Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Κατάγομαι απ'τη λύπη σου...το ξέρεις.




Έχω αποκάμει.
Έχω αποκάμει απ' τα λόγια και τις πράξεις.
Αν θα με συναντήσετε καταμεσής του
δρόμου μην με ρωτήσετε γιατί
Μπορώ να σας διαβεβαιώσω μόνο για τ' όνομά μου
και το όνομα της πόλης όπου
έχω γεννηθεί - αλλά ως εκεί.
Δεν έχει σημασία κατά πόσον το αύριο
θα φτάσει πλέον. 



Εάν υπάρχει
μόνο αυτό το βράδυ κι εάν μετά είναι
πρωί δεν θα έχει τώρα σημασία.
Έχω αποκάμει. Έχω αποκάμει απ' τα λόγια
και τις πράξεις. Στην καρδιά του εαυτού μου
θα βρείτε μια μικρή χουφτίτσα
από σκόνη. Πάρτε την και φυσήξτε την μακριά
πάνω στη ράχη του ανέμου. Άστε τον άνεμο να τηνε 
πάρει κι αυτή θα βρει το δρόμο προς το σπίτι. 



Μπλε Τραγούδι   ~  Tennessee Williams








Κακοί μάρτυρες, είπε ο Ηράκλειτος, 
τα μάτια και τ’ αυτιά σ’ ανθρώπους 
που έχουν βάρβαρες ψυχές. 
Πάρε για παράδειγμα το χτεσινό κορίτσι. 
Πως παρεμβάλλονταν σαν τσόντα εκείνα 
που ανέβαζε η ψυχή τα μαθημένα κι άκριτα. 
Με λόγια κλείνουν και τα τραύματα 
κι ωστόσο ως να κλείσουν ανεβάζουν λόγια. 
Δε γίνεται δε γίνεται. 
Το πλήρωμα που επιθυμώ μονάχα κλείνει 
κάποτε από σπόντα. Μια εξάντληση είναι 
να φέρεις αλφαδιά το κακοχωνεμένο μέσα σου. 
Κι ωστόσο προχωράμε. Δες τη μέρα που η ανάσα μας 
θα μείνει πίσω αφήνοντας σ’ άλλες ανάσες 
τη συνέχεια του κόσμου. Κι έπειτα 
πως αποβαρβαρώνεις μια ψυχή; 
Πόσο σκουπίδι πληροφόρηση πρέπει κάθε φορά 
να εκχερσώσεις για να βρεις σε στιγμές οριακές 
αυτό το τίποτα ψυχή που είναι απαλό φτερό 
της πεταλούδας. Με δάκρυα ξεπλένονται οι ψυχές 
κι οι μοναχοί κι οι εραστές το ξέρουν. 
Μόνο που πια είναι σπάνιες. 
Γιατί διαλέγουν το άμαθο και το άγραφο 
και το άμορφο και περιφέρονται εκεί. 
Κι ο δρόμος ο απλός κομμένος. 
Και γιατί χάρτης δεν υπάρχει έξω από το αίμα σου. 
Πως αποβάρβαρώνονται οι ψυχές;









Λιώνανε τα σπλάχνα κι η καρδιά ένα τύμπανο, 
γινόσουν σοβαρός, βαρύς, ανέγγιχτος… 
ακροβολισμένος στη γιορτή στόμα δηλητήριο, 
κι αυτή αδιάφορη δεν καταλάβαινε, 
και πως να καταλάβει, 
από τη δεμένη γλώσσα σου… 
Πέρασαν τα χρόνια, 
κανείς δεν ήρθε για να πει 
τα λόγια που σου πάταγε η ντροπή… 
γίναμε επιδέξιοι βρήκαμε τον τρόπο 
να διαβάζουμε κι αυτά που μόνο 
σαν επιθυμίες ανεβάζουνε τα μάτια, 
δεν γίναμε επιδέξιοι 
γίναμε σκληροί στο κέλευσμα 
απασχολημένοι άνετοι, 
έγινε κρύσταλλο αυτό το μαλακό 
και κόβει… 
πονάει το τζάμι κύριε σαν το τετραγωνίζεις, 
γίναμε διαθέσιμοι μια σταγόνα θλιμμένοι 
στην ανθρώπινη κατάσταση, 
κάτι λογάκια πληρωμένα χρυσάφι 
να μας τα τσαλακώνουνε στις αγορές, 
γιατί κανένας δεν ακούει πριν την ώρα του, 
γιατί θέλει ματαιότητα να σπάσει το ατσάλι του, 
έτσι δεν το είπες;, 

γιατί πάντοτε θα ’ναι αργά κι εσύ μια μηχανή πένθους, 
“χέρια μου αδειανά, άδεια μου αγκαλιά”, 
και να πονάς ακόμα και στην παρουσία 
γιατί τι είσαι; 

Ένας επιζών της πρώτης σου αγάπης  είσαι…




Γιώργος Μίχος



18 σχόλια:

Ναύτης είπε...

ώφου Μαρία...
ωφου...

πώς αποβαρβαρώνεις μια ψυχη;
αφου το ξέρεις
μόνο μ'αγάπη ρε συ
μόνο μ'αυτο...

καλημέρα!

υ.γ. σ'ευχαριστω για το ταξίδι :)

Evanescence είπε...

Είναι φοβερός ο Βασίλης :)
Δικό του είναι ή κάποια από τις μεταφράσεις του;

Καλώς σε βρήκα!

AERIKO είπε...

Έτσι ακριβώς Καπετάνιε μου...αρνούμαι να σε λέω Ναύτη ..

"Δεν την αντέχει η σκέψη μου
την τρέλα που με καίει
Μα αν την ακούει να τραγουδά
μαζί της σιγοκλαίει."

Όσοι αγαπούν άπαξ διαπαντός εχουν ένα θεματάκι η πρώτη αληθινη αγαπη ποτε δεν ξερεις σε ποια χρονικη στιγμη θα σε βρει..αλλά όλα συμβαίνουν για να μαθαίνουμε και για κάποιους απο εμας η σιωπή είναι η πιο τρυφερή αγκαλιά μέσα στη βαρβαρότητα της εποχής που διανύουμε και εκτος απο βαριές κουβέντες λεει και αλήθειες που απαλυνουν την πικρα μεσα μας.

Δικό μου το ευχαριστώ..στο τσακ με πετυχες μέσα...όμορφο Σ/Κ εύχομαι. :)

AERIKO είπε...

Καλως όρισες στα Θραυσματα..της αθραυστης πραγματικοτητας μου.

Ζουδιαρης - Λυδακης στο τραγουδι
Ευσταθιαδης - Μιχος στην ποίηση και η αφεντια μου σε μια συνθεση ψυχής πεισματάρας κόντρα στη λεωφόρο των αμυχών...τις φλέβες μου διατρέχει μόνο το μονοπάτι της πίστης στην πληγή και στην μοναδική πηγή που εκπορεύεται το ποταμι της ζωης μας και λέγεται αγαπη.

Οι έρωτες πολλοί η Αγάπη μία.!

Όμορφο Σ/Κ εύχομαι ολόψυχα. :))

D.Angel είπε...

Πόσο αληθινό!!!
Αγαπημένος Ζουδιάρης
Ολα υπέροχα και υπεραρκετά
για να με κάνουν να χαμογελάσω
σήμερα!!! Φιλιά πολλά γλυκό μου πλάσμα.
:) :) :)

Καλό Σ/Κ

~reflection~ είπε...

Ανέβηκα στου Ναύτη το Βαπόρι...

μόνο μ'Αγαπη, Μαρία....

Σύνθημα απλό και πλούσιο..

Κλείνω τα μάτια μου οταν θλίβομαι..

Δε θελω να γεννηθούν κι άλλες Ψυχές απόσταγμα Θλίψης..

Διάπλατα γονιμοποιούμαι στης Ευτυχίας το Χωράφι...

Κάθε λουλούδι και μία κοπέλα
που μέσα στις τσεπες της κρύβει πολύτιμα πετραδια από το βαρυ παρελθόν μου..


βαρβαρη Ψυχή?...

μα....

το ΑΕΡΙΚΟ μου έχει μάθει μόνο να ΠαραμυθοΠοιεί τη ΖΩΗ.....

Βάρβαρος ο Καιρός..
μα και στείρος...
κορίτσια δε γεννά...
μήτε Αγόρια..

παναρχαιος δε λέει να παραδοθεί στον Θάνατο, γιατί δεν έχει κληρονόμο να του γραψει ολες τις περιουσίες που έκλεψε από την ΨΥΧΗ μας.....

κι όμως,
ακομα τόσο άρτιοι Γονιμοποιούμαστε μεσα....

ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ,Μαρία...

το μαρτύρησε το ΥΠΕΡΟΧΟ σύνθημα του Ναύτη!!!


Σε φιλω..... με ευτυχίας γονιμοποιημένο χαμογελο!!!!

AERIKO είπε...

Όταν κοιτώ δίπλα μου και σε βλέπω στα ηλιοσκαλοπάτια της ψυχής μου σταθερά
να μου χαμογελάς μ'αυτο το παιδικό σου χαμόγελο να ήξερες ποσο απαλύνεις το μάταιο μέσα μου...αχ και να ήξερες..

Πολλά Φιλια σου αφήνω.!! :))

AERIKO είπε...

Nαι Κάκια μου με Αγάπη...δεν υπάρχουν βάρβαρες ψυχές μόνο πονεμενοι Άνθρωποι..η συνέχεια επι της Ρωγμής στην επόμενη εγγραφη στο ολόδικό μου παραμύθι...καιρος ηταν να γραφτει και αυτο..ηρθε η ωρα του.

Χαμόγελο και Φιλί σου αφήνω :))

Ανώνυμος είπε...

!

AERIKO είπε...

:)

Δακανάλη Μαρία είπε...

Ολοι καταγόμαστε από τα Συν-αισθήματα που γεννάν
οι ΨΥΧΕΣ !!!
Βάρβαροι Δεν Υπάρχουν
αλλά λάθος Εν συναίσθηση
ΣΤΙΓΜΩΝ ΠΑΛΜΩΝ ΚΑΡΔΙΑΣ

όλοι ταξιδεύουμε τις ΨΥΧΕΣ
μέσα από τη ΖΩΗ για να τις οδηγήσουμε
στην ΑΓΑΠΗ της ΚΑΡΔΙΑΣ!!!

Κάποιες φορέ με ΧΑΡΑ με ΓΕΛΙΟ
και άλλες Με ΔΑΚΡΥ και ΠΟΝΟ!!!

AERIKO είπε...

Ετσι είναι..Λευκό Χαρτί λοιπόν..χωρίς μουτζούρες μόνο ζωγραφιές ψυχής με ολα τα χρωματα και τα αρωματα καθε πολυτιμης δηλαδη μοιρασμενης στιγμής.

Όμορφο απογευματάκι εύχομαι.
Σε Φιλώ. :)

thalassaki είπε...

Σ' αυτή τη γνώριμη θητεία μοναξιάς των δυο και των πολλών αφήνουμε τόσο συχνά την ενέργεια και την ελπίδα μας. Ας μη γελιόμαστε, τον ίδιο μας τον εαυτό. Με την αγάπη μου όλη, καλό μήνα και καλό ξημέρωμα Αερικό μου όμορφο :*

kaiti1964 είπε...

Ναι Μαρία μου με δάκρυα ξεπλένονται οι ψυχές ...και καθαρές υποδέχονται την αγάπη... να λάμψουν διώχνοντας της θλίψης το σκοτάδι!!
Μια καληνύχτα και ένα φιλί σου αφήνω :))

AERIKO είπε...

Σήμερα πήγα για καφέ με τους αξύριστουςςςς...ωραία παρέα χωμενοι μεσα στη φαρμα του φασε με το ζόρι βγαίνουν για καφέ..τέσπα..και μου έλεγαν οτι τα παίρνω όλα πολυ σοβαρά..και να αλλάξω μυαλα κλπ κλπ..

Τους μπουγέλωσα δόξα σοι στο τραπέζι είχε πολυ νεράκι και πεθάναμε στα γέλια.

Ας μην γελιόμαστε ελένη μου ολοι μόνοι μας πορευομαστε..κάποιοι όπως εμεις το συναισθάνονται νωρίς και δεν τρομάζουν κάποιοι άλλοι το παλεύουν τραγελαφικά θα έλεγα και καταλαβαίνεις τι εννοώ.

"Ζούμε πάντοτε άλλου και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τρυφερη Καληνύχτα και Φιλί σου αφήνω. :))

AERIKO είπε...

Xαρμολύπη Καίτη μου...το μόνο συναίσθημα που κρατα την ψυχή αρυτίδωτη και την καρδιά ζωντανή.

Μια εναλλαγή είναι όλα..ο πόνος της αγάπης είναι γλυκός ενώ του θανάτου άσπλαχνος.Όποιος έχει ζήσει τον δεύτερο ζει τη ζωή σαν δώρο πολύτιμο και την κάθε στιγμή όπως έρχεται.

Οι ενσυναίσθητοι θλίβονται συχνά το ξέρεις όταν όμως ειναι και καλοσυνάτοι βρίσκουν χαρά μεσα στα πιο απλά πράγματα.

Δεν αντέχω αλλο τη μιζέρια γύρω μου..δεν πρόκειται να επιτρεψω σε τίποτε και σε κανεναν να την περάσει και μέσα μου.

Πολλά Φιλια σου αφήνω και ευχή για μια νέα εβδομάδα με στιγμές πολύ δικές σου. :))

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ είπε...

Διακρίνω κάποια απαισιοδοξία, ή είναι η ιδέα μου;
Πολλά φιλιά!

AERIKO είπε...

Kαλησπέρα Στέλιο μου και Καλό Μήνα...:) Καμιά απαισιοδοξία ..ονειρεύομαι δεν ονειροβατώ..ο ρεαλισμός μου με βοηθά να επιβιώνω αξιοπρεπώς και το όνειρο να αγκαλιάζω όσα στερήθηκα ανελέητα εως τώρα που μιλάμε.

Πολλά Φιλιά και σε σένα και στις μικρές σου. :))