Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Λευκό Χαρτί

Στις παρυφές της Σιωπής

Πες μου κάτι μυστικό,
όπως ότι δεν υπάρχει χρόνος

Πες μου για κάτι δύσκολο,
όπως όταν σε πνίγει αυτό 
που δεν μπορείς να πεις

Πες μου για κάτι αμετάκλητο,
όπως για τις ευκαιρίες που χάσαμε

Πες μου για κάτι τόσο αβέβαιο,
όσο κι η δυνατότητά σου να νιώσεις

Πες μου κάτι ανύπαρκτο,
όπως η διάρκεια μιας χαμένης στιγμής

Πες μου κάτι υποθετικό,
όπως τα «αν» που ψιθυρίζεις στο σκοτάδι

Πες μου για κάτι αναπόφευκτο,
όπως το σμίξιμο των ανθρώπων

Πες μου κάτι άξιο απορίας,
όπως γιατί να περιμένω κάτι που δεν έρχεται

Πες μου κάτι αδιάκοπο,
όπως οι χτύποι της καρδιάς

Πες μου κάτι να μου προκαλέσεις πανικό,
όπως για τα σημάδια του χρόνου στο πρόσωπό μου

Πες μου κάτι αληθινό,
όπως τα όνειρα που ανάμεσά τους ζούμε

Πες μου για κάτι που έχει τόση δύναμη,
όση το νεογέννητο που σου σφίγγει το δάχτυλο

Πες μου για κάτι όμορφο που κάναμε μαζί,
όπως τότε που ξεπεράσαμε τα όρια

Πες μου για κάτι αβάσταχτο,
όπως οι ανικανοποίητες ανάγκες μας

Πες μου κάτι τόσο αφόρητο,
όσο κι η αναμονή που φουντώνει τις επιθυμίες







Πες μου κάτι ανυπόφορο,
όπως η παραφωνία της ύπαρξής μας

Πες μου για κάτι ανθρώπινο,
όπως για κείνες τις αδυναμίες 
που τυφλά υπακούμε

Πες μου κάτι κρυφό,
όπως η ευγνωμοσύνη που νιώθω 
για όσα δεν έμαθα ποτέ

Πες μου για κάτι τόσο ψεύτικο,
όσο τα «ίσως»  και τα «βιάζομαι»

Πες μου κάτι ανεκπλήρωτο,
όπως οι σκέψεις που δεν τολμήσαμε να ζήσουμε

Πες μου για κάτι τόσο μάταιο,
όσο κι οι αμέτρητες ώρες προσμονής

Πες μου κάτι που δεν μπορώ ν’ αντέξω,
όπως τα απλά πράγματα 
στα οποία κάποιος βρίσκει την ευτυχία

Πες μου κάτι που δεν θα μπορέσεις 
να καταλάβεις ποτέ,
όπως τη διαφορά μεταξύ 
Τιμής και Δικαίου,
όπως αυτό που χωρίζει 
τη δυνατότητα από τη θέληση.




Κι αν κάποια φορά σπάσω  τη σιωπή μου 
και  πω κι εγώ κάτι,
    συγχώρεσε με,
θα ’ναι επειδή δεν άντεξα 
να μετρώ κάθε στιγμή της μέρας
την απόσταση της πίστης 
απ’ την αφοσίωση.



Aυτά λέει η αγαπημένη μου   Μαρία Δασκαλάκη

κι εγω  χαρίζω το βίντεο και όλη την εγγραφή
στην Γυναίκα Τριαντάφυλλο 


της μικρής γειτονιάς μας
 που μου το γνώρισε...


που με συγκίνησε με την ανθρωπιά της...και που μου δίνει
χαμόγελο και δύναμη να εξακολουθω να γράφω μεσα εδώ
όπως και όλοι οι φίλοι της ψυχής που εχω αναφερει
σε παλιοτερη εγγραφη.


Ναι.!!



Διότι έτσι κι αλλοιώς 

Σκόνη στον Άνεμο ολα εκτος απο τις στιγμές 
και τα συναισθήματα που απο καρδιάς 
Μοιραζόμαστε  για όσο 
και  που περιέχουμε για πάντα..

Μην σας κάνει εντύπωση..
κάποιες ψυχές τιμούν το δικό τους πάντα
με απόλυτη  σιωπηλα  καθαρή εντιμότητα.

  Ειναι  άνθρωποι εξοικοιωμένοι απόλυτα
με το αναποφευκτο 
γι'αυτο μπορούν
και  αγκαλιάζουν  τρυφερά  το αναπάντεχο.






12 σχόλια:

Eυαγγελία είπε...

Τα λιγα λογια ζαχαρη
και τα καθολου μελι
Οιστρος που ειναι Ομορφος
παινεματα δεν θελει

χαιρωμαι που σε βρηκα σ'αυτη τη "βλογο-γειτονια "
:)

AERIKO είπε...

Nαι..αν και γραφω αρκετά τελευταια στις εγγραφες..μα οταν ειναι αφιερωματα δεν γινεται να πεις την αληθεια σου μονολεκτικα. Και δικη μου ανάσα η παρουσια σου μεσα εδω..λατρευω τις φωτο οπως και το τραγουδι που αναφερεις κατω απ τον τιτλο του ιστολογιου σου.

Ο Χειμωνας μεσα μου πια μαλακωνει μονο με τα χαμογελα που εσεις μου προσφερετε συνεχως.

Καλημερα με Χαμογελο επιμενω Κοντρα σε οτι δυσκολο σε οτι δηθεν σε οτι εμποδιζει την εκφραση της ανθρωπιας
της ευαισθησιας και του αναφαιρετου δικαιωματος να εισαι πολυ απλα ο εαυτος σου.

:))

Ανώνυμος είπε...

Μαράκι μου..

διαβασα το πρωι την αναρτηση.. λιγες ωρες μετα την γεννησή της..

περασα να την ξαναδιαβασω γιατι με πονά... όμως δεν άντεξα να την τελειωσω για δευτερη φορα..

εχει μεσα αλήθειες τρομερες!!!!
που με πονανε...

καλα να περναμε με φιλια αμέτρητααααα..

Δακανάλη Μαρία είπε...

Σε ευχαριστώ για ακόμα μια φορά !!
Δεν ξέρω η φόρτιση πάντα όταν είναι γλυκιά με κάνει να χάνω τα λόγια μου... η απάντησή μου στο χώρο μου λοιπόν.. Να σαι πάντα καλά Υγιής και Δυνατή και να μας ταξιδεύεις με το λόγο και τη γραφή σου!

AERIKO είπε...

Ποναμε όσοι αγαπάμε γιατι η χαρά μες στη ζωή Είν'ακριβή. Και σε άπταιστα κρητικά..όποιος αγαπά τα ρόδα πρεπει να χει υ π ο μ ο ν ή όταν τον τρυπούν τα αγκάθια να μη λέει πως πονει.

Εμείς όμως γουστάρουμε να το λέμε το οτι νοιώθουμε κι αυτο θαρρώ είναι που μας ενώνει μεσα εδω.

Πιστευω πως οτι εκφραζεται βοηθα..οτι κραταμε μεσα μας ειναι σαν γάγγραινα στην πληγη.

Αυτογνωσια αυτοεκφραση και μοιρασμα στιγμων.

Πολλα Φιλια κι απο εμένα ψυχουλίνι..
θα με έχεις στα γραπτά σου οχι να σχολιάζω αλλα να καταθέτω δικά μου κομμάτια ψυχής.:))

AERIKO είπε...

Nα μη με ευχαριστείς..το λιγότερο που θα μπορούσα να κάνω ηταν αυτο.Είσαι απιστευτη ψυχή και οι ρίζες σου ειναι απο τα ιδια αγια χωματα με τις δικες μου..να γραφεις να σκορπας αρωμα ψυχης να εισπνέουμε και εμεις με τη σειρα μας αλήθειες.

Οι λέξεις εχουν δυναμη και αξιζουν ολες αυτες που σ εκανουν να προβληματιζεσαι να συγκινεισαι να ταξιδευεις να βλεπεις στιγμες του εαυτου σου μεσα σε αυτες.

Η Καρδια εχει το ιδιο χρωμα σε ολους μας..ο ρυθμος ειναι η μελωδια της ζωης και ο παλμός το υψος της στιγμης που μας ενωνει.

Όμορφο βραδυ ευχομαι χαμογελο και τρυφερο φιλι σου αφηνω. :))

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Δεν υπάρχει ..αναπόφευκτο εκτός μόνο από την Αγάπη! Όταν τη συναντήσεις, τα συναντάς Όλα!
Αερικό μου, εύχομαι να σε ..κυνηγήσει η Αγάπη και να σε πιάσει αναπόφευκτα!

AERIKO είπε...

Όταν τη συναντήσεις, τα συναντάς Όλα!

Με έπιασε Ρεγγίνα μου κοιτάζω μέσα της και ξαναβλέπω αθώα τη ζωη μου.

Όμορφο βράδυ εύχομαι τοσο όσο και η τρυφεράδα της ψυχης σου.Χαμογελο και φιλί σου αφήνω. :))

Ανώνυμος είπε...

Διάβασα Μαράκι στο άλλο και χάρηκαααααααα...:))

τροφοδότησε τους χτυπους..

να εισαι παντα καλα

καλο απόγευμα με φιλιααααααααααααα..

AERIKO είπε...

Ολόκληρο κατεβατό σου άφησα..χαχαχα και ειμαι και στη δουλειά..

Οι χλιαροι άνθρωποι ακολουθουν κανονες και στερεοτυπα οι παθιασμενοι
τον παλμο της καρδιας τους και μονο και τους κώδικες των αξιών της ζωής.

Αυτο σημαίνει πως δεν γινεται να εχω χαρα και ευτυχισμενες στιγμες οταν την εχω βασισει πανω στα δακρυα καποιων συνανθρωπων μου.

Η Τροφοδοσια του παλμού θελει καθαρότητα ευη μου και καθαρότητα σημαίνει να στηρίζω αξίες χαμενες να γραφω οπως λεει ο αγαπημενος Σταυροπουλος κομματια ζωης και οχι να κανω τη ζωη μου κομματια.

Πολλα Φιλια σου αφηνω και απο εδω.:))

Πίνδαρος είπε...

>
---->>
μια άνοιξη που για πολλά πολλά χρόνια
θα μείνει ξεχασμένη στις μνήμες των παλιών
που οι νέες γενιές θα την μαθαίνουν στα βιβλία
που όλοι θα την περιμένουν κι αυτή όλο θ'αργεί
και μαζί της δε θάρχονται ούτε τα χελιδόνια
γιατί δεν μπορούν να πετάξουν στον παγωμένο χειμώνα
κι εσύ φίλη μου θα μείνεις ή θα φύγεις ;
θα ενώσεις την φωνή σου με τις άλλες κραυγές
ή θα μείνεις βουβή να κοιτάς τον ατέλειωτο χειμώνα
<<----
Πίνδαρος

AERIKO είπε...

Mα εμεις Πίνδαρε έχουμε Άνοιξη στην καρδιά..τι να μας κάνουν οι χειμώνες..τα χελιδόνια θα υπάρχουν όσο κινείται η γη και θα επιστρέφουν σταθερά ανακοινώνοντας την έλευση του λιώσιμου των πάγων των καιρών...ξέρεις τι ζωγραφιες μπορείς να κάνεις στο καταχείμωνο..;

Ακουαρέλες Ψυχής.!! Δεν είναι και λίγο.!!

Είναι παιδιά που δεν μεγάλωσαν οι έρωτες Παιδιά ορφανά στα παραμύθια ξεχασμένα.

http://www.youtube.com/watch?v=opswouGR3_4

Μα ..δεν είναι ένοχοι όλοι οι δολοφόνοι ουτε αθώοι ολοι οι δικαστές..!!

Πολύ χαίρομαι που σε βλέπω και εδώ.!! :))