Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Δος μοι τούτον τον ξένο...



Ξένος σε ξένη πέτρα κάθισα
κέρδισα το χρόνο ξέχασα τον πόνο
λύγισα λίγο κάποτε μα σαν είπα απο Ψυχής
αν είναι αλήθεια πως αλλού πια αγαπάς
δρόμος θα γίνω να περάσεις για να πας
διότι εδω και έτη Φωτός ότι δεν 
δίνεται αυτόβουλα και ελεύθερα δεν είναι
της Καρδιάς μου επιθυμία.

Aλλά και ότι μας δίνεται
εάν δεν το επιθυμούμε βαθειά
δεν το εκμεταλλευόμαστε
ούτε το χρησιμοποιούμε.

Μετά κοίταξα Νύχτα Ψηλά και άκουσα
πως αυτό που μας δίνεται  στο παρόν μας








είναι σοφότερο απο αυτό που επιθυμούμε.



καθαρά..

"Δος μοι τούτον τον ξένο, 
τον εκ βρέφους ως ξένον 
ξενωθέντα εν κόσμω"


Εκεί που η Ψυχή 
βαδίζει ταπεινά...
εκεί ανάμεσα 
στο δάκρυ της χαρμολύπης 
και της εσωτερικής σιωπής..
εκεί που οι άνθρωποι 
δεν σκέφτονται πότε θα δακρύσουν
ή θα γελάσουν 
και ούτε ντρέπονται ή απολογούνται
για το είναι τους..
εκεί μακρυά 
απο τη βουή του κόσμου 
και την ακαρδία της Οικουμένης 
αφήνομαι πια
 στα δικά μου  απλά.



Mόνον αυτός
με αγαπά Αληθινά.


6 σχόλια:

kaiti1964 είπε...

"Δος μοι τούτον τον ξένον,
ον ξενίζομαι βλέπειν του θανάτου τον ξένον."

Ναι Μαρία μου μονο αυτός ΑΓΑΠΑ !!!

Εξαιρετικό !!!!

Όμορφη μέρα :))))))))

AERIKO είπε...

Ναι...ο δικός μου ο Χριστός όπως και οι Άνθρωποι που τον περιέχουν επι της Ουσίας σιωπηλά πράττουν ότι η Καρδια προστάζει.

"Δος μοι τούτον τον ξένον,όστις οίδε ξενίζειν τους πτωχούς και τους ξένους."

Η πιο ζόρικη Ασκητική είναι μέσα στον Κόσμο..η δική του Αγάπη παίρνει νόημα μέσα απο τις μοιρασμένες στιγμές μας..και όπως και να έχει είναι ο μονος που αγαπά τις πτώσεις μας..η αγκαλιά του Ουρανός πεντακάθαρος απαλύνει και γαληνεύει της καρδιάς την πληγή αλλα και της ψυχής το έτσι νοιώθω.

Kαλη μέρα ομορφοταξιδεμένη εντός Καίτη μου..Σε Φιλώ.:))

Ανώνυμος είπε...

Υπέροχο..

Κατάθεση ψυχής!!!!

Τα φιλιά μου Μαρία μου...

AERIKO είπε...

Καλησπέρα Λία μου..

Και ο Δρόμος ας μακραίνει.Ευγνωμοσύνη που έχουμε πόδια υγιή και θέληση δυνατή να τον βαδίζουμε.

Χαμόγελο και Φιλί απο την ανεμοδαρμένη σήμερα Σαχάρα.! :))

Νimertis είπε...

πλήρωση ψυχής ο λόγος σου Μαρία μου...
σε φιλώ...

AERIKO είπε...

Όμορφο απογευματάκι Αντώνη μου..φτάσαμε πολυ νωρίς καλε μου φίλε..και ευτυχώς περιεχουμε την Αστραπόφωτη στιγμή..αυτην που το αιώνιο κρατά άφθαρτη..το σημαντικό είναι να συνεχίσουμε να μαχόμαστε τους μικρούς καθημερινούς θανατους μέσα μας.

Χαμόγελο και Φιλί σου στέλνω. :))