Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Πρόποση....



Απ το πηγάδι της ψυχής  
πουλιά αλαφιασμένα φτερούγιζαν
οι απορίες...Γιατί είμαι η δυνατή; 
Γιατί παίρνω στους λυγισμένους
ώμους μου τις ώρες τις βαρύθυμες των δικών μου; 
Γιατι σε ατραπούς
που φιδοσέρνονται μες στην ομίχλη της ανάγκης 
ανοίγω πάντα δρόμο
με της θέλησης τα σιδερένια δάχτυλα;

Δάκρυα που δεν κύλησαν 
απ τους ηρωισμούς της κάθε μέρας κι
άφηναν την απόγνωση βαθιά πτυχή στα χείλη.







Η αδυναμία του δυνατού 
τόσο αδιανόητη για όλους που να μην
μπορεί πουθενά να την εκφράσει τόσο οδυνηρή 
όσο πιο ανάγλυφη
αποτυπώνεται στο πρόσωπο η παγωνιά 
της αξιοπρέπειας και το όχι
της πολύτιμης  ανάσας κραυγή αιχμάλωτη 
να ξεψυχά στα  άδυτα.

Η  ευαισθησία του δυνατού
σταθερά αθέατη όταν σπεύδει όλα να
τα χρεωθεί... με το νοήμον της σιωπής 
σφραγίζοντας τα χείλη ενώ μέσα του
λιγοστεύει η απαντοχή κι ο χρόνος 
σπάει ορμητικά στο μέτωπο του.

Μέσα στων περιστάσεων τη βουβή υπακοή 
η αδυναμία του δυνατού
η ανθρωπιά του ιδιωτική οδός απόμερη και άπορη 
με τα εύσημα της αχαριστίας
να δείχνει στο μαύρο της  διάψευσης 
όχι τι είναι ζωή αλλά τι δεν είναι..



Εγκαρτέρηση 
και προσήλωση στης ζωής τα πολύτιμα είναι η 
ίδια η ζωή.




Οφείλουμε  να τη ζούμε ....




12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

δε χρωστάμε σε κανέναν..οφείλουμε να είμαστε άνθρωποι...για μας..και κάποια μέρα η ζωή θα οφείλει σε μας

καλημέρα Μαρία μου :)

AERIKO είπε...

Η Ζωή είναι ακριβοδίκαιη απλά καμιά φορά καθυστερεί τα οφειλόμενα στην τελική όμως να καταθέτει γενναιόδωρα και με τους τόκους.Οι άνθρωποι γεννιούνται δεν γίνονται και δεν αλλάζουν.Είμαι αλήθεια τυχερή που σε συνάντησα και μάλιστα στην κόψη της στιγμής.Όσο υπάρχουν ψυχές σαν τη δική σου παίρνει βαθιά ανάσα η πικραμένη ανθρωπιά.

Καλημέρα Καρδιά μου. :))

Ανώνυμος είπε...

Μια γλυκιά καλημέρα
στα γρήγορα! Πάλι με
πήρε ο ύπνος και θ αργήσω....
Φιλιά πολλάαααααααα

D.Angel

Κική Κωνσταντίνου είπε...

καλημέρα και από εμένα.

διάβασα προσεκτικά οσα γράφεις και ταξίδεψα.

άκουσα το τραγουδάκι που δεν ήξερα και ταξίδεψα επίσης.

παρατήρησα τις εικόνες που συνοδεύεις την ανάρτησή σου και αφεθηκα στα συναισθήματα που μου έβγαζαν.


* θέλω επισης να προσθέσω κάτι που διάβασα στο άλλο σου μπλοκ αλλά δε μπορώ να αφήσω σχόλιο και γι αυτο θα το κάνω εδώ γιατί μου ειναι αδυνατο να μη το μεταφερω.

"Αν σε πουν ερασιτεχνη
μη στεναχωρεθείς...
Ερασιτέχνης έφτιαξε τη Κιβωτό
και επαγγελματίες το Τιτανικό"

Εντάξει.. τι να πει κανείς εδώ?

Είναι μία απο τις στιγμες εκεινες που δε χρειαζετε να σχολιασεις... απλά να ακούσεις....

Ειναι σα και κεινες τις στιγμες που καθεσαι στη βεράντα και ενα γλυκο αερακι φυσα στο πρόσωπό σου και σε κάνει να χαμογελάς απο απόλαυση.

κάπως έτσι χαμογελάω και εγώ απο αυτά που γράφεις αλλά και απο το τρόπο που επιλέγεις να τα συνοδέψεις!

σε καλημερίζω και σου στελνω φιλί :)

AERIKO είπε...

Μια χαμογελαστή καλησπέρα..τωρα γυρισα και ξανα σαν καλό παιδί μετα τις 6 αλλά..σου λέω όποτε με πιάνει βαρεμάρα ή γκρίνια σκέφτομαι τις ψυχές που δεν έχουν δουλειά και συνέρχομαι.

Φιλιά κι απο εμένα.!!! :)))

AERIKO είπε...

Σε διαβάζω και χαμογελώ..γράφεις υπέροχα και κάνεις το μικρό παιδί μέσα μου να ανασαίνει.Είπα να κάνω μια πρόποση μέρα που ξημερώνει αύριο αν και δικαίως τα κόκκαλα τους θα τρίζουν.Αυτοί θυσιάστηκαν για την ελευθερία μας κι εμείς καταντήσαμε δούλοι υπόδουλοι του μέσα μας κενού.

Όλοι ασχολούνται με το ποτήρι αν είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο και κανείς δεν κοιτά να πιει νεράκι απο την πηγή.Ξεχάσαμε τις πηγές και πίνουμε εμφιαλωμένο.
Έχουμε αρκετές στην Ελλάδα δεν στέρεψαν ακόμη ως πότε θα υπάρχουν ομως και αυτές άγνωστο.!!

Να έχεις ένα όμορφο τριήμερο και γράφε γιατι τα Συνεχίζεται με εξιτάρουν ..χαχαχα..

Χαμόγελο και Φιλί σου αφήνω. :))

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

και όταν η ζωή αργεί να ξεπληρώσει... πίσω στα δίνει με τόκο... ή τουλάχιστον έτσι σκέφτομαι όταν ανάγκη έχω σε κάτι να ελπίζω!

φιλί. μεγάλο.

AERIKO είπε...

H Eλπίδα Λύχνε μου δεν είναι ανάγκη αλλά πίστη βαθιά.Το κουτί της Πανδώρας το άνοιξα πολύ νωρίς..όσο και να θέλησα να την στραγγαλίσω όσο κι να προσπάθησα να την εξαφανίσω ανίκητη μέσα μου την έβρισκα κάθε πρωί.Ώς που σταμάτησα να την μάχομαι.Και είμαι απίστευτα σκληρή με τον εαυτό μου όταν πεισμώνω για κάτι πίστεψε με..κι όμως η πίστη μου στο όνειρο μου έφερε το πρώτο χάραμα της ζωής μου.Και αν ξανανυχτώσει τωρα ξέρω...στο σκοτάδι ξεκουράζονται τα μάτια για να αντικρύσουν καθαρά το πρωτο αυγινό χρώμα.Άλλο σκότος και άλλο σκοτάδι.Τα ξέρεις καλά.Κράτα το φτερούγισμα της ψυχής κοντά στο όνειρο..εμείς ονειρευόμαστε δεν ονειροβατούμε.Και η ζωη σιγουρα δεν προδίδει αυτούς που πιστεύουν σ'αυτήν..κι υπομένουν επιμένοντας.

Φιλί Τρυφερό σου αφήνω απόψε εδώ.:))

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Πολύ καλό ποίημα, ώριμο θα έλεγα και με διαχρονικότητα στο θέμα του. Χαίρομαι να βλέπω να καρπίζουν τα ιστολόγια με ωραία ποιήματα. Μιλώ βέβαια για την αδυναμία του δυνατού, που κατά τη γνώμη μου κορυφώνεται στο στίχο: "Όχι τι είναι ζωή αλλά τι δεν είναι". Τα παρακάτω δεν χρειάζονταν. Απλά αδυνατίζουν το ήδη δυνατό ποίημα, που δικαιούται να μείνει μόνο του και να κερδίσει αυτούς που το διάβασαν.

AERIKO είπε...

O Δυνατός όπως και ο ίδιος πολύ καλά ξέρετε σωπαίνει και με και το κάθε βήμα του ανοίγει ο ίδιος το δρόμο του.Η Αξιοσύνη της ψυχής και του πνεύματος είναι βαθια μοναχική πορεία κι η πικραμένη ανθρωπιά παντός καιρού στιγμών και περιστάσεων απλά θα αντιστέκεται θα μάχεται και θα καρπίζει.

Σας ευχαριστω.Την Καλημέρα και την βαθύτατη εκτίμηση μου.:))

thalassaki είπε...

Μαράκι μου καλημέρα, αγκαλιά :**

AERIKO είπε...

Καλημέρα Ελένη μου.:)

Πολύτιμη η φιλία σου για την αγάπη σου
την κατανόηση και την συμπόρευση μας δεν το συζητω.!! Πολλά Φιλιά σου αφήνω.:))