Εκεί που άγγιξα
κι εγώ πρώτη φορά
στο πιο ερημικό
της απώλειας κενό
το δικό μου ανεξίτηλο
Τίποτα που επιβάλλεται
δεν με ενδιαφέρει
δεν με συγκινεί
και δεν με αφορά.
Ούτε και να με
προστατέψει
τίποτε μπορεί
απ της ψυχής μου
τα γκάζια.
Όσα τρένα και αν χάσω
όσους σταθμούς και αν
απαρνηθώ
διψώ και ονειρεύομαι
αυτόν που θα αποκόψει
το βαγόνι απο το συρμό
και "όσες λύπες
κι αν μας ψάχνουν
άνεργες θα θρηνούν."
Αυτόν που δεν θα αρνηθεί
το χάδι της χαράς
και που δεν θα επιτρέψει
να μας προδώσει
η μυρωδιά της Φωτιάς.
6 σχόλια:
Κι ομως....
αυτη η συνεντευξη με το μεσα μας
παντα υποσχεται
λιγη δουλεια ...
κατι σαν "ουδεν μονιμοτερον του προσωρινου" σε λυπες πεινασμενες...
Νεραϊδα...λεω να αποκοιμηθω...
αυριο το πρωι παλι "συνεντευξη" θα δωσω...
Φιλακια,ματια μου...
Oυδεν μονιμότερον του Αυθεντικού Μελένια μου.
Και κρυφό δεν το έχω..κάποτε συμβιβάστηκα..αλλά μετα επ αναστάτησα και έβαλα φωτιά στα πάντα.Κάηκαν και χλωρά μαζί με τα ξεράδια..μα ένας κήπος ψυχής δεν ανθίζει έτσι απλά..δίχως το δάκρυ που λέγαμε..αυτο που κυλά εσωτερικά χωρίς να φαίνεται..μονο ετσι ανθίζουν venceremos
Καλο Ξημέρωμα ψυχούλα.
...της ψυχής τα γκάζια...ετσι !!!
Η απογοήτευση δεν έχει θέση στη δίψα της ψυχής για την αγάπη και το άνοιγμα στα φωτεινά της μονοπάτια...
Καλημέρα Μαρία μου :))))
Χμμμ..τα γκάζια τα είδες και μόνη σου..οκ ομολογω..οταν είμαι μόνη μου το σανιδώνω..οταν ειμαι με φιλους σεβομαι αγαπω και περιφρουρω τη μοιρασμενη στιγμη μας..ειναι αυτη που μας ενώνει ειναι αυτη που μας δυναμωνει ειναι αυτη που κυριαρχει.
Let's pame Κατερίνα μου ..για πολιτείες πιο εσωτερικές.!! Σε Φιλώ.:))
Αυτόν που διψάς, τον ζεις..
Κι αν καθρεφτίζεσαι που και που,
είναι η ανάγκη του κόσμου αυτού..
Ευλογία να μοιράζεσαι, να συμμετέχεις,
να συν-τονίζεσαι και να .. αντέχεις.
Καλή βδομάδα από τον Βορρά με πολύ – πολύ Βοριά.. "που σε κρατά ζωντανό". :))
http://www.youtube.com/watch?v=qBr-P5T4SCU
Αυτο που διψάς το περιέχεις.
Ναι..μόνο που αυτο το κομμάτι του καθαρού ουρανού που απέμεινε μέσα μου το σκοτείνιασε για άλλη μια φορα ο θάνατος.Χρειάζεται χρόνος κι ίσως αν φυσήξει ο σωστός άνεμος την κατάλληλη στιγμή ..ίσως ξαναδώ την ελπίδα κατάματα.
H Aπώλεια χαλκεύει χαραχτήρες.
Παγωνιά σκληρή στο Νότο Στέλιο..για άλλη μια φορά ο καιρός θα κυλήσει..κι αν πανε ολα καλα η άνοιξη θα έρθει μεσα στο καταχείμωνο και πάλι.
Ετσι κι αλλοιώς κουζουλοί είμαστε ανάποδα πάμε εκ γεννετής πάει η λόξα.
Να είσαι πάντα καλά φίλε μου.Όμορφο απογευματάκι εύχομαι. :))
Δημοσίευση σχολίου