Mε τόσο ήλιο στη μνήμη
πως μπόρεσα να στοιχηματίσω
στο παράλογο..;
H γεύση της αθωότητας που κρατάμε
βαθιά στο σφιγμένο λαιμό μας
ξαναφέρνει την αυγή μέσα απο τα
σκοτάδια της νύχτας.Αυτή η αθωότητα
έχει ανάγκη απο την άμμο και τις πέτρες.
Κι ο Άνθρωπος ξέχασε να ζεί στο πλάι τους.
Για τη Ζωή ο άνθρωπος παραμένει
το πιο τολμηρό της στοίχημα,
που ανανεώνει κάθε μέρα.
Αλμπερ Καμύ
4 σχόλια:
Αυτή την αθωότητα, που λες, όσο μπορούμε προσπαθούμε να στηρίζουμε, αγαπημένο Αερικό. Γιατί βάλλεται από παντού κι έχει ανάγκη από ζωτικές ανάσες. Υπέροχες λέξεις, εξαιρετικό το κομμάτι του Σωκράτη. Σου στέλνω μια ζεστή πρωινή αγκαλιά μαζί με πολλή αγάπη, να προσέχεις :*
Aφου με ξέρεις καλά..Αγύριστο κεφάλι..αμετανόητα και ταπεινα ερωτευμένη με την απλότητα..Το απλό Αγαπημένο μου Θαλασσάκι δεν το διαβρώνει ούτε ο χρόνος ούτε και ο άνθρωπος.Υπερβαίνει τα πάντα γιατί εκ φύσεως υπάρχει να υπενθυμίζει την ουσία σε όσους αντέχουν να την δούν κατάφατσα.Μη με Φοβάσαι..έμαθα απο νωρίς να ξεχωρίζω τα όρια μεταξύ ονείρου και σκληρής πραγματικότητας.Φλερτάρω με τη Ζωή και δοκιμάζω τον εαυτό μου.Υγεία και Καλή καρδιά..Τα υπολοιπά είναι λεπτομέρειες για μένα.
Έχεις σταθερά και τη δική μου αγάπη.Μεγάλη τρυφερή αγκαλιά και φιλί και στους δυο σας.Το να κοιτάζεις στα μάτια τον Ιασονα αυτο είναι το νόημα της Ζωής και του κόσμου όλου..ανεπαφο ανα τους αιώνες.!! :))
Θα συμφωνήσω με το Thalassaki
Πολύ μου άρεσε το βιντεάκι απόψε!
Φιλιά πολλά γλυκιά μου
Καλό ξημέρωμα
Kαλό Ξημέρωμα Άγγελε μου..Έσο Έτοιμη..θα ροκάρουμε άγρια απο δω και στο εξής..!! Σε Φιλώ..:))
Δημοσίευση σχολίου