Tόσοι πολιτισμοί τόσοι αιώνες ιστορίας ...
Πόσο απογοητευτικό είναι να ζούμε σε ένα νεο μεσαίωνα.Γιατί σαν ανθρώπινο είδος είμαστε κοντόφθαλμοι..όλα περιστρέφονται γύρω απο τον μικρόκοσμο μας..γύρω απο το εγω μας ,γύρω απο τους ανθρώπους μας..γύρω απο τις καταστάσεις που βιώνουμε..ενω οφείλουμε να βλέπουμε και μακρύτερα..πάνω και πέρα απο εμάς.....
....Για να γίνει αυτό όμως πρέπει να βρούμε μέσα μας εκείνο το μικρό παιδί που εγκαταλείψαμε...να το ακούσουμε τι μας λέει και να το αγκαλιάσουμε τρυφερά...κανείς μα κανείς άλλος δεν υπάρχει περίπτωση να το κάνει αυτό για μας...
Δεν είναι εύκολο...αλλα αξίζει . Για να φτάσουμε στο ύψος της Ανθρωπιάς oφείλουμε να φροντίζουμε νου ψυχή πνεύμα..και τελευταίο το σώμα.Όλη η ανθρωπότητα
ασχολείται με την ύλη..κι οσοι ασχολούνται με το πνευμα το κάνουν τόσο μα τόσο εγωιστικά που αλλού πατούν κι αλλού βρίσκονται..Τόμοι ολόκληροι σοφία αιώνων..ποτάμια μελάνι..για κάτι τοσο απλό...
Γνωρίζεις τον εαυτό σου μέσα απο τον άλλον..δοκιμάζεις το είναι σου στα δύσκολα..και εννοείται δεν τρομάζεις να καταδυθείς μέσα σου....Δεν υπάρχει τέλος..μονο αρχή.Μου τη δίνουν οι άνθρωποι που λένε πως όλα είναι κύκλος..αηδίες..μια ευθεία είναι..απλά επιλέγεις την κλίση της..οι άνθρωποι που επιλεγουν λεωφόρο αργούν...κολλάνε στα φανάρια της πλάνης...οι άλλοι που επιλέγουν ανηφορικά ξεκινώντας πιστευουν στην κορυφή...ανεβαίνοντας όμως μετά απο κανα δυο πτώσεις καταλαβαίνουν πως η διαδρομή ειναι ολη κι ολη η υπόθεση.Ανεβαίνοντας σε αποζημιώνει η θεα....αυτό ειναι όλο.
Το νέο δεν είναι οτι εμείς φεύγουμε ούτε οτι διαιωνίζουμε το είδος ουτε οτι η ιστορία επαναλαμβάνεται...το νέο είναι η εσωτερική η δική μας αναγέννηση μετά απο μια βραδυά βουβού πόνου...το νέο είναι οτι συνεχιζουμε να βαδίζουμε μπροστά ως την ουσιαστικότερη αρχή...εκεί που η ψυχή αφήνει ένα άχρηστο όχημα το σώμα και αρχίζει το σημαντικότερο ταξίδι της.
Απο τότε που ο Διογένης ήταν μέσα στο πυθάρι κι έψαχνε ΑΝΘΡΩΠΟ μέρα μεσημέρι με το φανάρι αναμμένο..τι άλλαξε ως εδώ;
Η Ανθρωπιά δεν γνωρίζει χρώματα σύνορα
και χάρτες...οσο κι αν την κομματιαζουν
τόσο πιο κραταιά θα αναγεννιέται
όσο θα προσπαθούν να τη διαιρέσουν
τοσο θα πολλαπλασιάζεται
και όσο θα προσπαθούν να τη φιμώσουν
τόσο θα λάμπει δια της ταπεινα
σιωπηλής αλήθειας της.-
10 σχόλια:
"Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος", έγραφε η Γώγου.
Αυτό είναι όλο κι όλο το ταξίδι. Αυτό είναι όλο κι όλο το τόσο δύσκολο ταξίδι, Αερικό μου.
Ζούμε στη μέση της Ιστορίας δεν γνωρίζουμε την αρχή δεν γνωρίζουμε το τέλος της γνωρίζουμε όμως οτι το κακό περισσεύει και επειδή κακό και καλό βρίσκονται μέσα μας καθε ένας μας έχει τη ευθύνη να αλλάξει μέσα του για να υπάρξει ελπίδα ...αυτό το ταξίδι της αλλαγής είναι το νόημα !
Υπέροχη ανάρτηση Μαρία μου Συγκλονιστική !!!!
Φιλιά πολλά :))))
Nάσια μου στα ύψιστα φτανουμε μονο μεσα απο τα δύσκολα και το ξερεις.Και πιο ύψιστο απο την απλοτητα της πηγαίας στιγμής δεν υπάρχει.Οσοι πεινουν για δικαιοσύνη και διψούν για αγάπη αυτοί ..οι εσχατοι φτανουν πρωτοι..γιατι ακουνε τον καρδιακό παλμό.Το αίμα που ρει μεσα μας και το δακρυ που κυλα απ την ψυχη μας ειναι ιδιο ανα τους αιωνες όπου γης.
Να εχεις ενα ομορφο βραδυ ..χαμογελο ζεστο σου στελνω.Σε Φιλώ.:))
Ζούμε σε έναν αδιανόητο νεο Μεσαίωνα..το οτι η βία ασκείται πια πιο ύπουλα δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει.Όλη η ζωη μας ειναι μαθητεία..προσπάθεια εξανθρωπισμού..ίσως εν τελει τα καταφέρουμε..εχουμε ακομη ελπίζω και εύχομαι Δρόμο.
Πολλα Χαμογελα σου αφηνω εδω..μαζι με την Καληνυχτα και την αγαπη μου.:))
Θα σταθώ στον ήχο αυτής της μουσικής που είναι τόσο ταιριαστή με την γραφή σου και την ανάρτηση αυτή!
Όμορφο ξημέρωμα Αερικό μου!
Θυμίζω μία ταινία Γαλλικής παρααγωγής "Γράμμα στον Εαυτό μου", η 9 χρονη πρωταγωνίστρια ταχυδρομεί ένα γραμμα στο ΜΕΛΛΟΝ, σοτν 40χρονο εαυτό της...
Τα χρόνα περνούν. Η κίνηση ξεχάστηκε και αναπάντεχα στα 40 της λαμβάνει το Γραμμα, για να θυμίσει στον Εαυτό της ΤΙΣ Αξίες στις οποίες ως πιτσιρίκα είχε υποσχεθεί ΑΦΟΣΙΩΣΗ ως Ανθρωπος..
Φιλί............. γραμμα, που ό,τι ώρα κι αν ανοιχτεί έχει την ίδια γευση και το ίδιο άρωμα...
Ο Βασιλιάς της Μοναξιάς που έφτιαξε το βιντεο αυτο οταν εκανα να πρωτα μου βηματα μεσα εδω ειναι καρδιακός φίλος.
Καποιοι Άνθρωποι αγαπημένη Αοράτη δεν θα πανε ποτε με το Ρεύμα του ποταμού...έχουν χρέος να αναζητούν τις πηγές..κι αν καποιες στερευουν στο πέρασμα του χρονου μεσα στους ανυδρους καιρούς..η διψα της ψυχης παραμενει αστειρευτη κι αυτο νομίζω είναι το σημαντικότερο.
Να εχεις μια όμορφη μέρα.Φιλ(ί)ά :))
Eν τέλει αγαπημένη μου Κάκια..αυτη η Αφοσίωση δεν μας προδίδει ποτέ..γιατι την κραταμε μεσα μας σαν τα παιδικά μας πρωτολόγια.
Οι Άνθρωποι που αυτοσαρκαζομενοι επαναπροσδιορίζουν το είναι τους δεν εχουν φόβο..κλέβουν στιγμες απ το χρονο κι αυτος χαμογελώντας τους οδηγεί σε ξέφωτα αληθινά.
Τρυφερο χαμογελο και πολλα φιλια σου στελνω...:))
τα σέβη μου αερικό...ο έλληνας όπως λέει ο Σ Ράμφος βιώνει τον χωροχρόνο εμπειρικά και τη σωτηρία του την εξαπέστειλε άνωθεν, ενώ πρέπει να την παλεύει εδώ κάτω... και είναι εγκλωβσμένος στην οικογένεια και στις παραδόσεις του δίχως να τα συνδέει όλα αυτά με το μέλλον με εξωστρεφή ματιά...ζει δηλαδή στον ανιστορικό χρόνο άρα στο πουθενά άρα στον κόσμο του...
Συμφωνώ και επαυξάνω..!!
Κόλαση είναι όταν στρέφεις την πλάτη στα Μπορώ σου εν ζωή..θα μπορούν να παλέψουν απο δω και στο εξης μονο όσοι διαθετουν αυτογνωσία και μαλιστα ακριβοπληρωμένη..ο παράδεισος σίγουρα δεν υπάρχει στο Εγώ..αλλά στις στιγμες που μοιραζόμαστε ενσυναίσθητα.
Χαμογελαστή Καλησπέρα.:))
Δημοσίευση σχολίου