Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

Πόσο κοστίζει η βροχή ;








            Πόσο κοστίζει η ψυχή π'αγάπη δεν της δώσαν;

            Πόσο στοιχίζει η οργή που τόσο τη ματώσαν;


            Πόσο κοστίζει τ'άδικο γι'αυτούς που το μαζέψαν;

            Πόσο στοιχίζει η λησμονιά σε όσους τη γυρέψαν;



            Ναι,όλα αυτά έχουν τιμή τιμή που δε μετριέται
            στα πόδια της δε σύρεται στα γόνατα δεν πέφτει
                                 αξιοπρέπεια έχει.


            Πόσο κοστίζει η βροχή τη γη σαν την ποτίζει
            ή τάχα απο τη βρωμιά ξεπλένει εξαγνίζει;


           Πόσο κοστίζει ο άνεμος που τα αυτιά χαιδεύει
           και τραγουδάει με ορμή τη φύση όταν σμιλεύει;

           Nαι όλα αυτά χωρίς τιμή τίποτε δεν στοιχίζουν
           Είναι όλα προσφορές που τις ψυχές αγγίζουν
           τις αλυσίδες σπάζουνε και σ'απελευθερώνουν..


                           Πόσο κοστίζει η βροχή;







                          Xρυσηίδα  Δημουλίδου


16 σχόλια:

D.Angel είπε...

Ανεκτίμητες αξίες αερικό μου!
Αλλά ποιός κατέχει από αξίες;
;;;
Καλό Σ/Κ γλυκιά μου
Φιλιά πολλά

AERIKO είπε...

Eμείς Άγγελε μου. Εμείς και πολλοί ανα την Ελλάδα απλοί καθημερινοί άνθρωποι που ξέρουν να δίνουν να δίνονται και να σιωπούν.Αυτές οι ψυχές στηρίζουν οσο και οπως μπορουν αυτη την ερμη χωρα..Η ουσια συχνά είναι αθέατη και το καλό ποτέ δεν φωνάζει..αυτόφωτο είναι.!

Όμορφο βράδυ και Καλό Σ/Κ.

Χαμόγελο και Φιλί.! :)

onisimos είπε...

Πόσες φορές είμαστε αυτοί που δε δώσανε αγάπη σε μια ψυχή που τη ζητούσε; Μάθαμε ποτέ να μη δίνουμε στον άνθρωπο; Μάθαμε απλά να δινόμαστε;
Πάντα με την αγάπη μου!!!

AERIKO είπε...

Να δίνεις χωρίς να στο ζητούν και να δίνεσαι χωρίς φόβο και χωρίς την εμμονή της ανταπόκρισης.Περπατωντας σιωπηλά στο καλντερίμι της αλήθειας σου ένιωσα τη δύναμη της σιωπηλής προσφοράς και της ταπεινής προσέγγισης των απλών της Ζωής και των στιγμών της.!

Να είσαι πάντα καλά.! Με τιμά η αγάπη και η φιλία σου.

Όμορφο Σ/Κ εύχομαι ολόψυχα.! :)

Γιώτα είπε...

Απο τα πιο όμορφα λόγια! Τα συγκρατώ σαν δώρα.... δώρα ψυχής!
Ακτίνες ανθρωπιάς να σε ζεσταίνουν πάντα.....
Καλό βράδυ.... με πολλά πολλά φιλιά!

AERIKO είπε...

Tα πιο ωραία πράγματα στη ζωή δεν κατακτώνται...απλά χαρίζονται.!

Υγεία και καλή καρδιά ν ανταμώνουμε στα ξέφωτα της ψυχής.! Όμορφο ξημέρωμα εύχομαι ολόψυχα.! Φιλί.! :)

Ανώνυμος είπε...

μερικά πράγματα είναι χωρίς κόστος...
κι όμως αυτά είναι που θεωρούνται τα ακριβότερα..καταπατιούνται ασύστολα...
ομορφαίνεις τις μέρες μας Αερικό μου γιατί δίνεις αξία στις μικρές στιγμές...

καλό βράδυ

AERIKO είπε...

Ότι αξίζει αληθινά δεν πονάει αλλα δεν είναι κι εύκολο..Το ουράνιο τόξο εμφανίζεται μετά την καταιγίδα.Νόμος της Φύσης και της Ζωής.

Το βίντεο σου με μάγεψε...δεν δημιουργείς απλά αλλα ζωγραφίζεις με χρώματα ψυχής.! Όμορφιά είναι η μοιρασμένη απο καρδιάς στιγμή.Αναλλοίωτη αξια ανεξαρτητως χωροχρόνου.!

Την Καλημέρα και την αγάπη μου.! :)

negentropist είπε...

A long time ago
A million years BC
The best things in life
Were absolutely free.
But no one appreciated
A sky that was always blue.
And no one congratulated
A moon that was always new.
So it was planned that they would vanish now and then
And you must pay before you get them back again.
That's what storms were made for
And you shouldn't be afraid for
Every time it rains it rains
Pennies from heaven.
Don't you know each cloud contains
Pennies from heaven.
You'll find yor fortune falling
All over town.
Be sure that your umbrella is upside down.
Trade them for a package of sunshine and flowers.
If you want the things you love
You must have showers.
So when you hear it thunder
Don't run under a tree.
There'll be pennies from heaven for you and me.


Pennies from heaven

(Χρονικό Σημείο 3:20 ... ο ουρανός βρέχει δεκάρες !!)

Kαλό βράδυ Μαρία !

:)

AERIKO είπε...

Κάθε σύννεφο είναι και διαφορετικό ποτέ το ίδιο.Αυτά που κρύβουν κίνδυνο είναι της ψυχής.Όταν ο ουρανός μας συννεφιάζει και δεν βρέχει αγαπη και αληθειες καθαρές τοτε οι στιγμές κυλούν αδιάφορα.

Οσο αγαπώ τη βροχή τόσο αντιπαθω τις ομπρέλλες.Και παντα με πληγωνει η συνειδητοποίηση πως οταν το συμπαν μοιραζε σε βροχοστάλες ανθρωπιά συμπόνοια και αγαπη οι περισσοτερες ψυχες κρατουσαν απο μια και μαλιστα καταμαυρη.

Αν και καταβαθος το πιστευω και το εννοω..δεν υπαρχουν ψυχες κακες αλλα ψυχες που δεν αγαπήθηκαν.

Καλο βραδυ Σταύρο μου και Χαμογελαστή εκ των προτέρων ευχη για ένα πολυ ομορφο Μαρτη Μηνα.!:)

Walking in vain είπε...

Για αυτούς που δίνουν δεν κοστίζει τίποτα ,για αυτούς που δέχονται στοιχίζει (αργά ή γρήγορα) ακριβά όταν δεν το εκτιμούν.
Καλό μήνα με ανοιξιάτικη διάθεση σε όλους.

Ερατώ είπε...

Καλησπέρα!
Τι ωραίο τραγούδι...το ακούω και το ξανακούω...

AERIKO είπε...

Ναι έτσι είναι..Το αυτονόητο όταν θεωρείται δεδομένο χάνει αυτόματα
τη μαγεία..καταργείται καθε συναίσθημα έτσι.!

Όμορφο βράδυ Γιώργο και καλό Μήνα γεμάτο όμορφες στιγμές και μόνο.!:)

AERIKO είπε...

Nαι Ερατω ετσι ειναι...πανεμορφο!.Kάποιες ψυχές ζωγραφίζουν με την αλήθεια τους τον καμβά της ζωης και ανατρέπουν όλα τα δεδομένα.Καλό Βραδυ και όμορφο Μάρτη Μήνα.! :)

ένας είπε...

"πόσο κοστίζει η βροχή;"

απάντηση:

δάκρυα,δάκρυα,δάκρυα...

υ.γ.
ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ

Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών
άρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα
μ’ αυτόν τον πάντα νικημένο ήχο
σι, σι, σι.
Ήχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος,
ήχος κανονικός, κανονικής βροχής.

Όμως ο παραλογισμός
άλλη γραφή κι άλλην ανάγνωση
μού’ μαθε για τους ήχους.
Κι όλη τη νύχτα ακούω και διαβάζω τη βροχή,
σίγμα πλάι σε γιώτα, γιώτα κοντά στο σίγμα,
κρυστάλλινα ψηφία που τσουγκρίζουν
και μουρμουρίζουν ένα εσύ, εσύ, εσύ.

Και κάθε σταγόνα κι ένα εσύ,
όλη τη νύχτα
ο ίδιος παρεξηγημένος ήχος,
αξημέρωτος ήχος,
αξημέρωτη ανάγκη εσύ,
βραδύγλωσση βροχή,
σαν πρόθεση ναυαγισμένη
κάτι μακρύ να διηγηθεί
και λέει μόνο εσύ, εσύ, εσύ,
νοσταλγία δισύλλαβη,
ένταση μονολεκτική,
το ένα εσύ σαν μνήμη,
το άλλο σαν μομφή
και σαν μοιρολατρία,
τόση βροχή για μια απουσία,
τόση αγρύπνια για μια λέξη,
πολύ με ζάλισε απόψε η βροχή
μ’ αυτή της τη μεροληψία
όλο εσύ, εσύ, εσύ,
σαν όλα τ’ άλλα νά’ ναι αμελητέα
και μόνο εσύ, εσύ, εσύ.

AERIKO είπε...

Εδω, λιγότερο αστειεύτηκα και πιο πολύ εξοπλίστηκα:με αυτοσαρκασμό. Άν ασκηθείς να σε πετυχαίνουν πρώτα τα δικά σου βέλη, ο πόνος που θα σου προκαλέσουν τα έξωθεν
σχεδόν μηδενίζεται.

Ο Χρόνος που φεύγει. Απο μια άποψη καλύτερα.
Η συντομία του είναι σκαιά: Tα παράπονα σας στη θνητότητα
μας απαντά ο άξεστος.

Ίχνη του χρόνου στο πόμολο των δακρύων.Στέγνωσαν;

Είναι η λύπη που νιώθει η απορία. Η απορία, γεννήθηκε λίγο μετά τη χαρούμενη δημιουργία του κόσμου, την ίδια εκείνη μέρα που η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στην επιφάνεια
το κοσμογονικό αναπότρεπτο του βίου μας.

Όμορφο βράδυ εύχομαι.!! :)