Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

Koριτσάκι...



Να η αλήθεια μπροστά μου! 
Γιατί κάνω πως δεν τη βλέπω; 
Μου γνέφει με τα τρελοκοτσιδάκια της!

- Κοριτσάκι; Έλα! Έλα να παίξουμε!
Κι εγώ κρύβομαι... Αγκαλιάζω σφιχτά 
το δέντρο μου και τρέμω από φόβο. 
Αχ Θεέ μου κάνε να μη μιλάει σε μένα! 
Κάνε να μη με βλέπει...


- Έλα! Μη μου κρύβεσαι! Σε βλέπω... 
μου λέει τραγουδιστά! Ξέρω ποιος είσαι! 
Σε ξέρω! Είσαι το Θάρρος!
- Εγώ; Εγώ το Θάρρος; Θα με μπερδεύεις 
με κάποιον άλλο! Δε βλέπεις; Δε βλέπεις 
που είμαι κορίτσι; Η Δειλία είμαι.. . 
Αν ήμουν το Θάρρος , θα σου κρυβόμουν; 

Όχι βέβαια! Θα σε αγκάλιαζα... Θα σε φιλούσα! 
Όμως δες; Δες; Τα πόδια μου τρέμουν. 
Φοβάμαι να σε κοιτάξω στα μάτια. 
Σκύβω υποτακτικά το κεφάλι 
και θέλω να το βάλω στα πόδια!




- Μα γιατί... Γιατί! Τι σου έχω κάνει; 
Σε πείραξα ποτέ; Σου έκανα κάτι; 
Γιατί με φοβάσαι;

- Πάντα σε φοβόμουν. 
Από μικρό παιδί που η μάνα μου μου έλεγε 
πως η ζωή μου δε με ήθελε. Φοβόμουν να πιστέψω 
την Αλήθεια. Και μετά; Και μετά το ίδιο...
 Όταν συνάντησα τον Έρωτα; Εσύ τι έκανες; 
Μου κρύφτηκες...









Η Αλήθεια έσκυψε ντροπιασμένη το κεφάλι...
- Δεν ήμουν εγώ... Σου το ορκίζομαι! 
Δε θα σου κρυβόμουν ποτέ... Ο αδερφός μου θα ήταν... 
Ο δίδυμος αδερφός μου... Το Ψέμα... 

Θα ήταν τη μέρα που μου έκλεψε τα ρούχα ... 
Τη θυμάμαι εκείνη τη μέρα! Ο κόσμος όλος 
αναστατώθηκε. Ξεγέλασε την Αγάπη. 
Της είπε πως οι άνθρωποι δεν τη θέλουν πια. 
Πως διάλεξαν τον Έρωτα, αντί γι' αυτή. 
Θυμάμαι ακόμη πως πικράθηκε τόσο πολύ, 
που αποφάσισε να εγκαταλείψει τον κόσμο. 
Να φύγει στη χώρα της Αυταπάτης. 
Εκεί κανείς δε θα την έβρισκε. 
Τότε φαίνεται. Εκείνη τη μέρα 
θα συνάντησες τον Έρωτα. 




Χαρούμενος αυτός, έγινε ο καλύτερος φίλος 
του αδερφού μου. Τώρα τίποτα δε θα τον εμπόδιζε 
να παίρνει το μυαλό των ανθρώπων. 
Να τους κάνει δούλους του. Υποτακτικούς του. 
Τρελούς... Συγνώμη Δειλία μου, μα δεν ήμουν εγώ!

Η Δειλία χαμήλωσε κι άλλο το κεφάλι. 
Ένιωσε να μεγαλώνει. Να θεριεύει 
με τα λόγια της Αλήθειας.
- Ό, τι και να λες, δε θέλεις το καλό μου. 
Με πρόδωσες. Και συ, και ο Έρωτας και η Αγάπη. 
Εσύ άφησες αφύλαχτα τα ρούχα σου. Εξαιτίας σου 
το Ψέμα μεταμφιεσμένο πλάνεψε τον κόσμο. 

Ό Έρωτας βρήκε ευκαιρία να παίξει τα παιχνίδια του, 
να υποτάξει τη Λογική και να πληγώσει τους ανθρώπους, 
μαζί κι εμένα. Και η Αγάπη, χειρότερη αυτή απ' όλους.
 Με την πρώτη δυσκολία μας παράτησε. Μας εγκατέλειψε, 
γιατί πίστεψε το Ψέμα.




Η Αλήθεια σώπασε. Χάιδεψε τα σγουρά μαλλιά της Δειλίας 
και την κοίταξε στα μάτια. Την έπιασε από το πηγούνι 
και την ανάγκασε να την κοιτάξει κι αυτή. 
Όμορφα μάτια είχε η Αλήθεια. 
Γαλαζοπράσινα και ταξιδιάρικα.

- Με βλέπεις; Με βλέπεις πραγματικά; 
Μη διστάζεις. Κοίτα με. Γυμνώνομαι μπροστά σου. 




Μην κατηγορείς άλλους. Επέλεξες να ζεις στο Ψέμα. 
Εσύ το αγκάλιασες. Εσύ το έγλειψες. Εσύ το ανάθρεψες. 
Δειλία... Βγάλε πια αυτά τα ρούχα. Σε ασχημαίνουν τόσο... 
Δες στον καθρέφτη. Τι βλέπεις;

- Δε θέλω! Δε θα με αναγκάσεις εσύ να κάνω αυτό 
που χρόνια φοβάμαι!
- Τι Δειλία; Τι; Τι φοβάσαι;
- Να σε κοιτάξω. Να σε δεχτώ. Να σ' αγκαλιάσω...

- Μα αν τα κάνεις όλα αυτά, θα δεις την Αλήθεια. 
Θα δεις τον εαυτό σου, όπως πραγματικά είναι. 
Όμορφος! Αγέρωχος! Ελεύθερος! Κοίτα με! 
Η Δειλία άρχισε να κλαίει. Για πρώτη φορά στη ζωή της
 σήκωσε το κεφάλι ψηλά και με βλέμμα θολό είδε στον καθρέφτη. 

Κι ενώ έκλαιγε, το είδωλο της γελούσε. Κι ενώ πόναγε, το είδωλο, 
της έκλεισε το μάτι. Άπλωσε το χέρι της και άγγιξε το κρύο γυαλί. 
Κι αυτό έσπασε σε χίλια κομμάτια...

- Βλέπεις; της είπε η Αλήθεια. Δεν υπάρχεις πια. 
Δεν είσαι εσύ η Δειλία που νόμιζες. 
Κι εσένα σε ξεγέλασε το Ψέμα. Είσαι το Θάρρος. 
Κανείς δε φταίει για τα παθήματα σου. Μόνο Εσύ! 
Ψάξε να βρεις τη δύναμη σου και μην αφήσεις ποτέ ξανά 
κανένα να σε πείσει πως είσαι κάποιος άλλος. 
Αποδέξου με και όλα θα γίνουν όπως πρέπει! Πήγαινε...

Το Θάρρος ξεμάκρυνε. Έπρεπε να βιαστεί... 




Την περίμενε

αληθινά





Eυχαριστώ θερμά την Ελένη
και την Ιωάννα 
για τη συνδημιουργία.

Απο την ψυχή
μόνο απο την ψυχή
αναγνωρίζονται
οι Άνθρωποι.



13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

...
...
...
(δεν έχω λόγια, για να πω!)
...
♥♥♥♥


ΝέΜεΣις

kaiti1964 είπε...

Ναι Μαρία μου μόνο απ την ψυχή αναγνωρίζεις μια άλλη ψυχή....όλα τα άλλα ειναι επιφάνεια !!!!

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ανάρτηση !!!!!!!

Φιλιά όμορφη ψυχή μου :)))))

AERIKO είπε...

Μα την Αλήθεια..ουτε και γω..:) Μου αρκεί που εδω μέσα γνωρισα και Ανθρώπους καθαρούς στην Ψυχή.

Σε Φιλώ. :))

AERIKO είπε...

Κοριτσάκι..; Κανένα Ψέμμα δεν προφταίνει να γεράσει.Oι μοναχικοι ακολουθουν κωδικες οι μονάχοι κανόνες.

Φιλί.!! :))

Simos Evdaimon είπε...

Κι αν αργεί το ξημέρωμα τότε τι ;

Θα κρατήσω αυτή την ιστορία αγκαλιά και θα κοιμηθώ.

Καληνύχτα και ευχαριστώ.

AERIKO είπε...

Σωστα...θα κρατήσω την αλήθεια αυτης της ιστορίας αγκαλιά και δεν θα "ξανακοιμηθω"...εξ άλλου η νύχτα είναι η μεγάλη μου αγάπη σαν την δική της αγκαλιά δεν βρήκα.

Δικο μου το ευχαριστώ Σίμο..όμορφο ξημέρωμα εύχομαι.:))

Eυαγγελία είπε...

Ναι, απ' την ψυχή, μόνο απ' την ψυχή αναγνωρίζονται οι άνθρωποι.

Σε φιλώ καλό μου Αερικό.

AERIKO είπε...

Σήμερα για μένα αγαπημένη μου Αοράτη είναι μια νέα καθάρια και βαθειά αισιόδοξη μέρα..μια μέρα Αρχή οπου δεν χωρούν ψεμματα,ψεύτες,εικονικές αυταπάτες,και παιχνίδια που απαξιωνουν την ψυχή αλλα και την ανθρωπιά.

Εραστης της Ουτοπίας μου, μαχιμη, αυτοσαρκαστικη θα ταξιδευω την αληθεια μου και ναι..ειναι χαρα για μενα το ομορφο συνταξιδεμα μας.

Φιλι τρυφερο σου στελνω και ευχη για ενα ξεκουραστο Σ/Κ.:))

Crux είπε...

Αυτή την απόδραση απ' την πεζότητα την χρειαζόμουν.

Ευχαριστώ αερικό και καλή σου μέρα.

AERIKO είπε...

Το να έχουμε Αγαπη μέσα μας και το ξέρεις σημαίνει πως όσο και να ματώνουμε δεν γίνεται να συμβιβαστούμε με όποιο ψέμμα.Διοτι και η Αγαπη και ο Έρωτας πράξεις είναι.

To Ψέμμα θα βρει δικαιολογία να φύγει..η αλήθεια μένει ακριβως δίπλα και μας συντροφεύει πιστά.

Όμορφο απογευματάκι Crux να είσαι πάντα καλα. :))

ΑΝΤ ΑΥΤΟΥ είπε...

Καλησπέρα Αερικό!!!Είναι απο σένα γραμμένα αυτά;;;

ΑΝΤ ΑΥΤΟΥ είπε...

Δεν έχω λόγια...
Να είσαι καλά!!!Σε ευχαριστώ.

AERIKO είπε...

Ότι δεν είναι δικο μου εχει παντα το ονομα του δημιουργου..αυτο εδω ειναι μια συνδημιουργια επιμενω αμετανοητα..η μοιρασμενη στιγμη ειναι η μονη που μετρα και η μονη που μενει.

Δικο μου το ευχαριστω...να εχεις ενα ομορφο βραδυ.:))