Ανήσυχο Πνεύμα....

Στους δρόμους της πραγματικότητας 

γράφονται μεγάλες αλήθειες..

Οι σειρήνες του φαίνεσθαι 

δεν μπορούν να πλησιάσουν 

το βράχο του είναι.

Απέναντι στον πόνο στεκόμαστε ολομόναχοι..

και ο ανθρωπος του φαίνεσθαι

πονά γιατι το κενό δεν κρύβεται 

ουτε γεμίζει με δηθεν ευτυχίες

Συνθλίβουν οι Συμπληγάδες 

της όποιας αυταπάτης.

Αλλά και ο Ανθρωπος του είναι 

πονα διπλα γιατι ακουει 

καθαρα εκεινα που

του ψιθυριζει η ακαταπονητα 

ασυμβιβαστη αυρα της ψυχης του.

Να με θυμάσαι..λέει...

τον κακό σου τον γλάρο δηλαδή.

Τι να θυμηθώ ε..; 

εαν κάποιος αναλαμβάνει 

την ευθύνη των λέξεων του

και τη μετουσιώνει σε πράξη 

ως οφείλει σαν άνθρωπος είναι παρόν.

Δεν εχω ουτε να θυμάμαι ουτε να ξεχνώ πια..

ο σοφος Ηράκλειτος

καλα τα λέει..τα παντα ρει..

είναι μία.!

Κάποια στιγμή η ζωή τα φέρνει έτσι 

που είτε θέλεις είτε όχι

στέκεσαι μπροστά στον 

αυτοπροσδιορισμό σου.

Κι όπως λέει 

  και ο Σταύρος Σταυρόπουλος

αξία ειναι

       Ζωή σκέτη..

να γραφεις κομμάτια ζωης 

         και όχι 

        να κάνεις 

          τη ζωή σου κομμάτια.

♫ இڿڰۣ-ڰۣ ♫