Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

Καλό Ταξίδι Μανώλη Ρασούλη..



Ηδονή κι οδύνη είναι αδελφές,
ο πόνος να με κρίνει, όχι δικαστές,
αχ, αδρεναλίνη, άνοιξε και μπες.





Ο Χρόνος τρέχει πάει μπροστα
γι'αυτό οτι κι αν λένε ,νοιώσε με
το πιο παράξενο τραγούδι
σα μοναχικό λουλούδι
άνθισε εδώ στη ρωγμή του χρόνου.


Πότε Βούδας πότε Κούδας
έχω καταλάβει ήδη πως
αυτός που έχει δύναμη
Μοιραία μπροστά στη δοκιμασία
μαθαίνει πως τίποτε δεν πάει χαμένο.


Κι αν ζούμε σε ψεύτρα εποχή
όταν βλέπεις κάποιο μόνο
ένα να λές
Παρακαλώ τη μοναξιά
γλυκά να μου `ξηγήσει
τί εν`ανθό στην ερημιά
τον έκανε ν`ανθίσει
αφού κανένας δεν περνά
να σκύψει να μυρίσει,
αυτός γλυκά μοσχοβολά
κι εμένα να σαστίσει.






Εντάξει σου να ζεις καλά,ζωή`ναι να τη ζήσεις
μα να γελά με την καρδιά,φωτιά`σαι και θα σβήσεις.




Μανώλης Ρασούλης
ο Άνθρωπος που συντρόφεψε
πολλούς απο εμάς στα δύσκολα
με στιχο χαρακίρι δίνοντας στο
ελληνικό τραγούδι αξία και όχι τιμή.
Ο Άνθρωπος γεννιεται και δεν γίνεται
καθρέφτης τα μάτια της ψυχής σου
που ψέμματα δεν λένε




Καλό Ταξίδι Μανώλη στη γειτονιά
των αστεριών  σε περιμένει
η υπέρτατη γαλήνη.


Και όχι Δεν Φοβάμαι..








15 σχόλια:

D.Angel είπε...

Πάει κι αυτός!
Τι κρίμα ρε γαμώτο!
Εφυγε μόνος....
4 μέρες κι ούτε ένας...
Εφυγε μόνος, κι ακόμα και τότε
χωρίς τραγούδι και στίχο,,,
μας έδειξε για άλλη μια φορά
τα χάλια μας... σαν κοινωνία,
σαν χώρα, σαν κτήνη....

Μόνος, περήφανος κι ωραίος!
Μάγκας

Καλό σου ταξίδι Μανώλη

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

ακόμα πιο μόνοι μείναμε...

εκείνος την έκανε την κατάλληλη ώρα...

τώρα πονάμε... μετά... θα σου θυμώσουμε... καλό ταξίδι Μανώλη

AERIKO είπε...

Την αξία την ουσία και την ομορφιά της
ζωής ως γνωστόν την εξαργυρώνει το νόμισμα του Θανάτου.Ουδείς θα μείνει..αλλά το ζητημα είναι ένα.Όσο ανασαίνουμε να μην αφήσουμε να πεθάνουν μέσα μας αυτά που πιστεύουμε.Υγεία καλή καρδιά κι η στιγμή όπως έρχεται σου λέω.Καλημέρα Αγγελούδι μου.Πολλά Φιλιά σου αφήνω κι απο δώ.:))

AERIKO είπε...

Ο Μανώλης ήταν Άνθρωπος απλός και
βαθιά ωραίος φευγάτος και πικρά μοναχικός αλλά όχι μόνος και φυσικά όχι ο Μόνος.Μένουν τα τραγούδια και η αλήθεια τους.Θα στο πω και στη φωνή της ποίησης..Χώρια μας πελεκούν Μαζι θα συντριβούμε.Αξία έχει να αφήνεις Χνάρι Ανθρωπιάς στα απλά είναι κρυμμένη η ουσία.

Εαν δεν χαμογελάσεις πρώτος παράτολμα
περήφανα και αυτοσαρκαστικά στη δύσκολη στιγμή σου η Ζωη δεν πρόκειται να σε αγκαλιάσει ποτε.

ΥΓ.θα έρθει άκουσες; Aπλά θα έρθει γιατί η ψυχή σου είναι βαθύτερη απο την πληγή σου.Η νομοτέλεια της Ζωής είναι ακριβοδίκαιη κι ας αργεί η σκασμένη.Να το θυμάσαι αυτό.

Καλημέρα Χαμογελο και Φιλί σου αφήνω.
Μη Φοβού καμιά σχέση με του Ιούδα.!! :))

ΔΗΜΗΤΡΑ - ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ είπε...

Μπορεί να έφυγε από κοντά μας αλλά μας άφησε πίσω του πολλά και σημαντικά τραγούδια, που μιλούν στις καρδιές των Ελλήνων.

Καλό του ταξίδι.

AERIKO είπε...

Έτσι είναι Δήμητρα.Είχα τη χαρά να τον γνωρίσω απο κοντά ατίθασα αυθεντικός
και βαθιά Ανθρώπινος.Φεύγουν ένας ένας και Ω ναι..!! θα ακούω τα παλιά σε repeat μάλιστα κόντρα στα νέα πιασάρικα τραγουδάκια που με κάνουν και Χαμογελώ συχνά.Άφησε πίσω του Χνάρι Ψυχής.

Όμορφα να κυλήσει η μέρα σου. :))

Unknown είπε...

<>Μανώλης Ρασούλης
Αγαπώ και Σέβομαι αυτόν τον άνθρωπο όχι μόνο για το έργο του αλλά γιατί ήταν Μάγκας και τίμησε το έργο του με την ζωή του μέχρι τους τίτλους Τέλους! Γιατί Μάγκας πάει να πει να'σαι ντόμπρος,ίσος ,ελικρινής και να'χεις το θάρρος της αλήθειας σου γνωρίζοντας το αντίτιμο !!! Εύχομαι καλό του ταξίδι & σύντομα καλή αντάμωση γιατί τούτος ο κόσμος δε <> τους έντιμους!

thalassaki είπε...

Μανώλη αντίο κι από μένα, με πολλή αγάπη κι εκτίμηση

υιος ασωτος είπε...

Μπράβο καλή μου συντρόφισσα στο όνειρο. Το χρειάζεται τούτο σου, βάλσαμο στο ταξίδι και στην πίκρα της μοναξιάς του, εν τέλει αλήθεια, η χώρα που ζούμε και οι άνθρωποι, σε ξέρουν μόνο στο δώσε, μόνον στο να σου πάρουν, κρίμα γαμώτο, κρίμα.

AERIKO είπε...

Xριστίνα μου πολύ χαίρομαι που σε βλέπω κι εδώ.Χάρη σ'εσάς επέστρεψα στο φατσοβιβλίο.Ναι ο κόσμος δεν τους πάει τους έντιμους του χαλούν την πιάτσα.Είμαστε είδος υπό εξαφάνιση ναι μεν αλλά ανίκητοι απ'την άλλη.Επι λέξει για σένα μαζί με την Καλημέρα και την αγάπη μου.Φιλια στο Ασπαλαθάκι μας.:)

Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν
και πώς σε θένε

Έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε

Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί,
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν

Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί,
θα σε πουλήσουν

Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα

Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα

AERIKO είπε...

Καλημέρα Ελένη μου.Ενας ένας την κάνει.Εμείς που μένουμε πίσω ας προσπαθούμε να μην ξεπουλάμε όσα αυτοι που φεύγουν στήριξαν με λογο έργο και ψυχή.Πολλα φιλιά σου αφήνω.
:))

AERIKO είπε...

Έτσι είναι Σωτήρη μου αλλά όπως σου ξαναείπα κάποια ατίθασα άλογα όταν γεράσουν δεν αφήνονται να τα σκοτώσουν...γίνονται Πήγασοι και πετουν μακριάαα..!!! Όσον αφορά την ωρα του Θανάτου και δέκα άτομα δικά σου να στέκονται δίπλα εκείνη η ώρα είναι η πιο τραγικά μοναχική.Μόνος κατάμονος φεύγεις.Αυτή είναι η αλήθεια.Καλημέρα καλέ μου φίλε..η ζωή είναι όμορφη παρα τα δύσκολα της ο δρόμος ας μακραινει....!! :))

υιος ασωτος είπε...

Εφυγε παραπονεμένος. Πικραμένος. Μιλάω για τον σπουδαίο στιχουργό Μανώλη Ρασούλη, που τον βρήκαν νεκρό την περασμένη Κυριακή στο σπίτι του, στη Θεσσαλονίκη. Και ήταν πράγματι σπουδαίος. Θυμίζω αμέσως μερικά τραγούδια του με τον Λοΐζο, τον Ξυδάκη, τον Νικολόπουλο, τον Παπάζογλου και τον Βαγιόπουλο, που άφησαν εποχή: «Ολα σε θυμίζουν», «Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια», «Ελα στην παρέα μας φαντάρε», «Πότε Βούδας, πότε Κούδας», «Τίποτα δεν πάει χαμένο», «Τρελή κι αδέσποτη», «Γύφτισσα τον εβύζαξε», «Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ», «Οι νταλίκες», «Οι κυβερνήσεις πέφτουνε».

Τον Ρασούλη, μου τον γνώρισε ο Λοΐζος. Ηταν πολύ φίλοι. Ο Μάνος, μάλιστα, τον είχε χρησιμοποιήσει και σε κάποια χορωδιακά τραγούδια του ως τραγουδιστή. Τον αγαπούσε και κάνανε παρέα. Μερικές φορές θύμωνε μαζί του, γιατί ο Ρασούλης ήταν καλόκαρδος, αλλά και παράξενος. Το μυαλό του, όμως, έπαιρνε χιλιάδες στροφές. Ταλαντούχο άτομο! Με ό,τι καταπιάστηκε - δημοσιογραφία, εκδόσεις, μουσικές παραγωγές, ραδιόφωνο, στίχους - τα πήγε περίφημα.

Πριν από έναν μήνα ήρθε να με βρει στην ταβέρνα της Μίνας. Ηταν και ο γιος μου μαζί. Και ο Λιάνης. Μου έδωσε ένα γράμμα για να το δημοσιεύσω στις «Ματιές». Δημοσίευσα ένα τμήμα του. Μέσα από τις γραμμές του, βγαίνει η αγωνία του και η στενοχώρια του. Αντιγράφω μερικές παραγράφους: «Αρτι αφιχθείς από την Αυστραλία, όπου πήγα για έναν μήνα ν' αλλάξω παραστάσεις, να πάρω μια ανάσα γιατί μοιάζω με μωρό στη φωτιά και αρχαία σκουριά, με όλα τούτα τα τεκταινόμενα εγχωρίως, πληροφορήθηκα ότι οι ιθύνοντες μου έκοψαν την εκπομπή που είχα στο Α' πρόγραμμα του ραδιοφώνου (105,8) επί 6 χρόνια, κρατώντας τα μπόσικα στην κατιούσα.

Η αλήθεια είναι ότι στενοχωρήθηκα με τον τρόπο που με πέταξαν στον κάδο, γιατί βασικά είμαι ένας απ' αυτούς που υποστηρίζουν τις αξίες. Είμαι άνεργος και αχρήματος και ηλικιωμένος. Σύνταξη δεν έχω πάρει ακόμα. Ευελπιστώ. Κι όπως ξέρεις, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Δεν έχω, πάντως, να πληρώνω ούτε και το νοίκι μου. Εδιωξε και την κόρη μου, από το δημοτικό Κανάλι 1 του Πειραιά, αμέσως μόλις βγήκε δήμαρχος ο μπασκετμπολίστας Φασούλας. Κι ας έκανε το χαρισματικό και μορφωμένο κορίτσι επί 4 χρόνια εκπομπές πρότυπα. Είμαι στο κουρμπέτι και το ραδιοφωνικό 50 χρόνια και ξέρω τι είναι τι και ποιος είναι ποιος. Η αυτογνωσία μου είναι πολύ ενισχυμένη. Αντί ν' ακούν εμάς, που περάσαμε από 40 κύματα και να μαθαίνουν, μόλις πήραν το σκήπτρο άρχισαν με τη γνωστή εμπάθεια, απάθεια και αμάθεια τις εκκαθαρίσεις.

Νομίζω ότι μέσα στο γενικό και αποδεδειγμένο μπάχαλο, τέτοιες ανόητες εξουσιαστικότητες είναι καταδικασμένες και τιμωρητέες. Οποιος φοβάται τη γνώμη μου ή όποιος νομίζει ότι είναι ανώτερος, ας βγει να μετρηθούμε στα φανερά. Η χώρα δεν αντέχει άλλο κυνισμό, σαχλαμάρα, μπαλαφάρα, αμάθεια και αρχοντοχωριατισμό. Το μικρό μου έργο δείχνει ότι είμαι πειθαρχημένος στα κοινωνικά ιδεώδη και στην παραγωγή κοινωνικής και εθνικής συνείδησης. Ο υπουργός Πολιτισμού Τηλέμαχος Χυτήρης, ο Παπαδημητρίου και ο Ταγματάρχης με ξέρουν χρόνια πολλά. Ποιος ιθύνων έβγαλε την απόφαση να με διώξουν; Ας βγει να μας πει το σκεπτικό. Με το ίδιο σκεπτικό με έδιωξαν το 84 και από την τότε ΥΕΝΕΔ, όταν είπα μια μαντινάδα που αφορούσε τον Κοσκωτά ...».
---
έκανα και εγώ σχόλιο εδώ τώρα και δεν πέρασε, έγραφα ότι το πήρα από τον stavrosx1 και δεν είναι σχόλιο, είναι μνήμη και η πίκρα του Μανώλη, που στο βαθμό που περνά από το χέρι μας δεν πρέπει να συμβαίνει, όχι μόνο για τον Μανώλη γιατον κάθε ένα άνθρωπο που πρέπει να νοιαζόμαστε, για τον γείτονα καλόν ή κακό, για τον συνάνθρωπο. υιος+ασωτος

υιος ασωτος είπε...

Αυτά τα γράφει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ξεχαστικα και δεν το ανέφερα, συχώρα με, βλέπεις η πρεμούρα για ανά μετάδοση κάνει και λάθη. Δεν είμαι και το καλλίτρο, εδώ που τα λέμε, Ο Άγιος Θεός μαζί σου.

AERIKO είπε...

Σωτήρη μου σε θερμοευχαριστώ που έφερες αυτο το κείμενο ως εδω.Ευελπιστώ ναι..
παράτολμα ευελπιστώ πως κάποια μέρα κάποιοι θα τολμήσουν και θα μπορέσουν να καθαρίσουν λίγο τη χώρα απο τη βρωμιά...ισως να είναι αγέννητοι ακόμα ευελπιστώ.Και πεισμώνω..ναι πεισμώνω όταν τα διαβάζω μα περισσότερο όταν τα βιώνω.Ο καθένας μας κουβαλά το δικό του σταυρό καθημερινά ό καθένας μας κι η ψυχή του γνωρίζει.


Να εισαι καλά φίλε μου.Όμορφο απογευματάκι εύχομαι ολόψυχα.! :))