Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

Για όσο ροκ αντέχεις ακόμα...







Θα ανοίξουμε μια πλωτή διώρυγα  για ερωτευμένους, 
τα μάτια σου  θα είναι πάλι κατάμαυρα και
θα δεσπόζουν στους δρόμους,
θα φοράς εκείνη την κοντή φουστίτσα
που φορούσες στην Αίγινα,
θα φοράω το μακό της Κεφαλονιάς,
θα έχω μακρύνει τα μαλλιά μου πολύ,
θα έχεις διαβάσει Ρολάν Μπαρτ,
θα έχω αντέξει την πίεση των ημερών,
θα μου έχεις αγοράσει ένα καινούργιο
βραχιολάκι, θα σου αφήνω cd του Van Morrison
κάτω απ ‘το μαξιλάρι μαζί με σοκολάτες υγείας
και σημειώματα «μ’ αγαπάς;»,
τα πρωινά θα μου σερβίρεις κέικ βανίλια
με παγωτό σε στρογγυλούς δίσκους,
θα έχω δερμάτινο παντελόνι, δερμάτινα βιβλία,
δερμάτινο βλέμμα, ο χρόνος θα επιπλέει
μέσα μας σα φελλός, όταν ξημερώνει
θα με παίρνεις αγκαλιά και θα πηγαίνουμε
βόλτα στη θάλασσα, θα φτιάχνουμε  γοργόνες στην άμμο,
θα τις ζωντανεύουμε και  θα μας ταξιδεύουν μακριά, 
τα βράδια,  όταν θα πέφτει σκοτάδι πηχτό,
θα με κολλάς στο σώμα σου  σαν αυτοκόλλητο σηματάκι
από παιδικό παιχνίδι,  εγώ θα σου διαβάζω ποιήματα
του Ελυάρ και δοκίμια του Ντεμπόρ
και του Πας,  θα είσαι απροσδόκητα όμορφη,
θα είμαι απροσδόκητα τυχερός,
θα βλέπω στα μάτια σου  όλες τις συναυλίες των Who,
θα βλέπεις στα χέρια μου  όλες τις τροχιές των άστρων,
δεν θα σταματήσεις  ποτέ να αγαπάς την σιωπή,
δεν θα σταματήσω ποτέ να καπνίζω,   
δεν θα χρειάζεται πια να μιλάω,
θα σου λέω στίχους από τραγούδια   
και συ θα τα καταλαβαίνεις όλα,
όταν ζαλίζεσαι θα σου αγοράζω   
σκουλαρίκια από πλανόδιους
ή αλυσιδίτσες για τη μέση,  όταν απελπίζομαι
θα μου κλείνεις το μάτι  και θα χαμογελάς πονηρά,
τα όνειρα που θα κάνουμε  θα τα αριθμούμε
και θα τα κρεμάμε πόστερ στους τοίχους,
θα πιστεύεις ότι ο έρωτας καταβροχθίζει
το χρόνο, σε όλα τα παραμύθια θα πέφτει
χρυσόσκονη ανακατεμένη με αθωότητα,
τα ρολόγια στους πίνακες του Νταλί
δεν θα λειώνουν γιατί ο χρόνος  θα’ ναι αιώνιος,
ένα απόγευμα θα χτυπήσει η πόρτα
και θα μπει η Patti Smith,  θα σου χαρίσει το άσπρο φόρεμα
που φοράει στο εξώφυλλο του Wave,  θα κρατήσω τα περιστέρια,
οι επόμενες κόπιες του άλμπουμ  θα εκδοθούν χωρίς περιστέρια
και με την Patti Smith γυμνή,  το «Dancing Barefoot»
θα κοπεί απ’ την λογοκρισία γιατί  θα έχουν προστεθεί στίχοι
που θα λένε για μας,
θα συναντιόμαστε κρυφά στη χώρα των θαυμάτων
κάτω από ουρανούς με μαρμελάδα   
και μεγάλα σοκολατένια βουνά,
μέσα σε κίτρινα υποβρύχια,  εκεί θα μας περιμένουν
οι καρδιές του λοχία Πέπερ  που δεν θα είναι μοναχικές,
μανταρινιές από σελοφάν  και η μικρή Αλίκη,
μια μέρα με λιακάδα  θα καβαλήσουμε τη μηχανή
και θα χωθούμε στα σύννεφα,  δεν θα φοβάσαι στις στροφές,
θα φτιάξω ένα ροκ συγκρότημα     
και θα το πω «Διαμαντένια Προβλήτα»,
θα παίζεις μπάσο και θα γράφουμε τους στίχους μαζί,
τα καλοκαίρια θα περιοδεύουμε σε τουρνέ, 
τους χειμώνες θα αγοράζεις τελάρα
και θα ζωγραφίζουμε τις ψυχές μας,
θα ζούμε ακόμα τόσο μακριά που θα μπορείς 
να απλώσεις το χέρι σου
και να κατεβάσεις τον ήλιο, θα σου πω
«το τέλος δεν είναι παρά μόνο η αρχή»,
θα μ’ αγαπήσεις ως την άκρη του χρόνου.

Κι έτσι αποκοιμήθηκα, 
ενώ ο ήλιος ξεφλουδιζόταν.



(απόσπασμα από το βιβλίο
του Σταύρου Σταυρόπουλου,
Για όσο ροκ αντέχεις ακόμα,
εκδ. Απόπειρα, 2005)



10 σχόλια:

Νάσια είπε...

Έχουν μια ιδιότητα οι λέξεις του Σταυρόπουλου... δεν ξέρω πώς να το πω... απλές καθημερινές για να τις φοράς σαν πουκάμισο κι αυτές να γίνονται σώμα και να ναι σαν ν' ακούς πια την δική σου καρδιά να χτυπά... σπαρακτικά.

Καλό σου βράδυ, Αερικό. Να 'σαι καλά... όσο ροκ αντέχεις ακόμα.

Ανώνυμος είπε...

Γουάουυυυυ
Αυτά είναι!
Φιλιά πολλά και
καλή εβδομάδα!
D.Angel

Walking in vain είπε...

Όσος καιρός και να περάσει θα βρισκόμαστε εδώ, να μουρμουρίζουμε φωναχτά την τρέλα μας,να καπνίζουμε τους πόθους μας,να γυρίζουμε την πλάτη μας στα ασήμαντα.
Ελπίζω να σε βρίσκω σε καλό φεγγάρι Αερικό μου, καλό βράδυ.

AERIKO είπε...

H μοναδικότητα δεν υποκαθίσταται...
Οι λέξεις του με δυναμωσαν σε πολύ άγρια βράδυα..η αυτοσαρκαστική αλήθεια..αυτή που πονώντας σε λυτρώνει είναι αναπόσπαστο κομμάτι μου. Αντέχωω..ασυμβίβαστα αντέχω και αμετανόητα οδοιπορώ.

Σε ευχαριστώ Νάσια μου.Όμορφο βράδυ εύχομαι ολόψυχα. :))

AERIKO είπε...

Φύλακα Άγγελε μου άνοιξες το κουτί της Πανδώρας...δεν θα μείνει τίποτε όρθιο αυτο το χειμώνα.Στο υπογράφω..θα ροκάρουμε όσο ποτε.!!

Όμορφη εβδομάδα ..τσίτα τα γκάζια σε ψυχή νου και καρδιά..!! :))

AERIKO είπε...

To σίγουρο είναι ότι μου έλειψες..αλλά επειδή ένιωσα ότι ο λόγος της απουσίας σου ηταν σοβαρός..ευχόμουν απλά και σιωπηλά να γυρίσεις την πλάτη σου στην πίκρα και να επιστρέψεις.Ότι μοιραζόμαστε αυτό μένει και να ξέρεις Γιώργο δεν ξεχνώ..με βοήθησες σε δύσκολες στιγμές.Ναι με βρίσκεις σε καλο Φεγγάρι γιατι μετα απο πολλές δυσκολίες ξαναβρήκα τον εαυτο μου.Και δεν σκοπεύω να τον ξαναχάσω.

Όμορφο βράδυ
εύχομαι ολόψυχα.!! :))

Ανώνυμος είπε...

Tόσο εύκολο ήταν;
και δεν σφύραγες να πάρω μπρός
τόσο καιρό;;;;Εεεεε
Οπως φάνηκε.....
Ιτς ε πις οφ κεικ!
Κατάλαβες πράμα;;;;
Χα χα χα χα χα
Είμαι αλλού σου λέωωωωωωω
Σμουατς
D.Angel

AERIKO είπε...

Καλά..με παρακολουθείς τόσο καιρό..και δεν έχεις καταλάβει ότι έχω ξεφύγει εντελώς...; ασε..ο χειμώνας είναι η εποχή μου...θα βάλουμε φωτιά στο νετ..όχι τη συνηθισμένη πάντως...αλλά την αυθεντική...της ψυχής της καρδιάς και του μυαλού..λίγη υπομονή μικιό μου..

Φιλιά..!! :))

υιος ασωτος είπε...

Το τραγούδι και αν πάρει φωτιά και όλα τα καμένα, ταπεινωμένα γύρουν, προς την μάνα τους, τη γη και όταν πιστέψουμε ότι όλα τέλειωσαν, ότι όλα χαθήκανε, ένα λεπτό φύσημα, η αύρα, έτσι την λένε, αυτή που ξέρουν και πάλι, όρθια αυτά θε να σταθούν, προσμένοντας των θαυμασμών μας.

AERIKO είπε...

To αιθερικό της ψυχής το ένδυμα έχει χρώμα Σωτήρη μου το ξέρεις..ανάλογα με το τι πράττουμε αλλάζει κι η απόχρωση.

Καλο Ξημέρωμα καλέ μου φίλε.Να είσαι πάντα καλά.Πολλά Χαμόγελα.:))