Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

A ε ρ ι κ ό








         Ξαφνικά ήρθ'ο θάνατος και την πήρε,
         μα δε βρέθηκε σ'έναν άλλο κόσμο,
               έξω απ'το σπιτι 
            δίχως ρούχα,δίχως σάρκες
         να στροβιλίζεται στη μέση του δρόμου, 
                 ένα αερικό.


        Πάνω στη μαυρισμένη  καμινάδα σκαρφαλώνει
        ουρλιάζοντας μαζι με το βοριά.
        Παλεύει να τρυπώσει μέσα απ'το άνοιγμα,
        κοιτώντας έντρομη το σκοτεινό κενο.
        Σα να'ναι κουρελιασμένο σεντόνι τη σπρώχνει 
        άγρια ο άνεμος,πέρα απ'τις στέγες
        την υψώνει για λίγο κι ύστερα την γκρεμίζει.
        Κουβαριασμένη,στο δρόμο σέρνεται μαζί 
        με τα σκουπιδόχορτα.Στα πόδια των περαστικών
        μπερδεύεται,νύχια βγάζει και νυχιάζει 
        μιας γυναικας τις κάλτσες.
        Ένα γέρο τον σπρώχνει,τον γκρεμίζει.
        Σε μια πόρτα χιμάει,τη βροντάει να τη σπάσει.
        Το καλυμαύχι του παπά αρπάζει,
        τρέχει,τσιρίζει θριαμβευτικά:


          Ά τι δύναμη τωρα που έχω.! 


        Μπορώ να σπάζω,να γκρεμίζω,δίχως κανένας τους
        να με τιμωρει...Μα,κείνη τη μάλλινη ζακέτα 
        τη γνωρίζω...Τι μου θυμίζει;
        Kρεμασμένη σε λαδοπράσινο διάδρομο σχολείου...
        Το σχόλασμα κάθε μεσημέρι περιμένει..
        Είναι η κόρη μου,που επιστρέφει
        σπίτι μας,σκυφτή ξεπαγιασμένη..!
        Ορμάει πάνω της με λαχτάρα τ'αερικό 
        να την αγκαλιάσει.Τυλίγεται 
        γύρω απ΄τον αδύνατο λαιμό.
        Παλιόκαιρος,λέει το κορίτσι ανατριχιάζοντας.
        Μες στη ζακέτα του σφίγγεταικι απο τ'αγκάλιασμα 
        ξεφεύγει.Την πόρτα ανοίγει γρήγορα,
        στο σπίτι κλείνεται.
        Μένει στο δρόμο ολομόναχο τ'αερικό.
        Τεντώνει πολλές φορες απεγνωσμένα
        τ'ανύπαρκτα χέρια του,για να χτυπήσει 
        τα τζάμια,καθώς σέρνεται κλαίγοντας
        έξω απο τα κλειστά παράθυρα.




        Ποιός αποφάσισε να γίνω αερικό; 
        Άν είχα γίνει κόκκος σκόνης μιας ηλιαχτίδας,
        τώρα θ αμ'άφηνε να τη ζεστάνω,
        και στο σπίτι θα'μπαινα με την τροχιά του ήλιου,
        κι όλα όσα είχα αγαπήσει θα χαίδευα 
        και θ'αγκάλιαζα...Ποιός αποφάσισε να γίνω




                     Αερικό; 


              Ποιός το αποφάσισε...;








              Mαριελή Σφακιανάκη





Κι ομως δεν μας αρνειται η Ζωη 
αλλα εμεις τον εαυτο μας και αυτην
οταν εγκαταλείπουμε κι οταν γυρνάμε
την πλάτη στο ονειρο.
Η Ζωη πάντα θα δικαιώνει την αληθινή
αγαπη το απο ψυχης χαμόγελο και τις
απο καρδιάς λέξεις.Όσο αντέχουμε 
τόσο πιο κοντά στο ξέφωτο της
βρισκόμαστε.



24 σχόλια:

thalassaki είπε...

Αλήθεια, ποιος το αποφάσισε; Και ποιος αποφασίζει για την κόρη, το σκυφτό κορίτσι που σχολάει κάθε μεσημέρι; Ποιος να ξέρει ποιος είν' εκείνος που αποφασίζει, καλό μου Αερικό.. Με πολύ μεγάλη συγκίνηση σου αφήνω την καλησπέρα μου μαζί με μια αγκαλιά γεμάτη αγάπη - να μοιάζει κάπως με τη μάλλινη ζακέτα..

negentropist είπε...

Xωρίς ... λόγια

Tα μπιχλιμπίδια της αθωότητος

Child in Time

:)

Ανώνυμος είπε...

" Δε θέλω να πικραίνεσαι τις Κυριακές τα βράδια. Χωρίς αυτή τη σκοτεινιά, τα χρόνια μένουν άδεια... "

Ανώνυμα καις τα γράμματα μου. Μεταμορφώνεσαι και ελπίζεις στις κεραίες μου να φτάσεις...

Τα όνειρα είναι για να μένουν!

Αλλιώς, τι θα έχουμε για ορίζοντα; Αν κατακτήσουμε κι αυτόν, που θα στυλώνουμε το βλέμμα;

Δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή καμιά φορά... ;)

Ανώνυμος είπε...

το γιατί το ρώτησε και ένας περπατητής...θυμάσαι που βρήκε την απάντηση??

καλό βράδυ σου εύχομαι και καλή εβδομάδα!

Γιώτα είπε...

Απο ψυχής χαμόγελο.... είναι που βρίσκει την κάθε Αέρινη μορφή, όπου και να΄ναι!
Ανάσες μοναδικές και απαραίτητες!
Καλημέρα με φως και δύμαμη....
Φιλιά...

CHEF AT THE MARCHE BISTRO είπε...

ΤΕΛΕΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ,ΣΤΟΧΑΣΤΙΚΑ ΛΟΓΙΑ...ΜΕΛΑΓΧΟΛΗΣΑ...ΦΙΛΙΑ!

υιος ασωτος είπε...

Αυτοσαρκασμός, υπαρξιακό αδιέξοδο, παραλήρημα, σημάδι αδιέξοδες στιγμής, ή ο πόνος της επιλογής, που κάποιες φορές συμβαίνει να επαληθεύεται; Άλλαξέ το, πως το λέει ο τραγουδιστής, σήκω ψυχή μου από το χώμα, βάλε στα όργανα φωτιά, τούτο χρειάζεται, τούτο πρέπει, αλλοίμονο να κρατώ το φόρεμα που πνίγει, που θλίβει της ψυχής το λεύτερο, που συντρίβει, πέτα το βάλε το κόκκινο φουστάνι, το κάτι το άλλο, το διαφορετικό.

AERIKO είπε...

Όχι να μοιάζει...είσαι η μάλλινη ζεστή Ζακέτα που με λέξεις και σκέψεις σταθερά συντρόφεψες αξια την ψυχή σε δύσκολες νυχτερινές διαδρομές...Αν και τώρα είμαι καλά.Πολύ περισσότερο απ ότι πίστευα
ποτε. Όμορφο βράδυ αγαπημένε μου Φλοίσβε.Χαμόγελο και Φιλί.! :)

AERIKO είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=5qRJIBtbc2c

Όμορφο βράδυ Σταύρο μου.:)

AERIKO είπε...

"To Φεγγάρι όταν το λένε Σελήνη διχάζεται..;" Όχι βέβαια...αν δεν διασχίσεις το μεσα σου σκοτάδι δεν μπορείς να εκτιμήσεις το φως.

Όμορφο βράδυ εύχομαι.!

AERIKO είπε...

To κάθε Γιατί είναι μια παραπάνω δοκιμασία..Όταν όμως έστησαν χορό μέσα μου γυμνές όλες οι απαντήσεις τότε μ αγκάλιασε η Ζωή.Επειδή οσα χρονια υπάρχω δεν γύρισα ποτέ την πλάτη μου σε όνειρο.Όλα μπορούν να συμβούν σ αυτή τη Ζωή Όλα ..αρκεί να ακούμε την ψυχή μας.

Όμορφο βράδυ αντεύχομαι ολόψυχα.! :)

AERIKO είπε...

Nαι Γιώτα μου το χαμόγελο της ψυχης είναι δύναμη..κόντρα στα δύσκολα των καιρων.! Καληνύχτα Χαμόγελο και Φιλί.! :)

AERIKO είπε...

Kαλή μου φίλη για χατήρι σου άλλαξα φωτογραφία.!:) Να μη μελαγχολείς.

Να γράφεις να ανασαίνω και γω..γιατι ειμαι ανθρωπος που χαίρομαι να βλέπω αγαπημενους ανθρωπους με αρμονια συντροφικοτητα και δημιουργια.Ειναι δωρο ζωης πολυτιμο αυτο.

Χαμογελαστή Καληνυχτα.!:)

AERIKO είπε...

Σωτήρη μου ο αυτοσαρκασμός καλά κρατει...δεν προκειται να μ αφησει ποτε..κολλητοι εχουμε γινει...αλλα τα αδιεξοδα δεν ειναι για μενα.

Η ανηφόρα οδηγεί σε κορυφες..γραμμή χαρακιά και πορεία αλλα καποτε φτανεις..! Ασε που δεν υπάρχει πολυτιμότερο απο τη διαδρομή..

Όμορφο βράδυ εύχομαι απο καρδιας.:)

emilio chromo είπε...

to mono spiti sigouro gia ena aeriko einai to saki tou Aiolou...madepse pianou thnitou ta xeria exoun tin orimotita na to anoigoklinoun... tin kalimera mou :)

Walking in vain είπε...

Υπέροχη η επιλογή σου, ΄μ'άρεσε πολυ
Αν προσδοκούμε την δικαίωση τότε μόνο, ναί , πρέπει να αντέξουμε.
Σ'αφήνω με κάτι δικό σου ".. να ζεις την κάθε στιγμή όπως έρχεται χαμογελώντας στα δύσκολα και κλείνοντας περιπαικτικά το ματι στον χρόνο"
Καλό μεσημέρι

AERIKO είπε...

Σταύρο.. To αερικό ανοιξέ απο πολύ νωρίς το κουτί της Πανδώρας.Στο παραλίγο της αντοχής το ξανάκλεισε φυλακίζοντας μέσα στην ελπίδα...

Η Πανδωρα ειναι γυρω μας μεσα μας
κομματι δικό μας.Ας μαθαίνουμε απο
τον πόνο μας κι ας γινόμαστε πιο
ανθρώπινοι καθε στιγμή της μικρής ζωής μας.

Προμηθέας ή Επιμηθέας..;
Δική μας η απόφαση δικός μας και ο δρόμος.

Να περνάς όμορφα.Χαμογελαστή Καλημέρα.! :)

AERIKO είπε...

Χιούμορ θέλουν τα δύσκολα Γιώργο..χιούμορ και αντοχές.Καμια νύχτα δεν μπορεί να σταματήσει τον ερχομό της μέρας.Νομος της φύσης ας μας γίνει συνείδηση αυτό.Ο άνθρωπος που ακούει την ψυχή του όλα τα μπορεί.

Όμορφο απογευματάκι εύχομαι.! :)

D.Angel είπε...

Ο χειρότερος εχθρός μας είναι ο κακός εαυτός μας!Αερικό μου δεν είναι για σένα αυτά!Εσύ δεν έχεις κακό εαυτό τώρα πια...
Φιλιά πολλά γλυκιά μου!
Ακόμα δεν έχω pc κλαψ

AERIKO είπε...

Όλα είναι σχετικά αγγελούδι μου.:)

Ενεδρεύει η πίκρα αλλά κι η καλοσύνη
αγρυπνά κι αντιστέκεται..όσο για τον υπολογιστή τα είδα..λίγη απεξάρτηση κακό δεν κάνει.Την καληνύχτα και την αγάπη μου.

ΥΓ.Είσαι απο τις ελάχιστες Κρητικές που γουστάρω.! Γιατί είσαι ωραία..όχι σαν κάτι άλλες ψυχές που βγήκαν τσάρκα στο ιντερνετ δυσφημίζοντας το είδος, την αξιοσύνη του φύλου αλλα και του νησιου μας.! Πολλά Φιλιά.!

σταγόνα είπε...

ίσως να μην έχει τόση σημασία το ποιός και το γιατί..
σημασία έχει να είσαι εκεί στο κάθε τι.. να το διασχίζεις με δύναμη και ορμή.. είναι ο μόνος τρόπος για το πέρασμα στην αντίπερα όχθη με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες..
να εισαι καλα αγαπημένο μου αερικό

AERIKO είπε...

Αγαπημένη μου Σταγόνα το πέρασμα στην άλλη όχθη είναι η πιο επώδυνη μοναχική αλλά και λυτρωτική εμπειρία.

Το Σωμα ειναι η φυλακή της ψυχής.
Αν το σέβεσαι η ψυχη ανασαίνει αν το
ακυρωνεις οι στιγμές σε φυλακίζουν...άκρη δεν έχει ο ουρανός
αρχη δεν εχει η δυση.

Καλο Βράδυ και όμορφο τριήμερο ευχομαι.Χαμόγελο και Φιλί.! :)

Ανώνυμος είπε...

σαγαπαω πολυ και ας μην φαινεται....ζαλαδα τονομα μου

AERIKO είπε...

Ανώνυμε ρίξε μια μικρή ματιά στην επόμενη εγγραφή να δεις την αλήθεια
χωρίς Ζάλη...Μακάριοι όσοι αξιώνονται να το νοιώσουν σ αυτη τη μικρή ζωή..Να είσαι πάντα καλά.! :)