Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011

Αμετανόητα.....






''Aνακάτεψα την άβυσσο
με το φώς της φωτιάς μου
και βρήκα τη λόγχη
που τρύπησε την αλήθεια
κι έτσι μπήκε η επιθυμία
κι έγινε φλόγα
λαμπάδιασε μ'αυτήν η καρδια μου
κι έτσι πια σου φέγγω
να διαβάζεις στο βάθος 
της ψυχής μου
γραμμένη με ηλιονότες
τη συμφωνία της ζωής."







O ηχος απαράδεκτος...γιατι μ'επιασε το ανυπότακτο μου
και την έβγαλα όλο το βράδυ σταυροπόδι πάνω στο Ηχείο...

Μασκα δεν διαθέτω..ούτε και θα αποκτήσω ποτέ...

Σκουπίδι η σκέψη την πετώ..τη Λογική απαρνιέμαι
Μ'ενα σαράκι αρμένικο για δρόμους που δεν θέλησα
στις Χαραυγές ξεχνιέμαι..!!!

Α Μ Ε Τ Α Ν Ο Η Τ Α..!!!  










Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δύναμη 
απο τη ζωντανη ρεουσα φευγατη
στιγμή που  είμαστε ο εαυτός μας.!!

Όσοι  απο μας παραμένουν  για περισσότερο
απο μια στιγμή για μια ζωη ας πουμε..
και καλά μια στιγμή ειναι κι η ζωη
 γουστάρουν να
πληρώνουν το τίμημα
γιατι ξέρουν...

"Μια στιγμή καρφί μπορεί να ξεσκίσει
μια ολόκληρη ζωή"

Και στιγμή καρφί είναι αυτη
που αρνείσαι το βαθύτερο Θέλω
και είναι σου..


Απο τρελλό ...παιδι...
κι αερικό
μαθαινεις





6 σχόλια:

Ηλίας είπε...

στις χαραυγές ξεχνιέμαι...
τι άλλο να σου πω?

AERIKO είπε...

Mα αυτο θαρρω τα λεει όλα..!!

Λατρης της Φωτό χαζευω αυτο που κανεις να γυριζεις την Ελλάδα και να αποτυπώνεις τη στιγμή.Μια φωτογραφια ισον χιλιες λέξεις και να σου πω την αλήθεια τοσα χρονια ασχολουμαι τα παρατησα για λιγο όμως απο περυσι ασχολουμαι ξανα.

Οι Aμετανόητοι Ηλια δεν επαναπαυονται ποτέ.!!

Χαμογελαστη Καλημέρα και δεν ξεχνω.!! :))

~reflection~ είπε...

Δεν κάθομαι να σταυρωσω μια Ζωή
όσο χρυσα κι αν είναι τα καρφιά...

Εγω λουλούδια τα οραματίστηκα
και στο Ποίημα η παλίρροια ειναι που με πνίγει και με αναδύει πάλι στις επιφάνειες των Στιγμών....

φυσαλίδες....
ανασαίνω στιγμή στιγμή τον Ύφαλο
και εμαθα με τους βράχους στις μπουκιές να μην πνίγομαι....

Ψαράκι στο ρεύμα αντίθετα ή και μαζί
παντως όπως και να 'χει σε Χορό βουτηγμένο ως το λαιμό της Ψυχής
κι ένα κεφαλάκι ξεπροβάλει παντα από τον Ουρανό της Θάλασσας για να ψιθυρίσει θνητή προσευχή στις Θεϊκες Προσδοκίες που τα Ποιήματα εχουν για Μας...

Όσο ευοίωνα σχεδιασμένο κι αν είναι το μέταλλο
προτιμώ να σου χαρίσω μπουκέτα λουλουδιών από εποχιακό Λιβάδι που διατηρεί παραδόξως την Άνοιξή του ζωντανή εδω και Χρόνια Ταραγμένης Ζωής.....

Ο άνεμος "πεταξε" τα καρφιά και Λεύθερες οι Ζωές κοροϊδεύουν τις Στιγμές που καιροφυλακτούν στη γωνία του Χρόνου...

εμεις???.....

μάτια μου όμορφα....
Εμείς αερικά να μας ανασαίνει η ΖΩΗ και να ... Υπαρχει!!!!



Φιλάκι...ανασα ΖΩΗΣ...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

"Από τρελό παιδί κι Αερικό μαθαίνεις" είναι όλα τα λεφτά. Μαζί σου καλή μου φίλη.

AERIKO είπε...

Αγαπημένη μου κάκια..σαν στιγμη
συνωμοτικη διαπερνα τη σιωπη μου η ανταυγεια της σκεψης σου...
τίποτα δεν ισούται με το άθροισμα
των δεδομένων μιας στιγμής...άνθισα απο οτι είδες ξανα στην ακρη του γκρεμού της ρωγμής του χρόνου
και..

``σου φυλαω μουσικες σε
ταξιδια να καις μες στο χρονο...``
Και οταν η Μεγαλη Αρκτος καθοριζει το αποτελεσμα...τότε ξέρεις πως εκπληρώνεις μυθικό χρησμό χαράζοντας πορεία για το άρρητο.

Kοκκινες Αχτιδες σημαδευουν τη στιγμη και τη Χαραυγη και το Ηλιοβασιλεμα.
Και το παρον μια καυτρα ειναι..για όσους αγαπούν τα απείθαρχα όνειρα χωρίς να ονειροβατούν
για όσους βαδίζουν άναρχα αγαπώντας τις πτώσεις τους
για όσους καταλαβαίνουν απο νωρίς πως εχει μέγιστη σημασία να επιλέξεις απο νωρίς τι θα είσαι..ο στόχος η το βέλος; To βέλος ταξιδεύει αόρατα με ταχύτητα
αστραπής οταν στόχος ειναι ο χρόνος..κι όταν του κλείνεις
το μάτι συνομωτικά σου ανταποδίδει γενναιόδωρα..!!

όταν όμως το βάζεις κάτω και επιτρέπεις στόχος του να γίνεις εσύ
ε τότε..σίγουρα δεν σου χαρίζεται.
Ο Χρόνος ειναι ενας περίεργος τυπος
με ψυχη μικρου παιδιού που αγαπά τις υπερβάσεις και απεχθάνεται τα μίζερα.

Πάντα θα διψάμε σαν ψάρια στο βυθό της έμπνευσης μας...το καλό της υποθεσης αγκίστρι για μας δεν υπάρχει..ας προσέχουν τα αφρόψαρα.!!Στην τελική..

Ας μη γελιόμαστε..ενας βράχος στη μέση του φουρτουνιασμενου πελαγους της ζωης ειναι η ψυχη μας...όσο κι αν φαγωθει απο τα κύματα τοσο ωραιοτερο σχημα παιρνει..

Τρυφερή Καληνύχτα και φιλί δροσερο
απ τα κρύσταλλα νερά του Λιβυκού πελάγους. :))

AERIKO είπε...

Αγαπημένε Φαίδωνα όσοι συναισθάνονται το μάταιο
γνωρίζουν πως μια σπίθα μπορεί να έχει τόσο φως
που να μη χωράει στον ήλιο.

Ένα άλμα πιο γρήγορο απο τη φθορά το κάνουν
μόνο όσοι μπορούν να μυρίσουν το άνθος της ζωής
απ τον κόρφο της αλήθειας τους και το σίγουρο είναι πως
"Το αληθινοτερο ποιημα στο γνησιο ποιητη
ειναι η ιδια η ζωη του."

Η ζωή του ,η απλή μοιρασμένη στιγμή του αλλά και η μοναχική
η ολόδικη του εκείνη της χαρμολύπης της αξιοσύνης του πνεύματος.

Ειναι τιμή και χαρά ιδιαίτερη για μένα το κάθε σχόλιο σου
μέσα εδώ.Όμορφο βράδυ εύχομαι ολόψυχα.!! :))