Εδω, λιγότερο αστειεύτηκα
και πιο πολύ εξοπλίστηκα:
και πιο πολύ εξοπλίστηκα:
με αυτοσαρκασμό.
Άν ασκηθείς να σε πετυχαίνουν πρώτα
τα δικά σου βέλη,
ο πόνος που θα σου προκαλέσουν
τα έξωθεν σχεδόν μηδενίζεται.
Άν ασκηθείς να σε πετυχαίνουν πρώτα
τα δικά σου βέλη,
ο πόνος που θα σου προκαλέσουν
τα έξωθεν σχεδόν μηδενίζεται.
Ο Χρόνος που φεύγει. Απο μια άποψη καλύτερα.
Η συντομία του είναι σκαιά:
Tα παράπονα σας στη θνητότητα
μας απαντά ο άξεστος.
Ίχνη του χρόνου
στο πόμολο των δακρύων.
Στέγνωσαν;
Είναι η λύπη που νιώθει η απορία. Η απορία, γεννήθηκε
λίγο μετά τη χαρούμενη δημιουργία του κόσμου, την ίδια
εκείνη μέρα που η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στην επιφάνεια
το κοσμογονικό αναπότρεπτο του βίου μας.
Γιατί με λες απαισιόδοξη.Ίσα ίσα που, όταν με ρώτησες
για εκατοστή φορά τι είναι ο έρωτας, σου απέκρυψα
τις απόψεις των θρήνων περί αυτού του αναθρώσκοντος
αισθήματος.
Σου είπα ότι ο έρωτας είναι το πιο παγιδευτικό επιχείρημα
που χρησιμοποίησε η φύση για να μας πείσει να δεχτούμε
να υπάρξουμε.Ότι παγιδευτήκαμε τόσο πρόθυμα, δείχνει πως
η ίδια η ζωή είναι έρωτας.
Ο έρωτας.Ο μυστικός δείπνος του καθενός μας.
Η συντομία του είναι σκαιά:
Tα παράπονα σας στη θνητότητα
μας απαντά ο άξεστος.
Ίχνη του χρόνου
στο πόμολο των δακρύων.
Στέγνωσαν;
Είναι η λύπη που νιώθει η απορία. Η απορία, γεννήθηκε
λίγο μετά τη χαρούμενη δημιουργία του κόσμου, την ίδια
εκείνη μέρα που η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στην επιφάνεια
το κοσμογονικό αναπότρεπτο του βίου μας.
Γιατί με λες απαισιόδοξη.Ίσα ίσα που, όταν με ρώτησες
για εκατοστή φορά τι είναι ο έρωτας, σου απέκρυψα
τις απόψεις των θρήνων περί αυτού του αναθρώσκοντος
αισθήματος.
Σου είπα ότι ο έρωτας είναι το πιο παγιδευτικό επιχείρημα
που χρησιμοποίησε η φύση για να μας πείσει να δεχτούμε
να υπάρξουμε.Ότι παγιδευτήκαμε τόσο πρόθυμα, δείχνει πως
η ίδια η ζωή είναι έρωτας.
Ο έρωτας.Ο μυστικός δείπνος του καθενός μας.
Κική Δημουλά
14 σχόλια:
Τόσο αφοπλιστική η γραφή της Δημουλά!
Τόσες αλήθειες μες στη γραφή της!
Καλησπέρα γλυκιά μου
Καλό σου μήνα
Ποιαν αγάπη θες ν’ αγαπηθείς
όσο κι αν την ψάξεις
θα ‘ρθει αυτή για να σε βρει
μα, αν δεν βουτήξεις
απ’ του έρωτα της το γκρεμό
κι αν δεν πληγωθείς
δε θα βρεις το σ’ αγαπώ...
Καληνύχτα και όμορφο μήνα.! :)
Όσο και αν σε παρηγορεί της άσκησης η ασπίδα, όταν το βέλος προέρχεται από εσέ θανατηφόρο από την άστοχη επιλογής σου, θες να γενεί ασήμαντο, όμως το ερώτημα θα αιωρείται, καλά οι άλλοι αλλά εγώ, φωνάζει μέσα μας ο Οιδίπους, τυφλός από το ίδιο του το χέρι, και τότε οι εκπτώσεις σαν άλλες ερινύες, συμμέτοχες στο παιχνίδι, αχ καημένε μου δεν έκοβες το χέρι, θυμίζουν τους φίλους του Ιώβ, ώστε ο πόνος αλύπητα να οργώνει της καρδιάς το ιδιαίτερο του πόνου μας το στέκι.
O πόνος είναι φίλος.Αν δεν τον αγκαλιάζεις και δεν τον αποδέχεσαι είναι θεριό ανήμερο και σε κατα σπαράζει.Εξαρτάται απο τον βαθμό ευαισθησίας του καθένα μας.Πέφτουμε και ξαναστεκόμαστε όρθιοι..και συνεχιζουμε να βαδίζουμε το μονοπάτι της επιλογής μας αλλά δεν εκπίπτουμε και δεν εκποιούμε σωμα ψυχη και πνευμα. Καλο βράδυ και όμορφο τριήμερο καλέ μου φίλε.! :)
...κι αν το βρεις και με την πάροδο του χρόνου ξεθωριάσει;
Οφουυυ
Δύσκολα βάζω τέτοιες ώρες!
Φιλιά πολλά γλυκιά μου
Καλό βράδυ
Όλες οι ωρες είναι οι ίδιες..εμείς τους δίνουμε χρώμα και νόημα.Η αγάπη δεν ξεθωριάζει..ίσα ίσα ο χρόνος την ενδυναμώνει..ο έρωτας είναι αυτός που χάνει την ένταση του..:)Ό πόνος του έρωτα οδηγεί στην αγάπη.Την αλήθεια της ζωης σε αντίθεση με το κρασι δεν την φανερώνει ο χρόνος αλλά ο πόνος.Τι θα πει ξεθωριάζει..; Σκέψου δεν υπάρχουν μόνο τα χρωματα αλλά και οι αποχρώσεις.Όλα μαζί δημιουργούν τα χρώματα του ουρανιου τοξου.!!
Όμορφο Σ/Κ.! :)
...Ότι παγιδευτήκαμε τόσο πρόθυμα, δείχνει πως
η ίδια η ζωή είναι έρωτας...
καλό βράδυ αερικό
Όταν αγαπάς παράφορα τη Ζωή τότε σε δικαιώνουν οι στιγμές της.Κι όταν φλέγεσαι γι'αυτήν ποτέ δεν σαπίζεις.
Αγαπώντας την ένταση δεν επενδύεις στη διάρκεια.Έτσι κι αλλοιώς όλα τα ωραία διαρκούν ελάχιστα..κι ισως γι αυτο καταγράφονται μέσα μας ως ωραία.
Καλό Σ/Κ!:) κι ενα μεγαλο ευχαριστώ που με ταξιδεύεις όμορφα.
Σωστά, μόνο που προτιμώ χρώματα γεμάτα ένταση!Φιλιά πολλά και καλό
Σ/Κ γλυκιά μου
Χμμμ...και πολύ καλά κάνεις..αλλά να θυμάσαι πως η φωτιά σβήνει όταν δεν την τροφοδοτούμε εμείς με της καρδιάς τα εύλεκτα.Ότι άναψε θα σβήσει..τη στιγμή ακριβώς που θα θεωρήσουμε δεδομένη τη φλόγα. Φιλί.!:)
"...Μα ο πόνος δεν είναι ο απόλυτος μονάρχης. Η κάθε νίκη η κάθε προσωρινή ισορρόπηση στο ανηφόρισμα γιομώνει χαρά το κάθε ζωντανό, που αναπνέει, θρέφεται, ερωτεύεται και γεννάει. ..."
καλώς σε βρίσκω και σε τούτη τη γωνιά
Συμφωνώ και επαυξάνω.!Σ'έναν κόσμο παράλογης παραφωνίας δεν είναι εύκολο να συναισθανθούμε πως η μεγαλύτερη απώλεια είναι η απουσία της θέλησης να τολμήσουμε να παραβιάσουμε τα όρια που η πίκρα συχνά μας ορθώνει.
Η Χαρά είναι δική μου.Σε εκτιμώ βαθύτατα και με τιμά η κάθε σου λέξη.
Καλώς όρισες.! :)
Καταπληκτικό !!!
Η αλήθεια να λέγεται...η πένα της Δημουλά δεν χαρίζεται...κι οι λέξεις της δεν αθωώνουν κανέναν.
Καλημέρες και χαμόγελα πολλά.!
Δημοσίευση σχολίου