Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

RETURN...


Λιμάνια που λαχταρούσαμε 
και άλλα που δεν μας κράτησαν....
Πρόσωπα που αγαπήσαμε, 
που μας περίμεναν σε κάποια αποβάθρα....

Και άλλα που τελικά δεν ήρθαν....




Αέναο ταξίδι,ονείρων,επιθυμιών και προσδοκίας....
ταξίδι προορισμού ή επιστροφής....
της ελπίδας που ποτέ δεν πρέπει να στερούμαστε!!!!

deep46blue Πριν από 1 ώρα

Πρωτο σχόλιο στο βίντεο που εφτιαξα αυθόρμητα
απο τον καλό μου φίλο το Μάνο
μου μας ενώνουν κώδικες τιμής
και όχι κανόνες  επίορκοι.







Πολλές φορές όπως αργά χθές το βράδυ
αναρωτιέμαι τι κάνω μέσα εδώ..

Και τα δυο μου ιστολόγια έχουν αυτοσαρκαστική βάση
γιατί χωρίς αυτόν τον άχρηστο δεν κανω  βήμα
εδω και έτη φωτός.

Χωρίς τον αυτοσαρκασμό και το χιούμορ δεν μπορώ
να πάρω ανάσα που λένε....

Απο τότε που άρχισα να δημιουργω τα ερασιτεχνικά
μου βιντεάκια άρχισα να ζω ένα θαύμα..ξεκίνησα
να επι κοινωνώ δηλ με ψυχή νου και πνεύμα με
ανθρώπους πικραμένους αλλά δυνατούς..μέσα απο τις
λέξεις τους βλέπω καθαρά τη δυναμη της ψυχής
την πίκρα της πραγματικότητας τους αλλα και το
σθένος με το οποίο αντιστέκονται.

Βλέπω δηλ εμένα..μεσα σε πολλές απο τις λέξεις αυτές.

Χθες βράδυ λοιπόν πολυ αργά μπηκα στον κήπο ψυχής
της Νασιας


 η οποια με συντροφεύει απο τα πρωτα μου
βήματα μέσα εδώ και μάλιστα απο την παλιά γειτονιά.:)
Τίποτε δεν ξεχνω..μνήμη ελέφαντα αντοχη και πείσμα
ταυρου..φλογα και πάθος κριού και ο σώζων εαυτώ σωθήτω.


Ομολογω οτι το συγκεκριμένο τραγούδι μου είχε ξεφύγει
αν και λατρευω τον Ψαραντωνη.Μόλις το άκουσα χαμογέλασα
περιπαικτικα στον εαυτό μου και του είπα..

Να βρε ούφο τι κανεις μέσα  ακόμα εδω ..οτι και έξω
συγκινείσαι σκέφτεσαι χαμογελάς δημιουργείς συναισθάνεσαι
δεν κάθεσαι να ταίζεις σκυλακια στη φάρμα του φασε ουτε
να ποτίζεις κήπους και χωράφια φανταστικά..Ποτίζεις
τον κήπο της ψυχής σου με λέξεις..εχουν απίστευτη δύναμη
ομολογω τον εθισμό μου σε αυτες..οπως και στις σιωπες μου.


Ναι Νάσια μου...

μετά απο χρόνια ταλαιπωρίας επέστρεψα
οριστικά στον εαυτό μου και αυτο μονο χαρα μου δίνει
αλλά δεν παραβλέπω στιγμή πως..






Όπως και το ότι τίποτε δεν μας χαρίζεται..
κατόρθωσα και κέρδισα μια ζωή χαμένη
επειδή ματώνοντας την ψυχή βρέθηκα 
στην τρυφερή ενδοχώρα μιας μεγάλης αλήθειας..


Eαν εστιάζεις στο ποτάμι έχεις χάσει.
Εαν αντέχεις να ματώνεις ψάχνοντας την Πηγή
έχεις κερδίσει τη Μάχη.Και εαν αφεθείς απλά
στο να μην ψάχνεις τίποτε τότε εχεις κερδίσει

         τον εαυτό  σου.


Πάντως αμετανόητα επι μένω





Η Ζωη  και τα απλά της....



16 σχόλια:

Eυαγγελία είπε...

Υπεροχο !! χωρις πολλα λογια.
:))

kaiti1964 είπε...

Καλημέρα Μαρία μου !!...Πόσο δίκιο έχεις...αν αφεθείς...η μαγική λέξη για ν ανοίξεις την πύλη του εαυτού...μπαίνεις μέσα και αρχίζεις να ψάχνεις κάθε γωνιά...

φιλιά και αγάπη σου αφήνω :))

Νάσια είπε...

Σ' ευχαριστώ τοοοοόσο, Αερικό μου!
Γιατί βρήκες απάντηση σε κάτι που ρώτησε η ψυχή σου και βρήκες δύναμη.
Γιατί έδωσες απάντηση σ' αυτό που και μένα τυρρανεί κι έδωσες και σε 'μένα δύναμη.
Γιατί με έκανες να δακρύσω από συγκίνηση εκεί που νόμιζα πως είχα στεγνώσει.
Και γιατί και μόνο γι αυτό αξίζει να ματώνει η ψυχή.

Να 'σαι καλά πάντα και να επι μένεις, να επι μένουμε!

~reflection~ είπε...

Απλότητα
κι ένας ΨαρΑντώνης να την μελοποιεί πάνω σε μία μόνο Συνιστώσα Εαυτού
που αναλυόμενη στην ακρόασή της
ξετυλίγει Σύμπαντα Απύθμενης Ουσίας ...

Καταφύγιο ο Εαυτός,
μα πάντα απαραίτητοι οι Δίαυλοι επικοινωνίας με το ΕΞΩ συνάφι των περιπλανώμενων Αιτιών,
που ταραζουν τα Νερα της Λίμνης μας....



Φιλάκι.... νότα στα χείλη Κρητικών.....

AERIKO είπε...

Μου αρέσει ο χώρος σου..αλλα ακομα περισσοτερο μου αρεσει που οι εικόνες σου εχουν τη δυναμη να με κανουν να εκφραζομαι. :)) Eιναι όμορφο να συνεχιζουμε Παρέα.!!

AERIKO είπε...

Καλησπέρα Καίτη μου..μπαίνεις μέσα και αναλόγως του τι θα βρείς..απαξ και ανοίξεις την πύλη ανοίγεις μαζι και το κουτι της Πανδωρας...δωρακι έκπληξη απο το Συμπαν στον άνθρωπο..εαν μεινει μεσα η ελπιδα η πιστη και η αγαπη εχεις αγγιξει Ουρανό.Εαν όχι..εχεις σκαψει πηγαδι βαθυ πιο κατω κι απ τον πατο..κι οσο κι αν φαινεται απιστευτο αυτοι που αναδυονται απο μεσα εκει εχουν κερδισει οχι μονον εαυτον αλλα και συμπαν.!! Πολλα Φιλια σου αφήνω. :))

AERIKO είπε...

Δικο μου το ευχαριστω Νάσια μου.Πολλές φορες αργω να μιλήσω αλλά πάντα μιλώ με λέξεις ψυχής σε οποιον και οτι εχει συγκινησει τη δικη μου.
Σιγα μη στεγνώσουμε..έχουμε ακομη δρομο πολυ ελπιζω για να γινει το δακρυ μαργαριταρι..Καθ'όδόν και ότι μοιραζόμαστε ανάσα ζωτική είναι.

Χαμόγελο και Φιλι σου αφήνω. :))

AERIKO είπε...

Aπλότητα Κάκια μου Ναι..Με κάνεις και χαμογελώ λίγοι ανθρωποι το εχουν καταφερει εως τωρα.Απειθαρχα ατίθαση και ηθελημένα μακρυνη χείμμαρος έκφρασης με λέξεις που απεθυνονται σε ολους αλλα που ελαχιστοι νοιώθουν και δυναμωνουν με αυτες.

Μου θυμιζεις εντονα ενα κομματι του εαυτου μου ..μέσα σου βαθιά υπάρχει ενα παιδι δακρυσμένο και πικραμενο αρκετα..ομως να ξερεις πως ο χρονος που κραταμε στα ματια του πεισματικα το δακρυ να λιμναζει ειναι χαμενος χρονος..πρεπει να κυλησει..να κανει τη δικη του διαδρομη απο μεσα προς τα εξω..ειναι πολυ αλμυρο η διαδρομη του πονα ομως η πορεια του ειναι που κλεινει τις πληγες του ονειρου..πληγες που δεν ξανα ανοιγουν ποτέ αφου μετατρεπονται σε σκανδαλιαρικα χαμογελα ζωης..και με συνθεση ψυχης αληθινα γλυκες πραγματικοτητες.

Διατηρω αλωβητη την πειρακτικη μου διαθεση στα περιπαικτικα μειδιάματα του καιρού και κυνηγω το πιο ατιθασο παιδι εκεινον εκει τον ξενο τον αλλο μου εαυτο ελπιζοντας πως θα μου επιτρεψει καποια πολυτιμη στιγμη να τον σφιχταγκαλιασω.

Ευτυχία θα πεί να καθρεφτίζεις το χαμογελο σου μεσα σε ματια που αγαπας και σε αγαπουν αληθινα.Τοσο απλο και τοσο δυσκολο Μαζι.

Απλά συμβαίνει.!!και εχει τη δυναμη και τη μαγεια που μονο το απλο μπορει να εχει σε αυτη τη ζωη.

Όταν ο Nick Cave ελοιωσε μπροστα στα ποδια του Ψαραντωνη τοτε στην Αμερικη ήταν γιατι ο Ψαραντωνης μπορεσε να δει και να μιλησει στο πεισματωμενο και πικραμενο παιδι που κρυβοταν μεσα στον Cave.Μια απλη στιγμη και μια μικρη φραση εδραιωσε μια δυνατη φιλια και επαναπροσδιορισε την πορεια ενος απο τους μεγαλυτερους τραγουδιστες της ξενης σκηνης τουλαχιστον για μενα που εχω μια ιδιαιτερη αδυναμια στον Cave απο παλια.

Όμορφο απογευματάκι ευχομαι ολοψυχα ..Χαμόγελο και με αρωμα των βουνων της Κρητης Φιλι σου αφήνω.:))

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Μου άρεσε πολύ η "τρυφερή ενδοχώρα μιας μεγάλης αλήθειας". και θεωρώ οτι εκεί ακριβώς συναντιόμαστε καλή μου, κι αυτές οι λέξεις, μαζί με ότι κουβαλούν, βαθαίνουν τη Συνάντηση. Η Δύναμη είναι εντός. Κράτα καλά τον Πυρήνα! Και τα διακεκευμένα όνειρα.

Καλό σου ξεμέρωμα,(σε πείσμα όλων..)μ ελπίδα!

D.Angel είπε...

Τι να πω;
Κάποιες φορές
δεν χρειάζονται λόγια!!!!
Φιλιά πολλά γλυκιά μου
:) :) :)

AERIKO είπε...

Nαι αγαπημενη μου Ρεγγίνα κοιτούσα παλι σημερα τις φωτο της εγγραφης σου..με χαμογελο..ειμαι τοσο ευγνωμων στους δικους μου ανθρωπους για τα πρωτα παιδικα μου χρονια.

Αυτη ειναι η δύναμη μου το πρωτο παιδικο μου χαμογελο..μου πηρε πολυ χρονο και πονο να το ξαναβρω τωρα δεν υπαρχει περιπτωση να τα παρατησω.

Όμορφο βραδυ ευχομαι ολοψυχα.Τρυφερο Φιλι σου αφηνω. :))

AERIKO είπε...

Όχι Αγγελούδι μου...δεν χρειάζονται και πολλά λόγια..μετρα το συναισθημα το σκιρτημα της καρδιας και η σιωπη που στεγαζει τα ωραιοτερα θελω μας.

Πολλά Φιλια σου αφηνω και εξαφανιζομαι...Νανι τωρα αυριο θα πηγαινω πεταδην απο πολυ πρωι..:))

thalassaki είπε...

Tα ταξίδια μακριά από εμάς, μαζί μ' εκείνα της επιστροφής προς εμάς, είναι τα πιο δύσκολα, επώδυνα αλλά και ουσιώδη ταξίδια. Τα πιο δημιουργικά και καταλυτικά. Το ξέρω πως όλος αυτός ο δημιουργικός χρόνος που αφιερώνεις τόσο εδώ όσο και στα βιντεοκλιπ είναι πολύτιμος κι αναγκαίος. Και πως οι αληθινές φιλίες που έχεις θεμελιώσει εδώ μέσα θ' αντέξουν τις δοκιμασίες της απόστασης και των καιρών.
Αγκαλιά μεγάλη και ζεστή, καλημέρα Αερικό μου :*

AERIKO είπε...

Ξενυχτω για να βγουν αγαπημενε μου Φλοίσβε..αλλά ετσι κι αλλοιώς ο πολυς ύπνος ποτε δεν ηταν το καλυτερο μου..
η νυχτα ειναι τρυφερη μαζι μου.

Όταν μιλανε οι ψυχες μας δεν υπαρχουν αποστασεις και καιροι μονο στιγμες συγκινησης και δυναμης.

Τωρα σου γραφω απο τη δουλεια..μεσα στη μουρτζουφλα η καθημερινοτητα και οκ..τα πραγματα μπορει να μην ειναι αισιοδοξα αλλα σιγουρα δεν ηρθε το τελος του κοσμου.Καλουμαστε καθημερινα να επιλεξουμε να δωσουμε λιγο χρωμα σε καποια απο τις στιγμες μας..ποσοι απο εμας αντεχουν να το κανουν..;

Μια ομορφη μερα ζεστη μεσα σου, ευχομαι..και να ξερεις πως δεν επιστρεφουμε σε κατι απο οπου δεν φυγαμε ποτε και αυτο δεν ειναι αλλο απο τις στιγμες που εχουν συγκινησει βαθια και ομορφα την ψυχη μας.

Μεγαλη αγκαλια και πολλα φιλια σου αφηνω με αγαπη. :))

Ανώνυμος είπε...

Μαρακι μου... δεν σου κρυβω πως εχω αναρωτηθεί άπειρες φορες απ την πρώτη φορα που ανοιξα σπιτακι στα μπλογκσ και τωρα πια δεν υπαρχει...

τι κανω... γιατι το κανω... που παω.. γιατι να παω..

αλλοτε νομιζω πως βρισκω απαντησεις και αλλοτε νομιζω πως ολα χανονται..
πως ολα ειναι ματαια..

θα θελα να εβρισκα μια απαντηση.

AERIKO είπε...

Θα σου απαντησω ψυχουλινι μου με την αποψινη ρωγμη..αφου..Σ ΑΓΑΠΑΩΩΩΩΩ..!!! :))