μα δεν μετανοιώνουμε που πήραμε ΑΥΤΟ το μονοπάτι!!!
" Μέσα στους πόρους του λευκού δέρματος έκρυβε το μαύρο μιας ανήλιαγης ενοχής... Λάθος υψωμένο σε μία δύναμη απροσδιόριστης ευθύνης...
Ξόδεψε αίμα να ξεπλύνει το σκοτάδι της... μα.. δε γίνεται να καθαρίσεις κάτι, δίχως να λερώσεις κάτι άλλο!...
Όλο το σκοτάδι πότισε το αίμα της... Η σκιά πιο βαριά από το αποτύπωμά της, να σέρνει τα πόδια της απρόσκοπτα έξω απ' το ταβερνάκι μιας Λήθης.. Εκεινη κι ο Εαυτός της... μέσα της κι απέναντι...
Το αίμα διψά για κόκκινο... ήπιε πολύ σκοτάδι.. Πεθύμησε κρασι.. Λήψη απόφασης, σαν ν'αδραχνει ύστατη ευκαιρία..
Στο τραπέζι της απολογίας ως το πρωί.... Εξομολογήσεις μεθυσμενες... Σβήνοντας ενοχοποιητικά στοιχεία μία διαύγεια άγγιξε την πορφυρή απόχρωση κοντά στις 5 το πρωί..
Λεύτερη, χαρίστηκε σ'εκεινον τον χορό.. Χορος των Ανυπότακτων..
...γιατί για να κερδίσεις έναν τίτλο τιμής οφείλεις να διαβείς όλα τα επίπεδα του Δάντη και Ανυπότακτος σημαίνει ήπια ενοχή και ευθύνη, μα δε μετάνιωσα ούτε στιγμή..."
Αγαπημένη μου Κάκια..θα σου απαντήσω απλά με Ελύτη...είσαι Χείμαρρος αλήθειας...η ζωη αυτη εδω ειναι η κόλαση του Δάντη..κανένα βήμα προς το Φως δεν είναι ανώδυνο..ειδικά για μας που περπατάμε ξυπόλητες..κερδίζουμε όμως έτσι στιγμές μη ρακένδυτες..στιγμές ισάξιες του είναι μας..ασυμβίβαστα και ανυπότακτα ετσι χτυπά ο δικός μας παλμός..Γι αυτό.. :)
Δεν θα σταματήσω να "Ιδιώτευω μες στο ανερυθρίαστο
ΣΕ ΧΩΡΑ μακρινή και αρυτίδωτη τώρα πορεύομαι."
Εκεί που η αληθινή αγάπη είναι η μόνη αγκαλιά όπου μπορείς να φτερουγίσεις μέσα της ελεύθερα.
Απλά τα πράγματα.!!
Φιλί απείθαρχα ειλικρινές στον αιώνα. :))
YΓ.Ανυπότακτα θα πεί.. παραμερίζω το Εγώ μου γιατι γνωρίζω καλά πως ΑΓΑΠΩ σημαίνει ελευθερώνω.
Όχι..δεν είμαι καθόλου εύκολος Άνθρωπος...ουτε και αυτοι που με αγαπουν για αυτο ακριβως που ειμαι κι αυτο με κάνει ολοκληρη ενα χαμογελο βαθιάς ενσυναίσθητης αποδοχής του κέρδους ενος αεναου ενωπιος ενωπίω......:)))
Λέξεις..απλές λέξεις είμαστε ολοι μας σε ενα μοναδικής ομορφιάς ποίημα που λέγεται ΖΩΗ.Το δικό σου το γειά είναι Φως μεσα εδώ ..απ την πρωτη στιγμη που σε γνωρισα μιλας για αγαπη..απ την πρωτη στιγμη που σε διαβασα μ' εκανες να χαμογελω γιατι εισαι σε μια αγκαλια ζεστή ισάξια σου.Αυτο αγαπημένη μου Δήμητρα ελάχιστοι άνθρωποι το αξιώνονται πια στην πραγματικότητα τους.Οι έσωθεν καθαροί αλλά και πιστοί σε ξεχασμένες αξίες..εισαι μια εξαίρεση και η παρουσια σου ειναι ειλικρινά ενα καθαρο χαμογελο για μενα..που τον τελευταιο καιρό..με κερδισαν λίγο οι σιωπές μου αλλά..σιγα σιγα επανερχομαι.
Προς τα πανω Καίτη μου Ναι..ευχομαι χωρις αλλη κατρακύλα...πατω σταθερα πια στα δυο μου ποδια..όσο πιο ψηλα τοσο πιο μοναχικα..αλλα αξιωνω απο τη ζωη μου εδω στα μισα του δρομου αυτο ακριβως που προσπαθώ να προσφερω και η ιδια..Πρόσωπο καθαρό.
Ευγνωμοσύνη απεραντη για την αγαπη και τη φιλια σου..μαζι στον ιδιο δρόμο οτι ομορφοτερο δηλ.
6 σχόλια:
The point of no return...
μα δεν μετανοιώνουμε που πήραμε ΑΥΤΟ το μονοπάτι!!!
"
Μέσα στους πόρους του λευκού δέρματος
έκρυβε το μαύρο μιας ανήλιαγης ενοχής...
Λάθος υψωμένο σε μία δύναμη απροσδιόριστης ευθύνης...
Ξόδεψε αίμα να ξεπλύνει το σκοτάδι της...
μα..
δε γίνεται να καθαρίσεις κάτι,
δίχως να λερώσεις κάτι άλλο!...
Όλο το σκοτάδι πότισε το αίμα της...
Η σκιά πιο βαριά από το αποτύπωμά της,
να σέρνει τα πόδια της απρόσκοπτα
έξω απ' το ταβερνάκι μιας Λήθης..
Εκεινη κι ο Εαυτός της...
μέσα της κι απέναντι...
Το αίμα διψά για κόκκινο...
ήπιε πολύ σκοτάδι..
Πεθύμησε κρασι..
Λήψη απόφασης, σαν ν'αδραχνει ύστατη ευκαιρία..
Στο τραπέζι της απολογίας ως το πρωί....
Εξομολογήσεις μεθυσμενες...
Σβήνοντας ενοχοποιητικά στοιχεία
μία διαύγεια άγγιξε την πορφυρή απόχρωση κοντά στις 5 το πρωί..
Λεύτερη, χαρίστηκε σ'εκεινον τον χορό..
Χορος των Ανυπότακτων..
...γιατί για να κερδίσεις έναν τίτλο τιμής
οφείλεις να διαβείς όλα τα επίπεδα του Δάντη
και Ανυπότακτος σημαίνει
ήπια ενοχή και ευθύνη,
μα δε μετάνιωσα ούτε στιγμή..."
ΦΙΛΙ..... λάφυρο ΖΩΗΣ....
Αγαπημένη μου Κάκια..θα σου απαντήσω απλά με Ελύτη...είσαι Χείμαρρος αλήθειας...η ζωη αυτη εδω ειναι η κόλαση του Δάντη..κανένα βήμα προς το Φως δεν είναι ανώδυνο..ειδικά για μας που περπατάμε ξυπόλητες..κερδίζουμε όμως έτσι στιγμές μη ρακένδυτες..στιγμές ισάξιες του είναι μας..ασυμβίβαστα και ανυπότακτα ετσι χτυπά ο δικός μας παλμός..Γι αυτό.. :)
Δεν θα σταματήσω να
"Ιδιώτευω μες στο ανερυθρίαστο
ΣΕ ΧΩΡΑ μακρινή και αρυτίδωτη τώρα πορεύομαι."
Εκεί που η αληθινή αγάπη είναι η μόνη αγκαλιά όπου μπορείς να φτερουγίσεις μέσα της ελεύθερα.
Απλά τα πράγματα.!!
Φιλί απείθαρχα ειλικρινές
στον αιώνα. :))
YΓ.Ανυπότακτα θα πεί.. παραμερίζω το Εγώ μου γιατι γνωρίζω καλά πως ΑΓΑΠΩ σημαίνει ελευθερώνω.
Όχι..δεν είμαι καθόλου εύκολος Άνθρωπος...ουτε και αυτοι που με αγαπουν για αυτο ακριβως που ειμαι κι αυτο με κάνει ολοκληρη ενα χαμογελο βαθιάς ενσυναίσθητης αποδοχής του κέρδους ενος αεναου ενωπιος ενωπίω......:)))
Εγώ τώρα τι να πω που είμαι ένα στιχάκι ε?? Μου λέτε???? (Κόμπλαρα)
Πέρασα να πω ένα γεια. Καλό βράδυ Μαράκι μου!! Φιλιά Πολλά!!
:))
Λέξεις..απλές λέξεις είμαστε ολοι μας σε ενα μοναδικής ομορφιάς ποίημα που λέγεται ΖΩΗ.Το δικό σου το γειά είναι Φως μεσα εδώ ..απ την πρωτη στιγμη που σε γνωρισα μιλας για αγαπη..απ την πρωτη στιγμη που σε διαβασα μ' εκανες να χαμογελω γιατι εισαι σε μια αγκαλια ζεστή ισάξια σου.Αυτο αγαπημένη μου Δήμητρα ελάχιστοι άνθρωποι το αξιώνονται πια στην πραγματικότητα τους.Οι έσωθεν καθαροί αλλά και πιστοί σε ξεχασμένες αξίες..εισαι μια εξαίρεση και η παρουσια σου ειναι ειλικρινά ενα καθαρο χαμογελο για μενα..που τον τελευταιο καιρό..με κερδισαν λίγο οι σιωπές μου αλλά..σιγα σιγα επανερχομαι.
Όμορφη εβδομάδα ευχομαι ολόψυχα.Πολλα φιλια σου αφήνω. :))
Ο δρόμος της αλήθειας...μονόδρομος και πάντα ανηφορικός...πάντα προς τα πάνω !!
Φιλάκια Μαρία μου και μια γλυκιά καληνύχτα :)))
Προς τα πανω Καίτη μου Ναι..ευχομαι χωρις αλλη κατρακύλα...πατω σταθερα πια στα δυο μου ποδια..όσο πιο ψηλα τοσο πιο μοναχικα..αλλα αξιωνω απο τη ζωη μου εδω στα μισα του δρομου αυτο ακριβως που προσπαθώ να προσφερω και η ιδια..Πρόσωπο καθαρό.
Ευγνωμοσύνη απεραντη για την αγαπη και τη φιλια σου..μαζι στον ιδιο δρόμο οτι ομορφοτερο δηλ.
Πολλα φιλια και απο εμένα. :))
Δημοσίευση σχολίου