Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010

Παιχνίδι με τα Μαύρα



   Aπειρα βράδυα συζητήσεων με φίλους 
   σφηνάκια πίκρας και μεταμεσονύκτιες σκεψεις
   για ενα θεμα που με κάνει πιά μόνο να χαμογελώ..
   ειρωνικά ναι  και αυτοσαρκαστικά πάντα.

   Αυτοσαρκασμός..
   το αναλλοίωτο και μοναδικό "πάντα" της ζωής μου.


   Ότι αξίζει πονά και είναι δύσκολο...
   εγραψε κάποτε η Μαρω Βαμβουνακη.



Μετά πήραν τις λέξεις οι Πυξ Λαξ 
   και βγήκε το επίμαχο τραγούδι που οδηγεί
   σε ενα ανώφελο σπαραγμό. 

   Μάλλον έχουμε χάσει τη μπάλα.!
   Δηλαδή επιτέλους σ' αυτή τη μικρή ζωή 
   εχει αξία η διαδρομή ή ο προορισμός.;
   Αυτό που μοιραζόμαστε ή αυτό 

   που απο τη φύση του  δεν εχει εγγυήσεις
   και διάρκεια.;Δεν αρκείται δεν ικανοποιείται
   το εγωιστικό  συναίσθημα να γιατί

   ο έρωτας είναι  ο βασιλιάς της αυταπάτης.
   Ίσως επειδή δεν αρκείται στην ομορφιά
   της ζώσας στιγμής αλλά αγκιστρώνεται 


   και φυλακίζει.

   Βιολογικά και υποκλίνομαι 

   το πάθος , ο έρωτας έχει ημερομηνία λήξης.

   Ετσι είναι.
   Και είναι έτσι γιατί κανείς μετά το κρίσιμο σημείο
   δεν προσπαθεί να επανατροφοδοτήσει τη φλόγα
   να ρίξει ξύλα στη φωτιά.Τυφλός και κουφός
   δεν είναι λοιπόν ο έρωτας αλλά εμείς.
   Όταν μας ενδιαφέρει μόνο ο εαυτούλης μας
   οταν σταματήσουμε να περνάμε καλά η φυγή
   με μπόλικη δόση σπαραγμού και φόρτισης 
   μας βολεύει μια χαρα.Όμως ολα τα ανθρώπινα
   συναισθήματα δεν κρίνονται στα λόγια αλλά
   στις πράξεις.

   Έχουν βγεί λοιπόν κάποιες ψυχές στην πιάτσα...

   αγκιστρωμένες σ ενα σλόγκαν: 

   Ό,τι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο
   για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου, 


   κρύψου από μένα..


   Εχουμε και λέμε λοιπόν..η άποψη 


   που συγκινεί ειναι η εξης:

  "Oι παλιές αγάπες πεθαίνουν.


   Πεθαίνουν και πάνε στον παράδεισο.
   Στολισμένες απο την καλοσύνη 


   της αγιας μνήμης που θέλει να ξεχνά
   κάθε πίκρα τους, καθε ώρα κακιά.


   Οι παλιές αγάπες πάνε λοιπόν
   στον παράδεισο καθαγιασμένες,


   εξωραισμένες,καταξιωμένες 
   μέσα σε σύννεφα νοσταλγίας 

   που ακούραστα μνημονευουν 
   τη δόξα τους και την ανεπανάληπτη 

   ομορφιά τους.Πάνε στον παράδεισο 
   και δεν ανασταίνονται πια.


   Πεθαίνουν μέσα στο ίδιο το σώμα 
   που τις γέννησε στο σώμα 


   που αργότερα απο φάτνη έμεινε
   τάφος  ξερός.

   Τάφος με πολλές και διάφορες 

   επιτύμβιες επιγραφές
   που με τον καιρό αλλάζουν 


   και γίνονται όλο και περισσότερο 
   γενναιόδωρες.!!!!!"





Και μετά  ξυπνήσαμε.!
   Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμεις καλυτερότερα. 

   Γιατι το συναίσθημα δεν ειναι μπάλα
   γιατι σε κάποιους αν δεν ανατριχιάσει η ψυχή το 
   σώμα δεν ακολουθει και γιατι στην τελική οι παλιές
   αγάπες πάνε κατευθείαν στο βυθό 
   της αρμόζουσας κόλασης στο πηγάδι δηλαδή 
   της λήθης.Εκεί είναι η θέση τους αφου δεν είχαν 
   τα κότσια και τις αντοχές να παραμείνουν παρόν.
   Κόλαση δεν είναι η ανάμνηση αλλά η λησμονιά.

   Ότι αξίζει λοιπόν δεν πονά και είναι δίπλα μας.

   Ούτε βήμα πίσω ουτε βήμα μπροστά.


   Απλά και όμορφα δίπλα μας.Σπάνιο ναι 
   κι όμως ανα τις εποχές ανθίσταται 
   και υπάρχει.Δεν κατακτάται , χαρίζεται.
   Και δεν πεθαίνει απλά εξελίσσεται.








26 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

σημερα εγραψες ενα αλλο τραγουδι...
προτιμω να σιγοτραγουδω αυτο.....

Γιώτα είπε...

Δεν ξέρω που πάνε οι παλιές αγάπες.... αλήθεια, δεν με ενδιαφέρει άλλωστε! Ας πάνε στο καλό!
Οι καινούργιες και οι μόνιμες είναι το ζητούμενο.... Εύχομαι να είναι πάντα παρούσες... πάντα με χαμόγελο στην ψυχή! Και ξέρεις Μαρία μου, νομίζω πως δεν τους πάνε τα μαύρα!
'Ενα τριανταφυλλάκι για Καλημέρα!

thalassaki είπε...

Kαλημέρα αγαπημένο Αερικό, γράφεις λόγια γεμάτα ουσία, όπως πάντα. Μεγάλη κουβέντα οι "παλιές αγάπες" κι οι παλιές πληγές. Μακάρι να 'μασταν πιο κοντά και να τη μοιραζόμασταν με κάμποσα σφηνάκια της πίκρας - δανείζομαι τις λέξεις σου και σ' ευχαριστώ. Πολλές φορές όλες αυτές πάνε στην κόλαση. Άλλοτε στο βυθό της θάλασσας. Καποτε στον πάτο της καρδιάς μας και κρύβονται εκεί, ενίοτε μεταλλάσσονται. Δεν ξέρω για τη λήθη, απόλυτη λήθη για μένα δεν υπάρχει - είναι αυτή η μετάλλαξη μάλλον, όταν κάποια πράγματα παύουν να πονάνε όπως πριν ή επειδή έχουν μπει στη μέση άλλα, πιο φρέσκα τραύματα. Τις σκέψεις μου τις ξέρεις άλλωστε. Απ' την πλευρά μου σου εύχομαι αμέτρητες καθαρές ανάσες, κι ό,τι σε πλήγωσε ή σε πληγώνει να το πάρει και να το ξεπλύνει το ποτάμι - το θέλω πάρα πολύ. Φιλιά πολλά, πάντα με αγάπη κι εκτίμηση.

negentropist είπε...

Πάντα κοιτάζουμε μπροστά ... Ποτέ πίσω !

Lovely Day !!!

Διαλέχτε :

Αισιοδοξία ή ρεαλισμός ?

Καλή σας μέρα :)

Walking in vain είπε...

Φυσικά μεγαλύτερη αξία έχει η διαδρομή, μέρος αυτής όμως και ο σπαραγμός, πρέπει να τον ζήσουμε για να έρθει η λύτρωση και να αρχίσουμε να χαμογελάμε αυτοσαρκαστικά.
Ο έρωτας είναι ο βασιλιάς της αυταπάτης, έτσι είναι από την άλλη όμως "η αγάπη έχει νόημα μόνο έτσι όπως βιώνεται στο τώρα" γιαυτο οι παλιές αγάπες αξίζουν να πάνε κατευθείαν στο βυθό της αρμόζουσας κόλασης στο πηγάδι δηλαδή της λήθης.

" Έχουν βγεί λοιπόν κάποιες ψυχές στην πιάτσα...
αγκιστρωμένες σ ενα σλόγκαν:
Ό,τι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο
για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου,
κρύψου από μένα.."
Έχει φορεθεί τόσο υποκριτικά τελευταία που αξίζει Μαρία να γράψεις ένα κείμενο μόνο για αυτό
Καλό απόγευμα σε όλους

AERIKO είπε...

Η Σιωπή σου εχει το αρωμα σπάνια όμορφης ψυχής κι αυτό εμπνέει.Να σιγοτραγουδάς να χαμογελάς και να παραμείνεις όπως είσαι. Όμορφο βράδυ εύχομαι. :)

AERIKO είπε...

Γιώτα σ αυτη τη Ζωή Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού.Όμως στην ερημο της ψυχής δεν υπάρχουν μόνο αντικατοπτρισμοι αλλα και οάσεις.Όαση ειναι στα ματια της ψυχης μου οικογενειες σαν τη δικη σου.Η ασχημια που μας περιβαλλει δεν μπορει να καλυψει το Φως.Όσο και να προσπαθεί πολυ απλά δεν μπορεί.

Να εισαι πάντα καλά να ζεις ν' ανασαινεις και να μοιραζεσαι ομορφιές όπως μονο εσυ ξερεις.

Όμορφο βραδυ εύχομαι.Πολλά φιλια σε όλους σας.! :)

AERIKO είπε...

Κι όμως..καποιοι διαδικτυακοι μου φιλοι με νιωθουν πολυ περισσοτερο απ όσο οι παιδικοί.Χάθηκαν στο απόβραδο σαν τις σκιές..γιατι συμβιβάστηκαν..και δεν υπαρχει χειρότερο απο το να ζεις να περιφερεσαι και να μην εισαι ο εαυτος σου. Και δεν υπαρχει χειροτερο απο το να ξεπουλας το όνειρο και να μάχεσαι αυτό που καλώς ή κακώς διαφέρει.
Ότι με πληγώνει αγαπημένο μου Θαλασσάκι δεν είναι πια καθεαυτά ερωτικό..μεγάλωσα..η αγαπη δεν ειναι σπαραγμός ουτε πεδίο μάχης αλλά απέραντη τρυφερότητα και ομορφομοιρασμένες στιγμές..ολα θα ξεπλυθούν στα Ηλύσια Πεδία..οταν ερθει εκείνη η ωρα. Όσο όμως λιγότερα κουβαλάμε μαζί μας στο ταξίδι στο εχω ξαναπεί τοσο η μέρα γινεται πιο γενναιόδωρη αλλα κι η νύχτα πιο ευσπλαχνικη με της ψυχης το ονειρο.

Όμορφο βράδυ και μια μεγάλη αγκαλιά σε σένα και στον Ιάσονα.:)

AERIKO είπε...

Αληθεύει τόσο που το μεταφέρω αυτούσιο και εδώ.!:)

Aισιοδοξία ή ρεαλισμός;
Όμως ο πρώιμος ρεαλισμός μου που αγγιξε τα ορια του κυνισμού με οδηγησε στην αρνηση της λογικής. Απο τότε ειμαι στον κόσμο μου ναι...δεν το αρνούμαι και απολαμβάνω χωρις πολλες σκέψεις τα απλά.

"Κατέβηκε σε λάθος σταθμό μέσα στη νύχτα ,έμεινε στο ξενοδοχείο μιας άγνωστης πόλης, και στο ημίφως σε είδε, χαμένη από καιρό, μα τόσο νέα που έχασε το τρένο σ’ ένα ταξίδι χωρίς προορισμό"

Όμορφο βράδυ Σταύρο μου. :)

AERIKO είπε...

Nαι φίλε μου γιατι εξιδανικεύουμε
πρόσωπα κι εχουμε υπερβολικες
προσδοκίες απ αυτα.Δεν θυμαμαι
που και ποτε το διαβασα..αλλα ειναι
τοσο αληθινο και με συντροφεύει
πιστά και άξια.Το απόλυτο του έρωτα
είναι το σχετικό της αγάπης.


Να Ζουμε την κάθε στιγμή όπως
κι αν έρχεται να μην κρυβόμαστε
πισω απο το δαχτυλο μας και να
μαθαίνουμε μεσα απο τα παθη μας.

Ναι φοριέται πολύ τελευταία...

Αλλα δεν βαριέσαι..Καποιες ψυχες
πορεύονται χωρις ενοχες κι ανοχες
κι αυτο τις δυναμωνει ν αντιστεκονται
στην τρελλα των καιρων.

Να εισαι καλά.Καλο βράδυ και όμορφη
νέα εβδομάδα εύχομαι. :)

CHEF AT THE MARCHE BISTRO είπε...

Μ ΑΡΕΣΟΥΝ ΟΣΑ ΓΡΑΦΕΙΣ...ΑΝ Κ ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗ ΓΙΩΤΑ...ΕΓΩ ΚΟΙΤΑΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ..Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΓΚΟΜΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!

AERIKO είπε...

Χμμμ..ναι..μονο που το Γκόμενος με ξινίζει οχι σαν εκφραση αλλα σαν εννοια.Όλοι έχουμε ψυχή ανεξαρτήτως συμπεριφορών και εξωτερικής εμφάνισης.Βέβαια αυτο που είδα στον ιστοχώρο σου είναι η ουσία της ζωής.
Η Συντροφικότητα η δημιουργία κι οι πολυ μικρές καθημερινές στιγμές που ειναι η νοστιμιά του εδέσματος που λέγεται ζωή.

Ναι δε λεει να κοιτάμε πίσω..δεν έχει νόημα και το ξαναζεσταμένο φαι δεν ειναι οτι καλύτερο.! :)

Kαλοδεχούμενη και ευπρόσδεκτη στη μικρή και όμορφη παρεα μας.
Την καλησπέρα μου και όμορφη εβδομάδα εύχομαι. :)

Νάσια είπε...

"Γιατι το συναίσθημα δεν ειναι μπάλα
γιατι σε κάποιους αν δεν ανατριχιάσει η ψυχή
το σώμα δεν ακολουθει
και γιατι στην τελική οι παλιές αγάπες πάνε κατευθείαν στο βυθό"

'Ετσι είναι Αερικό.

Αλλά είναι και φορές που όταν χάνουμε την μπάλα, αυτή μας παίρνει μαζί της στο βυθό και στην προσπάθειά μας να βγούμε πιανόμαστε απ' όπου βρούμε... φθαρμένα συναισθήματα, ψευδαπάτες, εγωισμούς, κούφιες ελπίδες... ματώνουμε και ματώνουμε... δεν θέλουμε να καταλάβουμε, θέλουμε να μας καταλάβουν... χρησιμοποιούμε φράσεις κλισέ και γαντζωνόμαστε στα πιο ταπεινά μας ένστικτα... να διασωθούμε... ελπίζοντας πως θα κατακτήσουμε αυτό που δεν κατακτάται και που δεν μας χαρίστηκε... μάταια, ανθρώπινα όμως... νομίζω.

AERIKO είπε...

Μα και βέβαια ανθρώπινα είναι όλα..δεν διαφωνώ και πως θα μπορουσα άλλωστε..; H διάσωση όμως έρχεται σταθερά απο μέσα μας..κι αυτο τα λέει όλα..! Τι αξία και τι νόημα εχει να ζητιανεύεις τα αυτονόητα και να υποφέρεις..; Δεν υπαρχει πιο αγριο πράγμα απο τις παρούσες απουσίες...αξιοσύνη είναι η σωστή απόφαση την κατάλληλη στιγμή.Οι σχέσεις είναι αμοιβαιότητα παραδοχή και σεβασμός..και οχι συμβιβασμός ψυχοφθορά και οδύνη.Όσο επενδύουμε τόσο διαψευδόμαστε...Λοιπον..ο καθενας μας αναλογα με τις αναγκες αλλά και τις αντοχες του πορεύεται.Και κάθε μα καθε επιλογη μας εχει κι ενα τιμημα.Που οφείλουμε να το δεχόμαστε και να ζουμε τις στιγμες μας χωρις ενοχες αλλα και χωρις ανοχες γιατι η ζωη ειναι πολυ μικρη για να ειναι θλιβερή αλλα και πολυ μεγάλη ας μην την βλέπουμε σαν καρναβάλι..

Με πάθος να καις και να καιγεσαι ναι αλλα μην σερνεσαι και στις σταχτες..δε λεει..!!

Καλο Ξημέρωμα Νάσια μου και ομορφη εβδομάδα.Το σχολιο σου υπεροχο μου θυμισε πως ναι εχω σκληρύνει αρκετα τα τελευταια χρόνια..οι σιωπές μου ομως δεν κραυγαζουν πια.

:)

υιος ασωτος είπε...

Πρόσωπο με το φώς να παιχνιδίζει και μες από τις ανταύγειες, το πρόσωπο χωρίς σκοτεινιά μόνο για μένα, λιμάνι ανάγκης, ξεκούρασης, για την από αρχή το φόρτωμα της πέτρας, κακόμοιρε Σίσυφε πόσο ακόμα; Για αυτό για μια φορά ακόμη βροντοφωνάζω, όχι δεν ταιριάζει το μαύρο, πένθιμο χρώμα στην Ηλέκτρα. Έτσι θέλω να είσαι και το μπορείς.

σταγόνα είπε...

Hμερομηνία λήξης έχει μόνο ό,τι έχει υπάρξει σαν αντικείμενο ανταλλαγής..

http://stagona.pblogs.gr/2008/02/se-antallasw-para-poly.html

Oι σχέσεις αποκτούν νόημα μόνο για όσους καταφέρνουν να τις βλέπουν σαν ευκαιρίες εξέλιξης..
Να προσέχεις και να χαμογελάς..
Σε πεθύμησα αγαπημένο μου μαγισσάκι:)

emilio chromo είπε...

diavazodas ta parapano vlepo enan anipervlito kanona na epalithevete... einai poli apla, toso kerea ta simia anaforas mesa apo ta opia anaptisode oi apopsis mas apenadi ston erota, sto pathos ktl. kai emis paralila toso mikroi kai adinamoi apenadi tous pou mou fenete komiko na dimiourgoume adiparatheseis apo ti stigmi pou i gnomi tou kathenos vasizete se viomata vathia rizomena mesa mas...me rizes pou potizode apo ena igro, tou opoiou i sistasi monadiki...oso kai i iparksi mas... filia polla kai tin kalimera mou :)

AERIKO είπε...

Βγήκα μια βόλτα ως εδώ για ν'ακούσω τα βήματα μου...όπως λέει ενας εκλεκτός συντοπίτης.

Όλα τα μπορούμε όταν υπαγορεύονται
απο νου και ψυχή.

Όμορφο απογευματάκι Σωτήρη μου..:)
Μόλις τώρα κατάφερα να απαντήσω..η δική μου καθημερινότητα δεν έχει έλεος.!

AERIKO είπε...

Βροχούλα μου απλά και όμορφα για σένα το παρακάτω.! Και μένα μου έλειψες.! Φιλί. :)

"H Tελεία μοιάζει με τη στιγμή.
Η Τελεία μένει,η στιγμή δραπετεύει.

- Εσυ που είσαι;

- Εκεί που η θάλασσα δεν τελειώνει κι ο ουρανός δεν αρχίζει,υπάρχει μια γραμμή που ενώνει και χωρίζει.
Άναψε δυο κεριά για να με ψάξεις,
ένα στην ανάμνηση κι ένα στην προσδοκία." Λουδοβίκος..

AERIKO είπε...

Σταύρο Ναί.!:) Eίμαστε μικροί μπροστά στη δύναμη της απλότητας αλλά η γοητεία της Ζωής κρύβεται στην Τόλμη..και στην ευθύνη του να αποφασίζουμε εμείς για την καθημερινότητα μας.Εμείς επιλέγουμε και οφείλουμε στον εαυτό μας να μην επιτρέπουμε να συμβαίνουν πράγματα για μας χωρίς εμάς.Αυτο είναι όλο.

Δεν αντέχω άλλο τη μιζέρια των συμβιβασμένων ανθρώπων. ΔΕΝ τη μπορώ.
Να περνάς όσο πιο όμορφα μπορείς.
Χαμογελαστή Καλησπέρα. :)

Broken Stone είπε...

Another beautiful piece, though I'm sure I lose a lot of it's force in translation - But I would just like to say that I feel 'love' does not have an expiration date of it's own power... Man forces this expiration date usually by selfishness - then we must ask, is it love? Because love is not selfish...
Bless you :)

AERIKO είπε...

Along the way you learn ... Nike is not to acquire stone heart.
The rest is details ...! Good morning.! :)

emilio chromo είπε...

hehe...kai an sou elega aeriko oti ti stigmi pou milame zo akrivos ayto pou apexthanese? enoo oti pera apo tin porta tou stratopedou simbenoun pramata pou epireazoun amesa tin epagelmatiki mou zoi xoris na boro na kano kati. ego se afto gia paradigma exo vrei dio thetika...proton to gegonos oti i "piesis" tis stratiotikis zois me afinoun adiaforo kai me kanoun na gelao. deyteron oti i epiloges kai i kinisis tou prosopou pou eblekete sto zitima tha mou dosi na katalavo an ekana kala pou ton ebisteftika... to gegonos oti adimetopizo etsi tin katastasi exi na kani me stasi zois pou den exi epilexthei mesa apo skepsis alla apo ebiries apoklistika ke mono. giayto sou ipa oti vrisko tis adipalotites aftou tou tipou komikes...oxi fisika oti den tis sevomai, kathe allo...

AERIKO είπε...

Σταύρο...συγκεντρώσου..μη με πειραζεις..:) Ο Στρατός είναι άλλου παπά ευαγγέλιο..εδω γινεται λόγος για ισόβια δεσμά που κάποιοι δεν έχουν τη δύναμη ή τις αντοχές να τα αποτινάξουν απο τη στιγμή και απο την ψυχή τους.Μιλάμε για μιζέρια μιλάμε για εξάρτηση μιλάμε για πολύ δάκρυ κι όλα αυτά ο Έλληνας τα θεωρεί
το αλατοπίπερο της στιγμής του...Μια συνουσία μυστική της διαφθοράς σωνει και καλά αξιώνει απαξιωνοντας.!!!

Να περνάς όμορφα.! Φιλί.! :)

emilio chromo είπε...

to Fenomeno einai pagosmio apla o elinas mesa apo tin poria tou mesa stin istoria kai tis rizes tou ekfrazei ola auta me kalitexniki diathesi pou xei aksia...idieteri

AERIKO είπε...

Σταύρο... :)http://www.youtube.com/watch?v=4MLAuY6qRb0