Άγια Νύχτα...

Άγια Νύχτα..αγαπημένε μου
Μιχαήλ..ο σταυρός που σηκώνεις
και εσύ στα άγια χώματα του Σινά
και εγω μέσα στο χειμώνα
του κόσμου βαρύτερος απο ποτέ.

Στα χαρακώματα των αντοχών
υπάρχει χαραμάδα  Φωτός
και δεν είναι άλλη απ την εφημερία
της Ψυχής που συναισθάνεται
πλήρως οτι Χριστούγεννα
είναι η σιωπηλή προσφορά
η αγάπη οι απο Καρδιάς ευχές
και η σιγή του Ουρανού
που αγκαλιάζει τρυφερά
την πονεμένη αλήθεια του 
καθένα μας.

Εαν εφημερεύει η Ψυχή 
η φλόγα μεταλαμπαδεύεται 
πριν το κερί λοιώσει η σβήσει....
τι σημασία έχει....
οτι μοιράζεται 
στον παροντα χρόνο μόνο 
αυτό μετρά...
και μόνο αυτό μένει..

Mέσα απο τους άλλους

ανακαλύπτουμε  τα  σπουδαία 

αλλά και  μαχόμαστε
τα άσχημα μέσα μας.

Δεν μετρώ πια με σιωπές

 τις αντοχές μου.

...απόψε ξαναφέρνω εδω

ενα  αγαπημένο κείμενο 

του Χρήστου Μαλεβίτση

γιατί με κάνει σταθερά 
να δακρύζω με

την αλήθεια του.

Εξακολουθώ να

διαβάζω πολύ 
να χάνομαι στην Αλήθεια μου

να ονειρεύομαι απείθαρχα

και να ταξιδεύω τις στιγμές μου

οριακά εντός και εκτός νετ.

Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι.....

Ευτυχία οι στιγμές 

που επενδύουμε στο απλό 

ετσι στοχεύοντας το αιώνιο

περιέχουμε αληθινή ζωή.