Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

Όλα είναι Δρόμος....



Κάποτε, είπε ο μαθητής στον δάσκαλό του:
-Αυτό που επιθυμώ είναι να έχω μια ήρεμη ζωή, 
χωρίς απρόοπτα που μπορεί στο διάβα της να την ταράξουν.
Ο δάσκαλος άφησε να περάσουν λίγα λεπτά πριν μιλήσει:
-Υπάρχουν κάποια γεγονότα στη ζωή του ανθρώπου 
που έρχονται εντελώς ξαφνικά και είναι απόλυτα λογικό
να τον ταράζουν, δημιουργώντας φόβο κα ανασφάλεια. 
Και καθώς προχωράς τη ζωή σου βάση του περίφημου σχεδίου σου,
 ξαφνικά μια και μόνο εικόνα αρκεί για να σου την αλλάξει, 
περνώντας τελικά σε άλλη κατεύθυνση. 
Όλα όσα είχες στο μυαλό σου τα βλέπεις ν’ ανατρέπονται. 
Αρχίζεις να διασχίζεις αυτό το νέο δρόμο νομίζοντας 
πως τελικά αυτόν ήθελες στη ζωή σου. 
Δεν λειτουργείς πια με την λογική, αλλά με την καρδιά. 
Κι απολαμβάνεις κάθε μικρό ή μεγάλο βήμα που κάνεις.
 Μπορεί, κοιτώντας μπροστά να μη φαίνεται όλος ο δρόμος, 
μπορεί να συναντάς μεγάλες πέτρες και αγκάθια, 
όμως συνεχίζεις με ακλόνητη αποφασιστικότητα 
ελπίζοντας πως στο τέλος του δρόμου 
υπάρχει η εκπλήρωση του ονείρου.
-Κι αν δεν το βρεις αυτό το όνειρο;
-Τότε, πηγαίνεις σε μια γωνιά γλύφοντας τις πληγές σου.
-Και τι κερδίζεις ακολουθώντας έναν τέτοιο δρόμο 
που δεν ξέρεις που θα σε βγάλει;
-Το θάρρος ότι τον διέσχισες, ώστε μέσα σου 
να μην υπάρχει καμία αμφιβολία.








Βαθύτερα στις καρδιές των ανθρώπων 
μα και στην αλήθεια της ζωής 
βλέπουν εκείνα τα μάτια, που έκλαψαν πολύ.
Ο Αριστοτέλης είπε: ζουμε με συναισθήματα
όχι με τις ώρες στο ηλιακό ρολόι.Θα έπρεπε
να μετράμε το χρόνο με τους χτύπους
της καρδιάς.
Ο Δρόμος της καρδιάς είναι μια περιπέτεια
δεν γνωρίζεις που θα σε βγάλει όμως 
αν δεν τον περπατάς είσαι ήδη νεκρός.
Και δεν έχει καμιά σημασία ο προορισμός
αλλά το Ταξίδι.Αρκεί σ'αυτή τη διαδρομή
να αξιώνεις στιγμές χωρίς να απαξιώνεις 
ανθρώπους.Για μένα απαξίωση είναι η υποκρισία
και ο  σ υ μ β ι β α σ μ ό ς.
Στη ζωή μου δεν μετανοιωσα λεπτό για ότι
αφησα πίσω και πολλές φορές άφησα πίσω
ανθρώπους ακριβώς γιατι αξιώνω απο τις στιγμές μου
ειλικρίνεια.Αν έμενα μαζί τους θα κορόιδευα και
τον εαυτό μου και αυτούς.Το βαθύ χτυποκάρδι
είναι ο δυσκολότερος δρόμος στη μικρή αυτή
Ζωή.Όταν όμως ξεκινήσεις γνωρίζεις καλά
πως δεν υπάρχει επιστροφή.Ότι χάνεις
στην πορεία αυτή σου δίνει Δύναμη ότι κερδίζεις
απλά Ζωή.











8 σχόλια:

D.Angel είπε...

Τι όμορφο!!!! :)
Καλή Κυριακή να χεις
και.... ήρεμη δύναμη
με ότι αυτό συνεπάγεται!
Φιλιά

AERIKO είπε...

Ένα πράγμα συνεπάγεται Φύλακα Αγγελε μου.Να παραμένεις ο εαυτός σου και αξίζει όσο κι αν στοιχίζει κι αυτά που χάνονται στη διαδρομή δύναμη είναι.Πίκρα και ήττα είναι να χάσεις την ψυχή τα θέλω τα πιστευω και την ανθρωπιά σου.

Η επιλεγμενη Μοναχικότητα ειναι ανάσα και δεν έχει καμιά σχέση με την μοναξιά την μιζέρια και την καρμίρα του μεταλλαγμενου νεοέλληνα.;)

Όμορφη Κυριακή αντεύχομαι.Πολλά Φιλιά σου αφήνω. :))

D.Angel είπε...

Καλύτερα μόνος παρά περιτριγυρισμένος από μαλάκες! Μη με κάνετε και βρίζω ρεεεε..... Αφού δεν το χω σε τίποτα!
Χα χα χα χα χα χα
Φιλιά κ πάλι

AERIKO είπε...

Έτσι ακριβώς..με πέτυχες στην ώρα..δένω τα conversakia μου και την κάνω..!!! Χμμμ..αυτό είναι βρίσιμο;
Τα εξερχόμενα όταν υπηρετούν το δίκιο και την αλήθεια σου καθαρός αερας είναι."Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις να μην τις παίρνει ο άνεμος." Μανώλης Αναγνωστάκης.

Έφυγααααα..!!! χαχαχα :))

Ανώνυμος είπε...

Μαλλον ειμαστε πολλοι/πολλες εμεις που χρησιμοποιουμε αυτη τη φραση.
Πρωτη φορα σου γραφω αλλα εδω και καιρο ειναι πολλα αυτα που διαβαζω και ταυτιζομαι μαζι τους , σαν να ειναι βγαλμενα απο μεσα μου, ισως με μια δοση μεγαλυτερης ποιησης, πιθανων γιατι σαν γυναικα εχεις καλυτερη επαφη με το συναισθημα.
Απλα θελω να σου πω πως ευχομαοι να εισαι παντα καλα και προπαντων ελευθερη στην ψυχη και το μυαλο.
Τον απεραντο σεβασμο μου...

adespotos

ΥΓ. Συγνωμη για τους τονους :)

AERIKO είπε...

Και βέβαια είμαστε αρκετοί.Η εξαίρεση δεν θα επιβεβαιώνει ποτε τον κανόνα κι η αλήθεια της θα τον τρυπά σαν αγκάθι.Λίγοι μείναμε αλλά αν το σκεφτείς..απο την εποχή που ο Διογένης μερα μεσημερι με το φαναρι αναμμενο έψαχνε Άνθρωπο..δεν άλλαξαν και πολλά.Σημασία έχει να προσπαθεις να παραμείνεις ο εαυτός σου να μην ξεπουλάς την ψυχή σου και τα πιστεύω σου να λές τη γνώμη σου αφοβα και να κρατας σε αποσταση
την πονηρια τη μιζερια και την ηλιθιοτητα σε οποια μορφη και αν τη συναντας.

Παντα ημουν του γραπτου το ιστολογιο ξεκινησε σαν στοιχημα με τον εαυτο μου και κατεληξε ξεκουραση απο την τρελλη μου καθημερινοτητα.Η Διαδρομή μετρα..εμενα οι ευθείες με κουράζουν αφάνταστα ..κι οτι μοιραζομαστε αυτο μενει.Φαντάσου ..όλα είναι Δρόμος αλλά λίγοι νιώθουν ότι το να έχεις δυο πόδια γερά να τον περπατάς δεν είναι δεδομένο.Θυμώνω πολύ γιατί τα αυνονόητα και τα απλά κατάντησαν Ουτοπία.Ετσι τα λένε πια.
Και αντιστεκομαι όσο μπορω με λέξεις αλλά κυρίως με πράξεις.

Και εσύ να περνάς όσο καλύτερα μπορείς και αντέχεις.όμορφο βραδάκι εύχομαι ολόψυχα.! :))

σταγόνα είπε...

Eτσι είναι.. καλώς ή κακώς ήρεμη ζωή.. ζωή και ηρεμία δεν συνάδουν.. η ζωή είναι ζωή και πρέπει και τα περιέχει όλα .. και όλα πρέπει να ειναι ευπρόσδεκτα.. γιατί δεν είμαστε όλοι ίδιοι, γιατί η κάθε στιγμή είναι διαφορετική και απο κάθε τι που μας συμβαίνει μπορούμε κάτι καλό να αποκομίσουμε, κάποιο μάθημα να πάρουμε και αυτό είναι που οφείλουμε να κάνουμε και πάλι στο δρόμο ξανά με περισσότερα εφόδια, δύναμη, γνώση σοφία..
σε φιλώ

AERIKO είπε...

Aγώνας καθημερινός είναι η ζωη σταγόνα μου.Αγώνας..σημασία δεν έχει η έκβαση της μάχης αλλά το να μάχεσαι.Τα πολύτιμα δωρίζονται αλλά τα ουσιώδη τα κατακτάς με το αίμα της καρδιάς.Πως να μαθητευσεις αν δεν προσεγγίζεις ταπεινα την καθημερινή απλότητα της καθε στιγμής;

Καθε ανθρωπος ειναι μοναδικος.Τα βάρη η ιστορία του οι αναγκες του τα θελω του οι στιγμες του μοναδικες.Μεσα μας ειναι η δυναμη αργα ή γρήγορα όλοι μας την ανακαλύπτουμε ..η άρνηση του ειναι μας και των βαθυτερων θελω μας ειναι εμποδιο ναι.Ο Δρομος της ζωης αυτη την αξια εχει.Περπατωντας τον να καθαρίζει το τοπίο της ψυχής και καθαρίζει επίπονα αλλά αξίζει.

Στόχος στον επίλογο του βιβλίου της Ζωης να γράφει Άνθρωπος.Τίποτε περισσότερο τίποτε λιγότερο απο αυτό.Ά ν θ ρ ω π ο ς.!

Καλημέρα Χαμόγελο και Φιλί. :))