Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

Γεγυμνωμένα













                        Διαβάτης είσαι στη ζωή   
                        και μαθητής στη γνώση 
                        χαμόγελο ο ήλιος σου 
                        κι ο πόνος σου βροχή. 




Το ήξερες , το ενιωθες ανέκαθεν αφου ανήκεις στην
καταραμένη φάρα  αυτων που επιμένουν ν'ανάβουν
τσιγάρο απ'τη φλόγα του ονείρου λίγο πριν εκπνεύσει.
Η Διάρκεια του παρόντος σου ισουται με τη σιωπή.
Επέζησες κι έδωσες  Ο μ ε ρ τ ά.
Να μη σε λυγίζει το βάρος καμιάς απώλειας.
Εκείνο το παγωμένο πρωινό του Γενάρη 
που συνήλθες και δεν ενιωθες τα μέλη σου 
απο τον πόνο.Τροχαίο ή

Μετωπική με την αλήθεια σου;
Τον πόνο τον ενίκησες.. την Πίκρα πότε..;
Το επέλεξες το μονοπατάκι σου χρόνια πρίν..
τί έγινε τώρα..; λιποψύχησες ξαφνικά ;
Δεν βλέπεις πια τη θέα παρά ασχολείσαι
με τα παπoύτσια σου..;
Λες να σε στένεψαν τώρα μεσoστρατίς;
Βγάλτα.!  δεν τα χρειάζεσαι. Ξυπόλητα τα όνειρα
των ωραιότερων διαδρομών.
Χαρά δεν είναι να ελπίζεις  μα απλά να νιώθεις.
Αφου το ξέρεις πια ότι δεν ανατρέπει τη σκέψη
η στιγμή σου  αυτόματα  το καταργεί.



10 σχόλια:

υιος+ασωτος είπε...

Χωρίς να έχω το αστέρι του Δαυίδ στο χέρι και να είμαι ονοματισμένος, όχι δεν είμαι ένας διαβάτης, ούτε ο διαβάτης, είμαι, είμαι αυτός που τόλμησε και, αμφισβήτησε ζωή έτοιμη, είμαι αυτός που θέλει και άλλα, αυτά που τα χέρια, το είναι μου ολόκληρο, μπορούν να φτιάξουν και για να μην κατηγορηθώ ως αλαζόνας, ούτε για εμέ ούτε και για την μάνα μου που μόδα έχει γίνει, αλλά στο γυρισμό να δείξω και να ειπώ, όχι διαμαρτυρία για το άδικο της φυγής μου, αλλά με γιομάτα τα χέρια Θεέ μου, να σου ειπώ με παρρησία μην μετανιώνεις για την εξέχουσα Δημιουργία Σου, να χαίρεσαι για μένα, που μπορεί να έγινα πίθηκος με την πτώση μου, όμως σηκώθηκα και να είμαι πάλι μπροστά σου, όχι σαν Νέβρωδ ανυπάκουος και επιθετικός, αλλά σαν τον Ιωσήφ τον από Αριμαθαίαν.

AERIKO είπε...

Tολμώ να πώ πως εσύ έχεις διαδικτυακά το όνομα αλλά εγώ τη χάρη..:) Δεν επιστρέφουμε εκεί απ'όπου δεν φύγαμε ποτέ..μέσα μας συντελούνται όλα.Κι όταν μεγαλώνεις την κόλαση μέσα σου κάψε κάψε..ε..!! απ'τη στάχτη έρχεται η αναγέννηση.

Όμορφο απογευματάκι Σωτήρη μου.:)

thalassaki είπε...

Αερικό μου, πολύ χαίρομαι που σε βρίσκω εδώ, σ' ευχαριστώ για την πρόσκληση, είναι υπέροχος ο χώρος σου και θα έρχομαι όσο πιο συχνά μπορώ. Άλλωστε Θραύσματα Αλήθειας είναι η ίδια μας η ζωή, τι άλλο να προσθέσω; Ξέρω πως θα τιμήσεις αυτά τα θραύσματα και θα τ' αφήσεις να διατηρήσουν την αρχική τους τραυματισμένη φύση - χωρίς την παραμικρή τεχνητή συγκόλληση.. Αυτό που ξέρω επίσης είναι ότι ύστερα από τόσα χρόνια παρουσίας μέσα στο βραχύβιο χώρο των ιστολογίων, είσαι ανάμεσα στους ελάχιστους εκείνους ανθρώπους που παρέμειναν αυθεντικοί όπως ξεκίνησαν. Ποτέ δε θα μάθω, ούτε θα μπορέσω καταλάβω, τι συνέβη, γιατί απομακρυνθήκαμε ο ένας από τον άλλον μέσα σ' ένα περιβάλλον που είχε ξεκινήσει τόσο ζεστά και οικογενειακά, να όμως ένα ακόμη θραύσμα σκληρής αλήθειας. Σου εύχομαι ό,τι το καλύτερο κάθε μέρα, με την αγάπη μου πάντα, να είσαι καλά. Φιλιά, τα θερμά μου συγχαρητήρια για την κάθε σου δουλειά που βλέπω.

AERIKO είπε...

Το αράγιστο εύθραυστο κάποιων αδιόρατων στιγμών είναι που φέρνει κάποιες ψυχές πιο κοντά. Το διαδίκτυο δεν είναι άψυχο αφου πίσω απο τα πληκτρολόγια κρύβονται άνθρωποι.Η ζεστή και φιλόξενη γειτονιά του παθ άρχισε να με πνίγει όταν εδω και καιρό μετατράπηκε σε πολύβουη πόλη.Ένοιωσα άμεση την ανάγκη για αλλαγή.Εσυ κι ο Θοδωρής είστε σταθερά το ξέφωτο μου.Λατρεύω τον τρόπο που γράφεις και δεν σου κρύβω
οτι απειρες βραδιές αυτα τα δυο χρόνια ξεκουραστηκε η ψυχή μου στον ίσκιο της αληθειας σου.Οι ισορροπημένες ανθρώπινα ευαίσθητες ψυχές είναι δυσεύρετες πια.Κι οι δυσκολίες μας είναι το τίμημα των επιλογών μας.Οφείλουμε όμως στην ύπαρξη μας να συνεχίσουμε ν'ανεβαίνουμε την πιο ψυχή βουνοκορφή.Σ'ευχαριστώ για όλα.!
Να περνάς όσο καλυτερα μπορείς.Μεγάλη τρυφερή αγκαλιά κι ένα αέρινο φιλί στον Ιάσονα.:)

σταγόνα είπε...

"Xαρά δεν είναι να ελπίζεις μα να νιωθεις"
Μεγάλη μου η χαρά που σε νιωθω πάλι εδώ και μάλιστα λίγο ακόμα πιο κοντά:):)
Σευχαριστώ που με πήρες μαζί σου:)

AERIKO είπε...

Eλπίζουμε το ανέλπιστο κι αυτο μας κάνει να αγαπάμε τη στιγμή μας αυτο είναι που μας φέρνει πιο κοντά.
Καλό Ξημέρωμα βροχούλα της ψυχής. :)

D.Angel είπε...

...ότι δεν ανατρέπει τη σκέψη
η στιγμή σου αυτόματα το καταργεί.
Πόση αλήθεια κρύβει μέσα της αυτή η πρόταση!
Καλησπέρα γλυκιά μου!
Φιλιά πολλά

AERIKO είπε...

Αυτό κάποιοι Κρήτες το κουβαλούν στο DNA τους.Και το υπερασπίζονται με σθένος ανα τους αιώνες.! :)
To βιβλίο που σου πρότεινα αναφέρεται στον Δομήνικο. Όμορφο βράδυ εύχομαι. :)

Broken Stone είπε...

I think the picture is so very beautiful...

AERIKO είπε...

......:)