Άλκης Αλκαίος.....

Με μια πιρόγα κι ενα τσιγάρο σέρτικο 

με το φιλί του μελτεμιού έπλασες 

το δικό σου Μεσαιωνικό παραμύθι

νόστος σε μια παλιά φωτογραφία 

και το σαράκι του Ρεμπώ 

κοντρα στο ποτάμι μετέτρεψε το αγκάθι 

της Σιωπής σε θαύμα..της απλοτητας κι

ενα βραδυ που σαν κατάδικος δραπέτης

ενω ο Σιντάρτα μέσα σου αρμονικά 

καλούσε τα πουλιά της αγαπης 

βοριάς φύσηξε στα λόγια σου 

με ατακες κλιμακας μποφορ 

στο ανεπίδοτο 

κι ετσι φωτισες τους νυχτερινους 

τους χωρις ονομα δρομους μεσα μου

δευτεροπριμα μεν με εχεμυθεια δε.

Προσφατα στην αυλή των τρελλων 

ανθισε ενα εντελβαις κι εκει 

που δεν το περίμενα

κατω στο μεγαλο υπνο 

με μια καλησπερα κι ενα νανούρισμα

μου ειπες μη με φοβασαι 

σου στελνω νυχτολουλουδο ..

πιο περα απ τα μάτια 

παντα γελαστη 

μη νυχτωθεις 

να με θυμασαι.

Κι εκει αγαπημενε 

τροβαδουρε της καρδιας μου 

στου αδαμ την εξορια

γνησιος μυστης της ερημου ξαφνικά

πληρωσες τα διοδια 

και με τους πεντε ανεμους

σαλπαρισες μ ενα μπουφαν 

ολο μεταξι 

για το νησι των πειρατων..

Εκει που οποιος εκρυψε βαθεια του 

το πιο ομορφο ονειρο του 

τον δροσιζει η σκια του 

και κρατιεται απ το χορο του.

Κάνε μου απόψε συντροφιά 

στο παγερό δρομάκι, 

θα κάψω όλα τα χαρτιά 

να ζεσταθείς λιγάκι.

Καρφώνω λέξεις στο χαρτί 

νυχτώνω και χαράζω, 

άλλου με πάει η ζωή 

κι αλλού κρυφοκοιτάζω.

Εικόνες, ήχους κι ευωδιές

 στα ξέφωτα μαζεύω, 

παλεύω με τα ήμερα 

με τ’ άγρια ημερεύω.

Καλη μεταβαση αγαπημενε Άλκη..

η αγκαλια της ξενητιας 

στο blues του δρομου της ζωης 

ειναι πολυ μεγαλη

η αγκαλια του μεγαλου ουρανου 

ομως ειναι τοσο γαληνια αληθινη 

που αξιζει οσο κι αν στοιχιζει 

να ζεις καθε στιγμή με αληθεια αγκάθι

σαν  κακοηθες μελανωμα 

στη χιμαιρα του ψεύδους

που χανεται τελικα στο χαος

του ματαιου..γιατι στου αιωνα

την παραγκα στα απλα και ταπεινα

ειναι τα αληθινά

Αθάνατη

Καθε σου λέξη έκφραση

 της αξιοσυνης της ανθρωπιας

στο μεγαλειο της 

που περιειχες στο ακεραιο.