Mια Ιστορία γραμμένη σαν Παραμύθι....
....για να την καταλάβουν οι εύπιστοι και
οι άνθρωποι που ζουν ανυποψίαστοι.
Ήτανε κάποτε,σε μια πολιτεία,ένα μικρό κορίτσι
που γεννήθηκε πρόωρα στην εποχή του.
Οι άνθρωποι το κοιτάγανε περίεργα γιατί δεν είχε
τίποτα που να τους μοιάζει.
Έμοιαζε πιο πολύ με πουλί,ή με σύννεφο.
Κάποτε,ο άρχοντας της πολιτείας,ρώτησε
το μικρό κορίτσι,που θα'θελε να ανήκει
γιατί έπρεπε κάπου να ανήκει
ο κάθε κάτοικος αυτής της πολιτείας.
Το μικρό κορίτσι απόρησε.Είπε στον άρχοντα
ότι μπορεί να ζεί με τα πουλιά και
με τους ανθρώπους,χωρίς να νοιάζεται
για το που θα ανήκει.Άλλωστε,η δικιά της
εποχή αργούσε ακόμα πολύ να φτάσει.
Ίσως ύστερα απο εκατό χρόνια.
Τότε ο άρχοντας της είπε ότι είναι διαταγή
και νόμος,αυτή η τυπική τοποθέτηση
των ανθρώπων σε κατηγορίες.
Υπήρχανε τόσες κατηγορίες ανθρώπων,
κάπου θα χωρούσε και κείνη,δεν μπορει....
Το μικρό κορίτσι διάλεξε ν'ανήκει στον αέρα
στα πουλιά και στα παραμύθια.
Και δεν μπόρεσε να καταλάβει,γιατί
ο άρχοντας την έδιωξε απ'την πλούσια πολιτεία
με τους αυστηρούς νόμους.Στο κάτω κάτω,
ήταν προτιμότερο να μιλάει με τα πουλιά
παρά με τους ανθρώπους.Σίγουρα.
Πέρασε καιρός και το μικρό κορίτσι μεγάλωσε.
Θυμάται πάντα τη χαμένη πολιτεία και
τους αυστηρούς της νόμους.Και προτιμάει πάλι
να μένει κοντά στα πουλιά και στα κλαμμένα παιδιά
που έχασαν το δρόμο τους.
Δεν έμαθε ποτέ να ξεχωρίζει το καλό απ'το άσχημο
όπως κάναν οι άλλοι,και συχνά κλαίει
για πράγματα ασήμαντα,κουτα.Να,ας πούμε,
επειδή οι δρόμοι είναι άδειοι τ'απογεύματα
της Κυριακής,ή επειδή εκείνη δεν είχε ποτε
ένα δικό της σπίτι,όπως τό'θελε, με τα πουλιά
και τη θάλασσα κοντά της.
Κάποτε,σπάνια,γελάει μαζί με τους άλλους
μοναχικούς της γής.Αυτό γίνεται μόνον,
όταν οι "καθωσπρέπει" άνθρωποι,που ανήκουν
σε τυπικές κατηγορίες,κλείνονται στα σπίτια τους
και γιορτάζουν την εφήμερη ζωή τους με σπιτικά
γλυκά και ανόητες κουβέντες.
Τότε,το μικρό κορίτσι,που μεγάλωσε σε μια εποχή
που δεν της ανήκει,γελάει δυνατά,και μαζί της και
όλοι οι μοναχικοί της γης,τα βρόμικα παιδιά που
παίζουν στην άκρη του δρόμου,οι γέροι εργένηδες,
οι τρόφιμοι των ασύλων,οι άρρωστοι,οι τρελλοί,
οι σοφοί,κι οι ποιητές.
Ίσως κάποτε ν'ανήκει και κείνη στους ποιητές,
και τότε να της δώσουν μια θέση σ'αυτή την άδικη
και μικρόψυχη εποχή της.
Ως τότε,όμως,θα περπατάει στους δρόμους της πολιτείας
Χωρίς παράπονο για τα φωτισμένα παράθυρα
Χωρίς παράπονο για τα φωτισμένα παράθυρα
των σπιτιών.Χωρίς φόβο.Ένα κορίτσι απο μια άλλη εποχή
πολύ υστερότερη.
Kωστούλα Μητροπούλου
18 σχόλια:
Γιατί αισθάνομαι σαν το μικρό κορίτσι τώρα;;;;
Φιλιά πολλά γλυκιά μου
Οφουυυυυ
Χμμμ...φαντασου τωρα οταν ερθει η ωρα τι τατοο θα σου ζητησω να μου κανεις.!! :)
Υπέροχο το νεο σου άβαταρ!!
Όμορφο βραδάκι.Χαμόγελο και φιλιά κι απο μένα.!! :))
αγαπημένο αερικό,
με όχημα αυτό το τραγούδι που αγγίζει τα βαθιά της ψυχής, σου αφήνω εδώ χαιρετισμούς. Όμορφες εικόνες! κι αυτή η ιστορία! ανάσα
για όποιον πνίγεται στο "γενικά" των καιρών μας.
Ειδικά για σένα κι ιδιαιτέρως από εμένα, πολλές ευχές για ότι καλύτερο, πάντα με την Αγάπη.
μπλε ορίζοντας
χμ..παω κι εγω στα παραμυθια μου αερικοοοο μουυυυ και ΓΕΛΑΩ ΔΥΝΑΤΑ/ΑΣ ΓΕΛΑΣΟΥΜΕ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΙ ΔΥΝΑΤΑ///
...ακομα ενα μικρο μικρο κοριτσακι σου στελνει φιλια!!!!(πολλα μικρα μαζευομαστε-τι καλα!!!)
Με μεγάλη μου χαρά ;)
Φιλιά πολλά Αερικό μου!
Πόσο όμορφο!!!
Μελαγχολικά όμορφο ή όμορφα μελαγχολικό, αλλά τι σημασία να 'χει.
Φτάνει που το μικρό κορίτσι "συχνά κλαίει για πράγματα ασήμαντα,κουτα - ας πούμε,επειδή οι δρόμοι είναι άδειοι τ' απογεύματατης Κυριακής".
Και που αντέχει να περιμένει την εποχή της...
Μου λείπεις..!! Η Σιωπή αποψιλώνει την ψυχή αλλα εγω αμετανόητα θα φυτεύω δέντρα.Να περνάς καλά και να μου προσέχεις.!! Την Καληνύχτα και τη δική μου αγάπη.!!:))
AX Mαρία μου...!!:)Με γέλιο και με δάκρυ τι σημασία έχει αρκεί που αντιστεκόμαστε στα παραμυθιάσματα των καιρών.! Να ζεις τη στιγμή όπως κι αν έρχεται και να αφήνεσαι σ'αυτη αυτο κι αν θέλει κότσια.!
Ο αυτοσαρκασμός λυτρωνει..!!
Καληνύχτα Χαμόγελο και Φιλί.!!:))
Kαλο Ξημέρωμα Καμάρι μου.Καμαρώνω που είσαι δικό μας παιδί.!! :))
Nασια μου η αλήθεια δεν ήταν ποτέ ουτε χαρούμενη ουτε όμορφη.Για να μυρίσεις το άρωμα της ζωής πρέπει να τρυπηθείς πρωτα απο τα αγκάθια της.
Η Μελαγχολία των ευαίσθητων ειναι προσωρινή.Γιατι λατρεύουν τα ουράνια τόξα και τις χαραυγές.Γιατι δεν γυρνουν την πλάτη στα όνειρα τους και δεν ξεπουλούν τα πιστεύω τους.
Ειναι χαρα μου να μοιραζομαι λέξεις και σκέψεις με ανθρώπους που με νοιωθουν. Καλο Ξημέρωμα μα όνειρα ασημόλουστα και μόνο.!! :))
μια όμορφη καλημέρα σ΄ενα όμορφο κορίτσι (σ.σ. "στο αερικό")
:)
Kαλημέρα Σταύρο μου με πολλές χαμογελαστές στιγμές.!! :))
Με παρέσυρε... το κορίτσι! Και θάθελα πολύ να το συναντούσα... τόσα πολλά να φλυαρήσουμε... μα σαν να συνομιλήσαμε ήδη! Σ΄ευχαριστώ για το αέρινο αποτύπωμα...ανάσα και πνοή!
Πολλά φιλιά .. όμορφο Σαββατοκύριακο!
Xμμμ...θα τα πούμε απο κοντά σύντομα.!!Δικο μου το ευχαριστώ για την παρουσία αλλα και για την πολύτιμη φιλία σου.Καλο Σ/Κ Γιώτα μου με πολλές ανάσες στιγμές.Φιλιά σε όλους σας.!! :))
Για σένα, Αερικό μου αγαπημένο, και για όλους σαν εσένα που παραμένουν 'εκτός εποχής' γιατί έτσι είναι και δε μπορεί να γίνει αλλιώς.
Φιλιά πολλά, καλό σου βράδυ και καλό σαββατοκύριακο σου εύχομαι :*
Θα συμφωνήσω με την thalassaki.
Καλό σαββατοκύριακο aeriko μου,
ελπίζω να είσαι καλά.
Eλήφθη Όβερ...!!;)Xαίρομαι που πρόλαβα αλλά περισσότερο που σε άκουσα.!Είσαι υπέροχη ψυχή κι εγω τυχερή γι αυτη τη φιλία.Χαμογελαστή Καληνύχτα και ευχή μαζι για ένα όμορφο Σ/Κ επιμένω...στο ύψος των στιγμών σου. :))
Kαλό Ξημέρωμα και όμορφο Σ/Κ αντεύχομαι απο ψυχής.Όλα καλά περισσότερο απο ποτέ θα έλεγα με το χέρι στην καρδιά.!Ξεχωριστές οι ψυχές που στηρίζουν τις επιλογές τους με όποιο τίμημα.Βρίσκεσαιστην αρχή ίσως αλλά δεν παύεις να είσαι ένας απο εμάς.Just Keep Walking....!!!:))
Δημοσίευση σχολίου