο διάφανα  ξεκάθαρο  πια όσο
και η αυλή  του σπιτιού μου.

Όμορφη συνέχεια στη μέρα
σας.!!!  


PS. Σε θερμοευχαριστώ Σαλέ μου :)





Πάντα  Χαίνηδες
Ποτέ  Ραγιάδες....














4 σχόλια:

ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ είπε...

Ευχαριστώ σε ψυχή ,δική μου ...

AERIKO είπε...

Σαλέ μου..:)

Να συνεχίσεις να περπατάς
στο δρόμο της Αγάπης της καθαρότητας και της ελευθερίας που δίνει η Γνώση.

Ολιγάρκεια
Ταπεινόφρονη Ευγνωμοσύνη
Μοίρασμα.

Η άμμος της ερήμου ζεστή ρευστή εύλαλα σιωπηλή μας ψιθυρίζει πως είμαστε ένας απειροελάχιστος
κόκκος μέσα στο σύμπαν.


Άσβεστη η φλόγα της ψυχής να κατανοήσει να υπερβεί
μα ο δρόμος της ζωής της περιπλάνησης και της ταπείνωσης
μας δωρίζει την Επίγνωση.

Στα απλά στα καθημερινά σε όλα αυτα που εμείς σε χωριά και πόλεις προσπερνούμε βιαστικά
στο δακρυστάλαγμα του πόνου και στη χαρμολύπη της απολυτης ενσυναίσθησης εκει είναι η αλήθεια.


Πάντα Χαίνηδες ποτέ ραγιάδες.Γυμνοί ερχόμαστε ολόγυμνοι αποχωρούμε.Λοιπόν; Στυλίτης η δική
μου Πίστη.Ακλόνητη αδιαπραγμάτευτη περπατώντας ματώνοντας συγχωρωντας βήμα το βήμα ανοίγει ο δρόμος μου.Ευχή καρδιακή..τα εμπόδια
να πληθαίνουν..ο δρόμος να μακραίνει.Δωρο Πολύτιμο η διαδρομή.

"Δεν έχει η απαλή ψυχή βραχώδη πάθη
και πάντα λέει το τραγούδι της υπομονής."


Ξεκουράζoμαι σταθερά μέσα στον κήπο που έφτιαξες.

Δικό μου το ευχαριστώ αδερφέ μου.!!

Νίκος Διακογιάννης είπε...

Πάντα τέτοια όμορφα να μας προτείνεις. Ψυχές που δημιουργούν με ταπείνωση, που εκφράζονται ζυγίζοντας το βάρος τηςκάθε λέξης μην πέσουν άτσαλα και ματώσει ο κοσμος. Χάρηκα που γνώρισα δια σου τον φίλο που ζει τόσο μακριά μας μα και τόσο δίπλα μας.

AERIKO είπε...

Μην πέσουν άτσαλα..και ματώσει ο κόσμος..!! :) Η Σιωπή για αλήθεια πεινά μα..κι η αλήθεια αέναα διψά για Σιωπή.!!

Μαθητεύω Νικοδημε διαρκώς μαθητεύω στα απλά.Και προσπαθώ επάγρυπνα...και κάθε φορά που ανθίζω στους γκρεμούς ευγνομονώ τη ζωή που μου δίνει την ωραιότερη θέα αυτή των πρώτων χρωμάτων της νέας μέρας αυτής του ξημερώματος που τόσες ελπίδες και τόσες πίκρες και τόσες διαψεύσεις κουβαλά μαζί της.Θέμα οπτικής βέβαια..γιατί όλα αυτα τα κουβαλάμε μέσα μας εμείς και όχι το ΦΩΣ της μέρας.Φως και σκοτάδι μέσα μας..ελευθεροι επιλογων είμαστε οπότε νους και ψυχη κάνουν τη διαφορά.

Εκεί ξεχνιέμαι..εκει εμπνέομαι..εκει δοκιμάζομαι..εκει αντέχω..εκει αυτοσαρκάζομαι..εκει με τα μάτια της ψυχής ανοιχτά αφήνομαι στη δική μου αλήθεια.Σταθερά ατιθαση σταθερά μαύρο πρόβατο..σταθερά ασυμβίβαστη σε κανόνες χάρτες και νουθεσίες.

Για να γράψεις με ηλιονότες τη συμφωνία της αληθινής ζωής πρέπει να ματώσεις διπλά και τριπλά μέσα σου..συγχωρώντας τον εαυτό σου και τον συνάνθρωπο για το όποιο εμπόδιο στο δύσκολο αυτό δρόμο.Δεν είναι εύκολο ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ καλά..ο δρόμος του εφικτού περνά μόνο μέσα απο το συλλαβισμό της Καρδιάς.

Όμορφο βράδυ εύχομαι ολόψυχα.!!

:))