Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

Στη διαλεκτική της σιωπής μου...Μαρίνος Καρβελάς



Έρημος του Σινά και Άγιον Όρος..
οι στυλοβάτες της Ορθοδοξίας.
Για μένα Ορθοδοξία 
σημαίνει Μοναχισμός.
 Ομολογώ πως ναι.. 
έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία 
στους Ερημίτες....
κατέρχονται στις μονές 
μόνον για να κοινωνήσουν ....
για όλους τους υπόλοιπους εμάς..
το μονοπάτι για το Χριστό 
περνά μέσα 
απο τον συν ~ άνθρωπο.


Ο Δικός μου ο Χριστός 
είναι Δωρεά 
και όχι Ελεημοσύνη.

~ Αeriko~






Τώρα μπορώ να ριζώνομαι στα κύματα, 
Ωσάν τον Οδυσσέα και τον Προμηθέα μαζί 
και Ν' αυτοπροσδιορίζομαι μ' ένα άυλο σώμα, 
Ανασαίνοντας και θάνατο μαζί, 


χωρίς Όμως να πεθαίνω, 
με τα αειθαλή Ταξίδια 
της ψυχής μου. 




~Mαρίνος Καρβελάς ~




8 σχόλια:

kaiti1964 είπε...

Μια καρδιά πυρπολημένη απο αγάπη αυτός ειναι ο ερημίτης ...σε μοναχική ένωση με το Φως και την Ζωή !

Συγκλονίζουν τα λόγια του Μαρίνου Καρβελά !!!!!
Μοναδική ανάρτηση !!!!!

Φιλιά σου στέλνω Μαρία μου με όλη την αγάπη μου !!!!:)))

AERIKO είπε...

"Επιλέγω τα πετράδια των καιρών που λείανε ο πόνος των εγκοσμίων."

Οι ζωές που ερημώνονται αθόρυβα και οι ψυχές που ανθίζουν απρόσμενα γνωρίζουν πως το φως οδηγεί..δεν οδηγείται.

Τα λέμε..χαμόγελο και φιλί σου πέμπω.Τρυφερή καληνύχτα.:))

Ανώνυμος είπε...

πάλι έστησες ιστό
Και ξεγελάς τον εαυτό σου
με προσωπεία;
ο δειλός αυτό κάνει

AERIKO είπε...

Εμ βέβαια..ο φθόνος ξεχείλισε ξανα.

Εαν δεν υπήρχαν οι δειλοί και οι μασκαράδες σαν και του λόγου μου..πως θα ξεχώριζες εσυ μεσα εδω..;

Δειλή είσαι και φαίνεσαι..τον ουρανό της ψυχής μου δεν τον αγγίζει τιποτε και κανεις πια.

Πορεύσου σαν Άνθρωπος..μην κουτσουλάς ανώνυμα και βγάλε τα ζιζάνια απο τον κήπο της ψυχής σου.

Και στην τελική μη διαβαζεις αυτα που γραφω αν ενοχλείσαι τοσο πολυ..απλά τα πράγματα.

Καλημερούδια..η ζωή είναι συντομη.Σαφως εχεις καλυτερα πραγματα να κανεις απο το να κουτσουλάς κακίες.



stelios είπε...

Λένε πως όποιος "απαρνιέται τα εγκόσμια" δειλιάζει…
Όταν επιλέγεις εσύ τον τόπο και τον χρόνο μιας μάχης – εκδήλωσης του εαυτού σου (δρώντας κι όχι αντι-δρώντας) κι αποφεύγεις τις προκλήσεις του αντιπάλου μέχρι εκείνη την στιγμή, σε πολλούς εμφανίζεται δειλία..
Αν δεν συμμετέχεις σ΄ ένα έγκλημα, αυτοί που συμμετέχουν το λένε δειλία.. Η αγέλη δεν αντέχει την διαφοροποίηση.
Όμως δειλία είναι η επιλογή της αλλοτρίωσης, της υποτέλειας, μιας ζωής βολέματος, συμβατικής με τα κοινά μέτρα και σταθμά.. καταστρέφοντας ότι πολυτιμότερο. Την μοναδικότητα της ύπαρξης.
Κι επίσης δειλία είναι οι χαρακτηρισμοί σ΄ έναν συνάνθρωπο, με εισαγγελικό κομπασμό, πίσω από το "προσωπείο" της ανωνυμίας..
Στον μοναχισμό, όπως και σ΄ όλους μας, υπάρχουν οι δύο δρόμοι επιλογής.
Της στέρησης που οδηγεί στην άρνηση ή της παράδοσης που οδηγεί στην ένωση..
Οι αποφάσεις στη ζωή δίχως "πρέπει", έχοντας κριτίριο την εσωτερική ευχαρίστηση και την πληρότητα σε κάθε ανάσα , δεν έχουν στέρηση. Ακόμα κι αν φαίνονται "ακραία υπερβολικές" μέσα από "την κοινή λογική"…
Υπάρχουν λουλούδια του βουνού, του κάμπου, της θάλασσας. . έτσι κι εμείς εκδηλώνουμε την εαυτότητα εκπληκτικά, υπέροχα, μοναδικά. Με τη μοναχικότητα του Ενός και την Ενότητα του όλου..
Ευλογημένος όποιος εκδηλώνει τον εαυτό του δίχως "πρέπει" και "γιατί" νιώθοντας εμπιστοσύνη στο "γιατί έτσι" των πραγμάτων..
Μια λαμπερή, ηλιόλουστη καλησπέρα από μένα και την πόλη μου.. :)

AERIKO είπε...

Η αγέλη δεν αντέχει καμιά διαφοροποίηση...:)

Οι ερημίτες Στελιο δεν ζουν κοινοβιακά αλλα εντελώς απομονωμένα..εκεί στην ερημία εκμηδενίζοντας το σώμα φτάνουν σε άλλα επίπεδα την ψυχή.Νεκρός για τον κόσμο αλλα με αγάπη για όλη την πλάση είναι ενα επίπεδο που δεν γίνεται να το φτάσεις μεσα στην κοινωνία.Εν τέλει και για αυτούς και για εμάς ο αγώνας μετρά.

Τίποτε ανώτερο δεν προσεγγίζεται με τη λογική παρα μόνο με της ψυχής τα μάτια καθαρά..το να παλεύεις το θηρίο "Εγώ" δεν είναι εύκολη υπόθεση ποτέ δεν ήταν.

Εν τέλει Χαρά σ όποιον ζει στην έρημο και δεν θυμάται του κόσμου αλλα και Αξία σε όποιον ζει μεσα στον κόσμο και περιέχει την έρημο.

Κακά τα ψέμματα..στις δύκολες ώρες όλων μας στις πιο ματωμένες..Άνθρωπος κανείς.Μονον η ψυχή μας..που εκείνη τη στιγμή βλέπει πως το αιώνιο δεν έχει κλειδιά και πόρτες..η πύλη είναι ανοιχτή αλλά πολυ στενή.Μονο τα παιδιά και οι ταπεινά εξαυλωμένοι περνούν ανεμπόδιστα.

Το Ανθρώπινο γιατί θέλω της ψυχής οταν περνά με καλοσύνη μέσα απο το συν ανθρωπο κάνει το δέντρο της ζωής να καρπίζει αλήθειες πανανθρώπινα αιώνιες και ανέγγιχτες στο πέραμα του χρόνου.Ευχη να μακραίνει ο δρόμος και να έχουμε πόδια γερά για να μαθητεύουμε..αγαπησα ολες τις πτωσεις μου και ολες τις επιπτωσεις τους κι ετσι ανοιξε ο δικος μου ουρανός.

Όμορφο απογευματάκι εύχομαι ολόψυχα.:))

ΔΩΡΟ είπε...

www.psyxology.gr/index.php

AERIKO είπε...

Xμμμ..πολύ ενδιαφέρον..

Αντικαταπληκτικό θα έλεγα..

Δωράκι: http://www.youtube.com/watch?v=lMzXJYaxcWU

:))