Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011

Η Ζωή Ξέρει....





Γιατί μοιάζεις με τη θάλασσα.
Γιατί έχεις το χρώμα του βυθού
όταν ανακατεύεται.Γιατί κλέβεις
συνεχώς το Μπλέ του Ουρανού απο
τη Θάλασσα και αντί να το αφήσεις
στα μάτια σου να σπάσει λίγο το μαύρο
το πετάς στην καρδιά σου,απόθεμα 
για τα χρόνια που θα'ρθουν.Γιατί
έχεις μια μπλέ καρδιά που αγαπά
      το μαύρο.






Ετσι κι αλλοιώς η ζωή κυλά 
όπως έχει μάθει αυτή.
Με το δικό της απρόβλεπτο τρόπο.
Η Ζωή ξέρει.
Να προσφέρει στιγμές μαγείας,
κλάσματα πόνου,
σπόρους αιωνιότητας.





Οι σχέσεις δοκιμάζονται.

*

Σταύρος Σταυρόπουλος

*



Σου υπόσχομαι ότι δεν θα αφήσω ξανά
κανέναν "μικρό" άνθρωπο να σουλατσάρει
στον κήπο της ψυχής μου..κάτω απο το
μπαλκόνι της πραγματικότητας μου  θα περνούν
μόνο πεντακάθαρα θροίσματα ψυχής
και ανεμοψίθυροι αληθειας.



Έληξε.!!







4 σχόλια:

Tasos είπε...

H Αθηνα ξέφυγε...εγω δάκρυσα

Σε ευχαριστουμε για όλα και περιμενουμε!!

:-)

AERIKO είπε...

KΑΛΗΜΕΡΑ πουλακια μου :)
και καλο Σ/Κ.!!

Μου λείπετε ηδη αλλά είπαμε...οι φευγάτοι δε μασάνε..και οι ατίθασοι δακρύζουνε καμια φορά...

Πολλά Φιλιαααα!!!!! :))))

~reflection~ είπε...

ο ΥπερΆνθρωπος του Νίτσε πάντα δίνει πιο πολλά απ'όσα Υπόσχεται..

και η ΖΩΗ δίπλα σε Ανθρώπους μεγάλου βεληνεκούς μας μαθαινει να περιμένουμε πολλά...

τι γίνεται όμως αν αλλάξει η πυξίδα της Μοίρας?..

φιλί γλυκό..... ΖΩΗΣ...

AERIKO είπε...

Δεν πιστευω στη Μοιρα αλλα στη δυναμη ψυχης και νου και στη δυναμη του ανθρωπου να υπερβαινει.

Ο Νιτσε μου εμαθε να εχω προσδοκιες μονο απο τον εαυτο μου η Ζωη ομως μου δωρισε αγαπη και τελικα ο μονος δρομος που με γνωρισα και με γνωριζω ειναι μεσα απο τους αλλους.

Ματωνοντας γραφουμε το ποιημα της Ζωης..εμεις απλες λέξεις του είμαστε.

Ενας Άνθρωπος μεγάλου βεληνεκούς μεσα εδω είσαι κι εσυ κάκια μου..και οχι δεν λιβανιζω...!! ίσα ισα που εχοντας διαβασει πολυυυ κατεληξα οτι η απλοτητα η γενναιοδωρία και το μοιρασμα ειναι η μεγαλυτερη διδαχη μας.

Φιλι δροσερό βαθιας εκτιμησης και Αγαπης.!! :))