Κυριακή 31 Ιουλίου 2011

Νικόδημε...Απόψε..!!!



Eνα βράδυ που το παρόν μου 
με κερνούσε κώνειο..και βάφτιζα
τα πάνω κατω και τους πυθμένες
ουρανούς..με το που μπήκα
στο νετ το 2007 πληκρολογώντας
καποια δυσκολη λέξη βρέθηκα μπροστα
σε αυτή τη Φωτο μέσα στο ιστολόγιο σου.






Στο μέσον της ερήμου ξεχνάς τι σημαίνει
αρχη ξεχνάς τι ειναι τελος...ετσι ημουν
τότε...δεν θα ξεχάσω όμως ποτε εκεινο
το βράδυ.Ειχα χάσει τη γιαγια μου προσφατα
και η Αιμιλία ηταν ολόιδιααα..!!! 
με αφορμή λοιπόν αυτη τη φωτο ξέσπασα
σε λυτρωτικό κλαμα..αποδεχτηκα τη φυγή της
και γνωρισα τον πρωτο μου φίλο μέσα εδώ.

Νίκο μου..σημερα που εψαχνα μεσα στο ιστολογιο σου


http://tera-amou.pblogs.gr

να πάρω φωτο και κειμενο για το βιντεο ενοιωσα και
πάλι το αδιόρατο το ασύνορο που ενώνει καποιες ψυχές.

Απο το Λίβα της ερήμου ως την αρχή ενος ξέφωτου
ο χρόνος και ο δρόμος δεν χαρίζονται 
και η διαδρομή ειναι οριακή.


4 Χρονια..γεμάτα εντονες στιγμές..
συμπλευσαμε μελωδικα διαφωνησαμε εντονα
αλλα απεδειξες με πραξεις  οτι
τα άξια δεν χανονται η ανθρωπια δεν τελειωνει
η απλότητα δεν αλλάζει κι ο χαραχτήρας
στα δύσκολα φαινεται.

Ζω σε εναν κόσμο που δεν μπορω να αποδεχτω
τα τερτιπια του.Οι ισορροπιστές
ειναι ασυμβίβαστα απροσάρμοστοι σε ότι δηθεν
σε ότι ψευτικο σε οτι συμβατικό.

Θέλει Κότσια ΝΑΙ.Και αντοχές περίσσιες.
Κρατω τα λογια σου Πυξίδα.!!  Θυμάσαι;








"Κάθε φορά που η ψυχή λαχταράει ένα τόπι, 
κυλιόμαστε στις αλυκές του παρελθόντος.
Στο παρόν, αντίθετα, μας έμαθαν 
πως μόνο αυτός που στέκεται στα δυο του 
πόδια είναι αληθινός μαχητής. 
Στα πέλματα φθάνουν ριπές από νερό, 
χώμα ή άσφαλτο.
Κάποτε μάλιστα πετάμε με περίσσια χάρη 
το παλιό μας ένδυμα, όπως ακριβώς 
κάνουν τα ερπετά.
Για το μέλλον πάλι, δίνουμε όλα τα γκάζια. 
Γαντζωνόμαστε με νύχια και με δόντια 
κι επιθυμούμε όνειρα μικρά και όνειρα μεγάλα.
Τώρα αν αυτά βρίσκονται πολύ ψηλά, 
αν νιώθουμε ίλιγγο στην ταράτσα ενός ουρανοξύστη, 
αυτό είναι άλλο θέμα. Κι αν μας τρομάζει 
επικίνδυνα το ύψος ή το τεντωμένο σχοινί 
μιας επιθυμίας, βουτάμε στο κενό 
να πάρουμε στα χέρια εκείνο το ξεχασμένο τόπι 
σε κάποιο χαρτοκιβώτιο Νουνού 
ή στα σχέδια ενός μπλοκ ιχνογραφίας...
Θα μας κατηγορήσουν για παλιμπαιδισμό. 
Το ξέρω και το ξέρεις. 
Πάντα κατηφορικός δεν ήταν 
ο δρόμος προς τη θάλασσα; 
Πάντα κατηφορικός ο δρόμος 
απ' τις επάνω αλάνες του παρόντος."


Θυμάμαι ...Mαρία μη στενοχωριέσαι άλλο
έχει ο Θεός...
Μαρια μην καπνιζεις τοσο πολύ..


"α σε φάει θέλει  ο τσιάρος.."

Μαρία πρόσεχε μέσα εδω δεν ειναι 
η αυλή του σπιτιού μας...Μαρία συγκεντρώσου...


Θυμαμαι..τι σου ειπα πριν την εκδοση
του πρωτου σου βιλίου..Νικόλα δηλ..τωρα
που θα γινεις διασημος δεν θα μας μιλας πια ε..;

Χαχαχαχα...ακομα εχω στα αφτια μου τον εξάψαλμο
που άκουσα ...:) 



Σε Καμαρώνω σε χαίρομαι γιατι το ηξερα..
τα λέγαμε τα λεμε..οι άνθρωποι δεν αλλάζουν
δεν γίνεται να σε αλλοιώσει τίποτε..να σε πικράνει
Ω Ναι...συνηθισμένα τα βουνά απο τα χιόνια..
αλλά ειλικρινα σε χαίρομαι.!!!







Αγαπάς αυτο που κάνεις..δεν προδίδεις αυτο που είσαι
και συγχωρείς αυτούς που άθελα τους σε πληγώνουν.

Ανοίχτηκες δοκιμάστηκες..γνωρισες επώνυμο κόσμο
που αγάπησε την απλότητα σου μα δεν αλλοιώθηκες.

Κάθε φορα που χτυπά το τηλέφωνο μιλώ με το Νίκο
που ξέρω ενα Νίκο που όταν τον πίκρανα ε ναι...
αλήθειες λέμε..μπορει να στενοχωρήθηκε πολύ αλλα
έψαξε τα αίτια..δεν εμεινε στα γεγονοτα..εκτίμησε
την ψυχή το μοίρασμα και ξέρεις τι;


M'άρεσε ο τρόπος που εκφράστηκες...εκείνη τη στιγμή
Με λέξεις τόσο δυνατές..τόσο καίρια αληθινές...

Είδα τα λάθη μου κατάματα...ολα μαζι και το καθένα
χωριστα..και ναι..η ανθρωπιά κι η καλοσύνη
επιτρεπουν δευτερες ευκαιρίες που όμως δεν τριτώνουν.

Γι' αυτο ειναι πολύτιμες.!!




Μένω στην ουσία Νίκο μου...με τον καιρό να'ναι
ΚΟΝΤΡΑ..!!!!
έχει τιμή σαν πετάς να μένεις μόνος
μα αξιζει..γιατι ..


Τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο 
αν κερδίσει όλο τον κόσμο 
και χάσει την ψυχή του; ...




Όσα βιβλία και αν γραψεις...όσο διάσημος
και αν γίνεις εγω μένω στην τερα αμου..για
λόγους που ξέρεις καλά..και ευχομαι μεσα
απο την καρδιά μου αυτη η φιλία που δοκιμάστηκε
τόσο και εμεινε άθικτη 
να ζεσταίνει τις ψυχές και των δυο μας
για πολλά χρόνια ακόμα...οι χειμώνες βάρυναν
Νίκο οι εποχές άλλαξαν αυτο που μας κρατα
μάχιμα ανθρώπινους ειναι αυτο το μικρο κομμάτι
που κρατήσαμε ανέπαφο απο τα παιδικά μας χρόνια.


 Τι είπε Ο ΥΨ Ο Τυπογράφος; :)
"Καλή είναι η σιωπή, 
αλλά στον άνεμο 
αρέσει να σκέφτεται φωναχτά.
Γιατί υπάρχουν παιδιά 
που ζουν μέσα σε ορισμένους 
ενήλικους σαν λαθρεπιβάτες. 
Επειδή γνωρίζουν καλά ότι τα έχεις 
όλα μόνο αν ζητήσεις 
ό,τι πρόλαβες να δεις 
στη διάρκεια μιας αστραπής".

Αυτο που μας κανει να αντιστεκομαστε να γραφουμε
να μιλαμε να  ουρλιάζουμε οταν χρειαστει
στο αυτι του χρονου..ειναι...πως θα κάνουμε τα παντα
στον επιλογο του βιβλιου της ζωης να γραφει
          Άνθρωπος.!!






Απόψε Νικόδημε...


Eχω ανάγκη της παρουσίας 
κάποιου στο κατώφλι του σπιτιού μου.
Για μια απλή καλησπέρα ή, 
στην καλύτερη περίπτωση, 
να πούμε δυο κουβέντες για τη θάλασσα 
που τελευταία είναι συνεχώς αγριεμένη. 
Δεν αεροβατώ, δεν τρέφω φρούδες ελπίδες. 
Μπορεί απλώς να με περιμένει η λάσπη 
της απογευματινής μπόρας. 
Για άλλους οι πλακόστρωτοι, 
φρεσκοπλυμένοι δρόμοι για μένα ετούτο 
το λασπωμένο σκαλοπάτι. Δεν παραπονιέμαι, 
όχι. Θα ήταν τουλάχιστον αχαριστία 
από μέρους μου.
Απόψε ίσως καταφέρω να ψηλαφίσω 
κάτι στις παρυφές της ψυχής. 
Κάτι που να ανοίγει δρόμους προς το κέντρο της. 
Συχνά, στην τσέπη της ψυχής μου, 
βρίσκω μικρούς βόλους αλήθειας, 
βόλους εύθραυστους μα αιχμηρούς, 
όπως η αλήθεια. Ακούγεται αστείο, 
μα με τη βοήθειά τους προσπαθώ κάτι 
να χτίσω, κάποιο σύνορο να διαβώ.
Απόψε δε θα σου πω ούτε ένα ψέμα. 
Δε θα σου κρύψω πως κάτι τέτοιες νύχτες 
παρακολουθώ στα τζάμια τις στάλες της βροχής. 
Καμιά φορά κάτι τόσο απλό είναι αρκετό. 
Έπειτα παρατηρώ για ώρα τα μικρά ρυάκια, 
την αναπόφευκτη ένωσή τους σε κάτι που 
αυτοανακηρύσσεται δυνατότερο 
ή έστω πιο μαχητικό από μένα.
Σχεδόν αμέσως μετά ακολουθεί 
πάντα κάποιος κτύπος στην πόρτα. 
Φαίνεται πως κάποιος αψήφησε τη βροχή 
κι ήρθε να με συναντήσει.





Απόψε, θα μείνει μαζί μου, 
μόλις το υποσχέθηκε. 
Μη με ρωτήσεις τ' όνομά του.  
Σε παρακαλώ, κατάλαβέ με. 
Δεν έχει σημασία ποιος είναι 
ή τι κρατά στα δυο του χέρια. 
Πού ξέρεις! Μπορεί να έφτασε 
με την καρδιά γεμάτη διαδρομές. 
Ίσως σταθεί εμπρός μου με τη βεβαιότητα 
της δύναμης που κρύβει 
η ανάγκη για ένα φιλί. 
Όλα τα περιμένω. 
Ακόμη και το καλά 
κρυμμένο μαχαίρι στην πλάτη.
    Έλα, πέρασε κι εσύ, 
μη στέκεσαι άλλο στη βροχή. 
Υπάρχει ζεστή σοκολάτα και 
μια γωνιά δίπλα στο παλιό τζάκι.
    Σε εμπιστεύομαι. 
Το μαχαίρι τελικά ίσως να μην 
είναι καν φόβητρο, αλλά το μέσο 
με το οποίο θα κόψουμε μαζί κάτι 
απ' το γκρίζο της βαρυχειμωνιάς. 
Εκείνης της μακράς βαρυχειμωνιάς 
που ενέσκηψε και χαμήλωσε 
απειλητικά το φως του κόσμου



H Φιλία είναι ΦΙΛΙΑ...
δες εδω..σπάω κάθε αντικατοπτρισμό..


Και σου χαρίζω με όλη μου την αγάπη
μια εικόνα απο το μέλλον...
εννοειται..θα με ξεχωρίσεις...
ενα πλάσμα μόνο βγάζει τη γλώσσα
έξω θρασυτατα αμετανόητα
εντος και εκτος νετ..
στο χρόνο στο δρόμο και στα δύσκολα..!!!


Η Μαρία της βορειότερης πόλης
της Αφρικής...!!  ;)



Σε ακούωωωω...!!! 
Μαρία ..συγκεντρώσου;

Δε Σφάξανεεε..!!!!  :)))






8 σχόλια:

Νίκος Διακογιάννης είπε...

Μετά από μια πολύ δύσκολη μέρα που πέρασα ήρθε αυτή η εγγραφή-αφιέρωμά σου και γέμισε τις ουλές που τόσο συχνά ανοίγει στην ψυχή μας η κακία. Πρέπει να κουράστηκες πολύ να γράψεις τόσα λόγια, να ψάξεις σε εγγραφές παλαιότερες του ιστολογίου και να δημιουργήσεις το υπέροχο βίντεο. Ευχαριστώ, ευχαριστώ για όλα. Θα είμαι εδώ και το ξέρεις. Δεν ξέρω αν θα σου έλεγα και πάλι εκείνα τα "πρόσεχε" ή τα "συγκεντρώσου"! Ίσως να έλεγα... ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ. αχχαχαχααα Αστειεύομαι! Τέσσερα χρόνια, λοιπόν! Και πέντε που υπάρχει το ιστολόγιο Τέρα Άμου. Πότε πέρασε ο καιρός! Οι φωτογραφίες από τη Νίσυρο, από τη βροχερή Νίσυρο, με ταξίδεψαν με δύναμη στις στιγμές που τριγυρνούσα σαν τρελός μες στα στενά του χωριού και προσπαθούσα να απαθανατίσω κάποιο συναίσθημα, δικό μου ή αδέσποτο.

Να είσαι καλά, ευχαριστώ από καρδιάς. Καλή δύναμη στους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Και μην ξεχνάς! Ό, τι αξίζει πονάει και είναι δύσκολο!

Καλή Παναγιά, καλά ηλιοβασιλέματα και φεγγάρια αυγουστιάτικα!!!

AERIKO είπε...

Xμμμ..ο τσιάρος τα φταίει όλα...!!αλλοιωσε τη φωνή μου αλλά όπως είδες ΚΟΝΤΡΑ πορεύομαι και δεν αλλάζω.Με όποιο Τιμημα.Και ΌΧΙ ότι αξίζει δεν σε πονά σε εξυψώνει κι ας σε ματώνει η αποδοχή αυτης της πελώριας αλήθειας.

Άσε τη Βαμβουνάκη να λεει τα ωραία της..στην πραξη και στην πραγματικότητα της απλής καθημερινότητας εκει που όλα μετρούν δίκοπα το επόμενο βήμα δεν μετριέται με τικ τακ..ωραίων ρολογιών αλλά με καρδιακούς παλμούς. Στους δρόμους που περπατήσαμε σε κάθε σταυροδρόμι που δεν παζαρέψαμε ψυχή και Θελω
αφήσαμε κι από μια ευχή, δυο ανάσες, τρεις στιγμές.
Κι όλες μαζί ανταμώνουν κι αυτός είναι ο προσωπικός του καθένα μας ο χρόνος.

Δικό μου είναι το Ευχαριστώ και πάλι λίγα είπα..Το ξέρω πως εισαι δίπλα..κι όταν σκοντάφτω και πέφτω
και ματώνουν τα γόνατα της ψυχής μου αρκεί που δεν επικρίνεις..ουτε και λες αυτο το μισητο απο τα παιδικα μου χρόνια εγω στα ελεγα.!!

Χάρη σε εσένα γνώρισα την Αλκυόνη
γι'αυτό λοιπόν...Αν δεις την ψυχή μου με ματωμένα γόνατα να τρέχει κοντά σου, μην τρομάξεις.
Δεν είναι τίποτα. Από το παιχνίδι είναι.Όλα τ' απογεύματα της ζωής μου τα πέρασα παίζοντας κυνηγητό με τα όνειρά μου.

Δεν υπάρχει περίπτωση να τους γυρίσω ποτε την πλάτη..ουτε στα όνειρα μα ουτε και στους ανθρώπους που με στήριξαν και με στηρίζουν στα δύσκολα.

Μαθητεύω..απλά μαθητεύω και προσπαθω να αντιπαρέρχομαι την όποια κακία..η καλοσύνη και η αγάπη είναι δυνατότερες.!! Γεγονός.

Όλα καλά είναι πια..είμαστε απαρτια αυτες τις 20 πρωτες μέρες του Αυγούστου μετα απο αρκετά χρόνια.
Η Φιλία είναι Φιλία. Ολες οι ανθρωπινες σχέσεις δοκιμάζονται μεσα στο χρόνο πολλαπλά αρκεί που επιβιώνουν αυτες που εξ αρχης βασίστηκαν στο έντιμο συναίσθημα της πιο αιωνόβιας αλήθειας.

Άγρυπνα Μάχιμος και με επάγρυπνη ενσυναίσθηση στο μετερίζι της δικής σου αλήθειας ετσι να μείνεις.

Έχεις τη φιλία μου αδιαπραγμάτευτα γιατι την αξίζεις και με το παραπάνω..

Τα λέμε.!! Δροσερό Χαμόγελο σου αφηνω..και οταν επιστρέψω θα δω κι αυτο που ειπαμε.!! :))

Γιώτα είπε...

Ευτυχώς που υπάρχετε και νοιώθω αρκετά μικρή... έχω δρόμους μπροστά μου χεχε! Μπορεί να "μιλάμε" συχνά, αλλά μάλλον δεν στο ξαναείπα πως γράφεις υπέροχα! 'Ισως η δυνατή έμπνευση απο τον συγγραφέα!
Φιλιά στέλνω στο Λιβυκό και στη Νίσυρο... άλλωστε υπάρχει κι ο θαλασσινός δρόμος επικοινωνίας!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!

D.Angel είπε...

Οι μεγάλοι δεν χάνονται
Μα τι λέω?
Μεγάλοι?
Οι τεράστιοι ήθελα να πω
ΨΥΧΕΣ μέσα σε σώματα!
ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ψυχές!
Τα φιλιά μου σε όλους σας
Πάμε γερά ολοι ρεεεεεεεεεε
:) :) :)
Χαίρομαι που βρίσκομαι
ανάμεσα στους καλύτερους!
;)

Σμουατςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςς

AERIKO είπε...

Γιωτάκι μου τους δρόμους τους ανοίγουμε ματώνοντας και περπατώντας.
Στιχάκι είμαι σου λέω στο ποίημα της ζωης..απλό στιχακι..και νοιωθω τυχερή που σας συνάντησα μέσα εδω..είδες..ο χρόνος είναι φίλος συνοδοιπόρος γιατρός και ανίκητος εν τη σοφία του εφ όσον δεν εγκαταλείπουμε και οι ίδιοι οτι μιλα στην ψυχή μας.

Ο Νίκος είναι ήδη γνωστότατος μα για μένα δεν είναι ο συγγραφέας αλλά ο Φίλος και ο άνθρωπος που σε ολα τα δυσκολα και τοτε και τώρα
ακούει τη γκρίνια μου με τις ωρες.

Απλά ακούει κι αν χρειαστεί μου τη λέει στέρεο..και καλά κάνει.!!

Τα απλά είναι και τα σπουδαιότερα.

Λόγω χρόνου τωρα και συνθηκων χαθηκα αλλα το εν κατακλειδι θα αναστηθεί κάποια στιγμή ετσι απλά μέσα απο τις στάχτες του..εκεινη εκει η γειτονιά εξακολουθει να έχει άρωμα βασιλικού. Τωρα το ποιος μπορεί να τον μυρίσει είναι μια άλλη ιστορία.

Να μου περνάς όμορφα και να χαμογελάς κόντρα στα οποια δύσκολα.
Πολλά Φιλια σου αφήνω μαζι με την καληνυχτα και την αγάπη μου. :))

AERIKO είπε...

Όχι δεν χάνονται..και οι πράξεις μετρούν..τα λόγια απο μόνα τους δεν αρκούν Αγγελούδι μου.

Όλοι καλοι είναι απλά αναφέρομαι αυτο το καλοκαίρι σε όλους όσους αγγίξατε την ψυχή μου στις δύσκολες στιγμές.Και μάλιστα είχα και κλειστή την πόρτα..αλλά εσείς βρήκατε τον τρόπο να εισχωρήσετε γιατί το λέει η ψυχούλα σας.

Πριν σε καληνυχτίσω κι απο εδω ένα σου λέω..γέλιο γάργαρο σαν το δικό σου δεν υπάρχει άλλο.Γελάς όπως κι εγω κόντρα σε ότι σε πονά σε ότι σε προβληματίζει σε οτι δεν αντέχεις σε ότι δεν ανεχεσαι κι αυτο σε κανει ξεχωριστη στην ψυχη και στην καρδια μου.

Φιλια πολλά σε όλους σας.!! Το πιο δροσερό μου για σένα.!! :))

onisimos είπε...

Καλημέρα από Θεσσαλονίκη!!!
Μετά από αρκετό καιρό έκανα το σεργιάνι μου στη μπλογκόσφαιρα και η εγγραφή σου αυτή με συγκλόνισε!!! Σε ευχαριστώ για το μαγικό ταξίδι που μου προσέφερες σήμερα. Σε ευχαριστώ που με ταξίδεψες με τα δικά σου συναισθήματα, σε ευχαριστώ που άνοιξες άλλα μάτια στην καρδιά μου, σε ευχαριστώ γιατί ομορφαίνεις με τις δημιουργίες σου τη ζωή, σε ευχαριστώ για την αγάπη που εκπέμπεις!!!

AERIKO είπε...

Δικό μου το ευχαριστώ για την παρουσία και την αγάπη σου τοσα χρονια έμπρακτα και όχι με λογια που τα παιρνει ο άνεμος.Μπορει να έφυγα απο την παλια την γειτονια ομως δεν ξεχνω τιποτε...Ευχομαι και ελπίζω να τα πούμε και απο κοντά στην παρουσίαση του νέου βιβλιου του Νικου. Και οι δυο σας είστε δυναμη ψυχής η εκτιμηση και η αγαπη ειναι καθαρη και αμοιβαία.

Να είσαι παντα καλα και να ξέρεις οτι αντέχω..κόντρα και έντιμα στα παράλογα των καιρών.Χαμογελο και φιλι σου αφηνω...επιπροσθετα σε ευχαριστω απο ψυχης για τα κομματια φωτος που στελνεις στη στιγμή μου.
Λιγες σελίδες αρκουν να γεμισουν φως ολοκληρους μηνες και χρονια για οσους μπορουν να δουν. :))