Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013

Στις γυναίκες της σιωπής..

..Η σιωπή τους
-που την φορούν σα ρούχο και σαν φώς-
ειναι ενα δέντρο με ρίζες που χάνονται ,
πιο κάτω απο τις λέξεις.
Γι αυτό ειναι αυτές οι ίδιες
ο Τελευταίος Λόγος
ο Αρρητος 
στης ζωής το μυστήριο.



Νικούν τη φτώχεια στα χαμόσπιτα.
Το φαί στο τραπέζι είναι ένα θαύμα 
χαμογελούν εκείνο το βαθύ χαμόγελο
και ιδού ξανά, οι πέντε άρτοι και οι δυό ιχθύες!
και είναι το θάρρος τους 
μια απίστευτη νίκη της μιζέριας και της απελπισίας.



και υπηρέτη του πονεμένου
κι είναι η συμπόνοια τους
μια απίστευτη νίκη
του εγωισμού και της αδιαφορίας.






η πιο σιωπηλή απο τη σιωπή 
- η μηδένα διδάξασα- 
που την φορούν σαν ρούχο και σαν φώς
η κρυφή τους δύναμη.

Κώστας Ψαράκης




Στους Άγιους Τόπους της Καρδιάς
οι άνθρωποι που μας γαλούχησαν
στα απλά ακόμη και τώρα
μας ψιθυρίζουν..
Ανοιχτή η Ψυχή σαν παιδί 
μπροστά στο ενδεχόμενο 
και στο πεπρωμένο

Να γιατί το σημερινό δεδομένο 
μέσα στην άσκοπη οχλοβοή του
δεν γίνεται να πνίξει 
το δικό μας ..
της  Καρδιάς 
το αυτονόητο.





7 σχόλια:

kaiti1964 είπε...

Γυναίκα...στη σιωπή της κρατά το μυστικό της Ζωής το πολύτιμο !!

Μαρία μου υπέροχη ανάρτηση !!!!
Φιλιά πολλά και καλό απόγευμα :))))

AERIKO είπε...

Εμείς μεγαλώσαμε αλλοιώς κι αυτό είναι που μας δυναμώνει.Η Γυναίκες που μας μεγάλωσαν ήταν της δημιουργικής Σιωπής,της προσήλωσης στα πολυτιμα και σοφά μυηθήκαμε απο πολυ νωρίς στη μεγαλοσύνη του απλού.

Κι αν η σημερινή πραγματικότητα πολλές φορές δεν μας χωρά και δεν την χωράμε αυτο πιστεύω είναι για καλό μας.

Πολλα φιλια απο τον ανεμοδαρμένο αλλα χαμογελαστο και σήμερα Νότο.:))

ΑΝΤ ΑΥΤΟΥ είπε...

Kαλησπέρα Αερικό!!!Εδώ και λίγο καιρό σου δανείζομαι μερικά κάρβουνα για να μάθω να ανάβω φωτιά.Τα παίρνω λίγα λίγα,μέρα με την μέρα, για να εκτιμήσω την αξία τους.Όταν την ανάψω θα σου μοιράσω τη χαρά μου.
Σε ευχαριστώ πολύ!!

AERIKO είπε...

Δικό μου το ευχαριστώ και
για τα όμορφα που μοιράζεσαι μαζί μας..και για το πέρασμα σου απο δω.Όσο για τη φωτιά οι πυροβάτες της αλήθειας και οι προσφυγες εντός ,οι καρδιακα ευφυείς οι ταπεινοι δηλ..γνωρίζουν πως η μοιρασμένη στιγμή είναι ανεκτίμητη.

Όμορφο ξημέρωμα εύχομαι.

Νίκος Διακογιάννης είπε...

Τέτοια κείμενα έπρεπε να στολίζουν τα σχολικά εγχειρίδια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. να δεις μετά τι πλούτο συναισθημάτων, θα είχαν οι νέοι, τι σεβασμό στα απλά και καθημερινά, πόσα ευχαριστώ για όσα έχουν, πόσο ευτυχείς στον δρόμο του εφικτού...

AERIKO είπε...

Σωστός..!! :) Εχω την Αναγκράμμα στα χέρια μου..σελ.33 εκει που ανθίζει το λουλούδι μέσα στο καταχείμωνο.Αν Νικο είχαμε περισσότερους εκπαιδευτικούς σαν εσενα δεν θα ειχαμε φτασει ως εδω..εκπαιδευτικός ισον δευτερος γονεας..αυτη η ερμη χωρα γεματη πληγες ειναι κι ομως δεν προκειται να ξεψυχησει.Η ιστορια επαναλαμβανεται.

Όμορφο ξημερωμα ευχομαι..και θα δεις νεες ομορφιες συντομως.:))

Νίκος διακογιάννης είπε...

Εύχομαι να σε ανταμείψει η τόση αναμονή για την Αναγκράμμα.