Στη Μυθολογία του λέει κάπου ο Μάνος Χατζηδάκης.....
Το τραγούδι αυτό είναι Υμνος...δημιουργήθηκε
απο τον αγαπημένο Μάνο Χατζηδάκη
τη χρονιά που ηρθε στον κόσμο
ενα κοριτσάκι με μεγάλα γαλαζια ματια και
χαμογελο ασημι.Η κακία όμως των ανθρώπων
το μετετρεψε αργα αργα σε ΑΕΡΙΚΟ.Μετα
απο πολλά Χρόνια η ΑΓΑΠΗ ζεστανε την
παγωμενη του καρδιά και ξανάγινε 'ΑΝΘΡΩΠΟΣ
οριστικά πια.Σε αυτη λοιπον την αγάπη
εχω κατι πολυ σημαντικο να πω.:
" Κι άν γεννηθείς κάποια στιγμή
Μιαν άλλη πού δέ θά υπάρχω
Μή φοβηθείς
Καί θα με βρεις
είτε σαν άστρο
Όταν μονάχος περπατάς
στην παγωμένη νύχτα
Είτε στό βλέμμα ενός παιδιού
πού θά σέ προσπεράσει
Είτε στή φλόγα ενός κεριού
πού θά κρατάς
Διαβαίνοντας
τό σκοτεινό τό δάσος
Γιατί ψηλά στον ουρανό
πού κατοικούνε τ' άστρα
Μαζεύοντ' όλοι οι ποιητές
Καί οι εραστές καπνίζουν σιωπηλοί
πράσινα φύλλα
Μασάν χρυσόσκονη
πηδάνε τά ποτάμια
Καί περιμένουν
Νά λιγωθούν οί αστερισμοί
καί νά λιγοθυμήσουν Νά πέσουν
μέσ' στον ύπνο σου
Νά γίνουν αναστεναγμός
στην άκρη των χειλιών σου
Νά σέ ξυπνήσουν καί νά δείς
άπ' τό παράθυρο σου
Το πρόσωπό μου φωτεινό
Νά σχηματίζει αστερισμό
Νά σού χαμογελάει
Καί να σού ψιθυρίζει.. "
K A Λ Η Ν Υ Χ Τ Α..!!
6 σχόλια:
αυτό το πλάσμα με το ασημένιο
χαμόγελο και τα γαλάζια μάτια
είτε θροΐζοντας είτε
ψιθυρίζοντας ήταν είναι και θα
είναι Άνθρωπος, ένας ωραίος Άνθρωπος.
Ακόμα κι ως Αερικό...
για όσουςέχουν ψυχή δεν μπορούσε
να παραλλάξει ούτε το ασήμι ούτε
το γαλάζιο - ούτε το χρυσάφι
της καρδιάς της...Ακόμα και για
όσους δεν την γνώριζαν παρά
μόνο μέσα από τα κείμενά της.
τα γραπτά της είναι πλήρη με
την αλήθεια της!
Καλησπέρα καλό μου Αερικό !
Έτσι οφείλουν να αγαπούν και να αγαπιούνται οι Άνθρωποι.Με αφοσίωση καθαρότητα με το συλλαβισμό της καρδιάς και δεν είμαι η μόνη που τα λέω και τα στηρίζω όλα αυτά.
Ζωή ειναι και το πάθος και η τρελλα του έρωτα όμως μεγαλύτερη σημασία έχει η κατανόηση η τρυφερότητα η σιωπηλή αγκαλιά στα δύσκολα που δεν αναιρεί σαφως τα προηγούμενα είναι όμως σπάνιο... πάντα ήταν.
Απο ότι κατάλαβες δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξω μυαλά..εκτός απο ρομαντική γνωρίζεις και πόσο πεισματάρα είμαι..απόλυτα αφοσιωμένη στα πιστεύω μου.
Η φιλία σου πολύτιμη πεντακάθαρη με δυνάμωνει στα δύσκολα υγεία και χαμόγελο και τα θροίσματα αυτο το χειμώνα θα γίνουν τζάκι θαλπωρής για τους συν οδοιπόρους που ναι μεν δε φοβούνται μπόρες και βροχές αλλά χρειάζονται και ένα ρακόμελο ενδυνάμωσης μεσα στο τσουχτερο κρύο των καιρών.
Καλο Ξημέρωμα Οδυσσέα μου και μια όμορφη νέα εμπνευσμενη εβδομάδα εύχομαι απο καρδιάς.!! :))
Πρώτα ν'αγαπιεσαι από Μεσα, μάτια μου..
το αερικό ζει εκει
χρονια πρις εσύ πάρεις σχήμα και μορφή..
εγω σου αφιερωνω το δικό μου αερικο...
Μικρούτσικο μπρος στο Γιγαντιο του Μάνου..
μα...
κι αυτο με τη δική του λιλιπούτεια Αξία..
AERIKO
Είναι αυτό το αερικό…
μπαίνει μέσα μου
και δεν είμαι εγώ.
Φοράει τα ρούχα μου
και το άρωμά μου.
Ερωτεύεται τον κόσμο
μέσα από την καρδιά μου.
Κλέβει απ’ το βλέμμα μου
το πιο βαθύ μου χρώμα
και κάνει το αίμα μου
να κοχλάζει στο σώμα.
Πιάνει το χέρι μου
και συνέχεια γράφει
κι οι λέξεις ανθίζουνε
στου μυαλού τα εδάφη.
Πίνει το δάκρυ μου
και την αναπνοή μου.
Μέσα από τη στάχτη μου
αναγεννά την ψυχή μου.
Θαρρώ πως ακούει
στ’ όνομά μου
κι έχει δικά του
όλα τα δικά μου.
Δεν ντύνεται ήρωας,
μα μόνο κομπάρσος
Στα χέρια της ζωής
ο κλεμμένος ο άσσος.
Πονηρή ζαβολιά
στης ζωής το παιχνίδι.
Στο λαιμό μου θηλιά,
που με έπνιξε ηδη!
Και δεν είμαι εγω!...
Μπήκε στο σώμα μου
αυτό το αερικό!...
Φιλάκι...αέΡινο....
Στα χέρια της ζωής ο κλεμμένος ο άσσος....Στη ρώσσικη ρουλέτα της στιγμής η σφαίρα που βρίσκει κατάστηθα τα ανείπωτα..στο έναστρο δείπνο της απόλυτης ενδοσκόπησης το μαχαίρι με την ασημένια περίτεχνη λαβή που κόβει φέτα φεγγαριού και δειπνά φυσικά με τα όρια της.
Στη φεύγα του καιρού η ψυχή της ανθίζει σαν πληγή απο βαθύ κόψιμο κι η κάθε λέξη που αναβλύζει απ αυτην ειναι η φλογοβόλος δύναμη που
που την ωθεί πιο κοντά στην πύλη..
Όμως η πύλη ειναι εκείνη που ξερει απο πρίν ποιος είναι ικανος και αξιος να νοιωσει πως ειναι παντα ανοιχτη. Η Πύλη που σε θέλει οχι ποιητή μα το ίδιο το ποίημα.
Όλα πάνω στην άμμο χτίζονται ομως ο συλλαβισμός της καρδιας ορίζει να χτίζουμε σαν να τανε η αμμος πετρα.Να χτιζουμε απλα χωρις να οικοδομουμε.
Με συγκίνηση διαβαζω και ξαναδιαβαζω καθε λεξη του υπεροχου γραπτου σου..που για μενα ειναι ανωτερο απο το χατζηδακειο επειδη μου προσφέρθηκε σε ανυποπτη στιγμή.
Αυτη ειναι απο τις μεγαλυτερες αξίες στη μικρη μας ζωή.Και απλα δωριζεται.
Καταχωρείται στα πολυτιμα.!!
Χαμογελαστη Καλησπερα και Φιλί δροσερα τρυφερότατο. :))
:) :) :)
Μια γλυκιά γλυκιά καλησπέρα
Αερικό μου :)
Φιλιά πολλαααααααααα
Kαλως στο μου...και που να δεις τι σου ετοιμάζω...ηταν μια βραδυα απο τις λίγες...ξεκομενη απο τους καρεκλατους απο παρεες απο γνωστους πανω στο ηχειο διπλα στη σκηνη δεξια μου ολοι οι φαν να χοροπηδανε...και εγω να ταξιδευω...νωριτερα ηπιαμε και καφεδακι μαζι...δωσαμε ΥΠΟΣΧΕΣΗ..αν αρνηθουμε τις χαραυγες ετσι κι αλλοιως θα μας προδωσει η ζωή.!! Καταλαβες περιπου..αστα να πανε..ομως
σε σκεφτομουν γιατι ησουν σε αγαπημενα τοπια ψυχης.!!
Τα λεμε αγγελουδι μου..πολλα φιλια σου αφηνω. :))
Δημοσίευση σχολίου