Η Δύναμη της Θέλησης για γνωση
το αναφαίρετο δικαίωμα να παλεύεις
για τα βαθύτερα ονειρα και Θέλω σου
η Ελευθερία της βούλησης μα και της
έκφρασης..ο αγώνας για αυτο που αληθινά
αγαπάς..η στυφα πικρή γεύση της αδικίας
στο πετσί..ο πολυαγαπημένος μου Μελιος
του Μενέλαου Λουντεμη.
Ενα βιβλίο που με χάραξε βαθια..σε νεαρή
ηλικία..ενα βιβλίο που ξαναδιάβασα πολυ
αργότερα..μετα απο ασχημες αγρύπνιες..
τίποτε..οσες φορές και αν τα μετρήσω
Μαζί του ή χώρια του
ένα ..ενα..τιποτε δεν αλλάζει..
Όλα στη Θέση τους.!
Γι'αυτό λοιπόν...
Άγια Μνήμη
του παιδιού που ήμουν
κάποτε
δεν θα σε προδώσω........!!!
Στο είπα...
θα Ανθίσουνε
Εφέτος
♫ ✿⊱╮♫
16 σχόλια:
Υποκλίνομαι!!!!
πάει καιρός... αλλά δεν σε ξεχνώ όποτε μπορώ ρίχνω μια ματιά στις δημιουργίες σου.. μέσα από τα βιντεάκια και τα κείμενα σου γιατί είναι το Φώς που βλέπουμε μεσα από το σκοτάδι του τούνελ.
Την καλησπέρα μου !!!
μια γλυκειά καλημέρα!
φιλί.
Εγω θα σου χαρίσω ενα ΑΣΤΕΡΙ από τον Τάσο Λειβαδίτη που είναι μάτια μου ΜΟΝΟ για ΜΑΣ!...
κι ΕΜΕΙΣ είμαστε ΟΛΟΙ αυτοι που καποτε καθισαμε κάτω από τ'αστερια μετρωντας το Ύψος των Ψυχών μας!!!
Ναι, θα ανθίσουμε Φέτος!...
"V
Θά ῾θελᾳ νὰ φωνάξω τ᾿ ὄνομά σου, ἀγάπη, μ᾿ ὅλη μου τὴν δύναμη.
Νὰ τ᾿ ἀκούσουν οἱ χτίστες ἀπ᾿ τὶς σκαλωσιὲς καὶ νὰ φιλιοῦνται μὲ τὸν ἥλιο
νὰ τὸ μάθουν στὰ καράβια οἱ θερμαστὲς καὶ ν᾿ ἀνασάνουν ὅλα τὰ τριαντάφυλλα
νὰ τ᾿ ἀκούσει ἡ ἄνοιξη καὶ νά ῾ρχεται πιὸ γρήγορα
νὰ τὸ μάθουν τὰ παιδιὰ γιὰ νὰ μὴν φοβοῦνται τὸ σκοτάδι,
νὰ τὸ λένε τὰ καλάμια στὶς ἀκροποταμιές, τὰ τρυγόνια πάνω στοὺς φράχτες
νὰ τ᾿ ἀκούσουν οἱ πρωτεύουσες τοῦ κόσμου καὶ νὰ τὸ ξαναποῦνε μ ὅλες τὶς καμπάνες τους
νὰ τὸ κουβεντιάζουνε τὰ βράδια οἱ πλύστρες χαϊδεύοντας τὰ πρησμένα χέρια τους.
Νὰ τὸ φωνάξω τόσο δυνατὰ
ποὺ νὰ μὴν ξανακοιμηθεῖ κανένα ὄνειρο στὸν κόσμο
καμιὰ ἐλπίδα πιὰ νὰ μὴν πεθάνει.
Νὰ τ᾿ ἀκούσει ὁ χρόνος καὶ νὰ μὴν σ᾿ ἀγγίξει, ἀγάπη μου, ποτέ.
IV
Ναὶ ἀγαπημένη μου,
ἐμεῖς γι᾿ αὐτὰ τὰ λίγα κι ἁπλὰ πράγματα πολεμᾶμε
γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ χοῦμε μία πόρτα, ἕν᾿ ἄστρο, ἕνα σκαμνὶ
ἕνα χαρούμενο δρόμο τὸ πρωὶ
ἕνα ἤρεμο ὄνειρο τὸ βράδι.
Γιὰ νά ῾χουμε ἕναν ἔρωτα ποὺ νὰ μὴ μᾶς τὸν λερώνουν
ἕνα τραγούδι ποὺ νὰ μποροῦμε νὰ τραγουδᾶμε
Ὅμως αὐτοὶ σπᾶνε τὶς πόρτες μας
πατᾶνε πάνω στὸν ἔρωτά μας.
Πρὶν ποῦμε τὸ τραγούδι μας
μᾶς σκοτώνουν.
Μᾶς φοβοῦνται καὶ μᾶς σκοτώνουν.
Φοβοῦνται τὸν οὐρανὸ ποὺ κοιτάζουμε
φοβοῦνται τὸ πεζούλι ποὺ ἀκουμπᾶμε
φοβοῦνται τὸ ἀδράχτι τῆς μητέρας μας καὶ τὸ ἀλφαβητάρι τοῦ παιδιοῦ μας
φοβοῦνται τὰ χέρια σου ποὺ ξέρουν νὰ ἀγγαλιάζουν τόσο τρυφερὰ
καὶ νὰ μοχτοῦν τόσο ἀντρίκια
φοβοῦνται τὰ λόγια ποὺ λέμε οἱ δυό μας μὲ φωνὴ χαμηλωμένη
φοβοῦνται τὰ λόγια ποὺ θὰ λέμε αὔριο ὅλοι μαζὶ
μᾶς φοβοῦνται, ἀγάπη μου, καὶ ὅταν μᾶς σκοτώνουν
νεκροὺς μᾶς φοβοῦνται πιὸ πολύ."
Kαλημέρα αγαπημένη μου Τριανταφυλλένια.! :) Aντεχω να ακουω το Μελιο μεσα μου..ειναι στιγμες που μου ζητα τα ακατόρθωτα..αλλα ζωη χωρις δυσκολιες δεν εχει νοημα ουσια και σκοπο.
Πολλά Φιλιά σου αφήνω.! :))
Ανοιξιάτικη Καλημέρα Blues. Mε χρωμα και άρωμα Ψυχης γεματης αγαπη για Ζωή. Χαμογελο και Φιλί σου στελνω.:))
...κι ΕΜΕΙΣ είμαστε ΟΛΟΙ αυτοι που καποτε καθισαμε κάτω από τ'αστερια μετρωντας το Ύψος των Ψυχών μας!!! :)
Ετσι ειναι Κάκια μου..οφείλουμε στη Ζωή αλλα και στη ράτσα μας..οσο θα ζουμε..οσο θα ανασαινουμε..να τον ακουμε το Μέλιο καθαρά μέσα μας..και να τον κραταμε αγκαλια σαν το πολυτιμότερο των πολυτιμων.
Και που να δεις το με το επόμενο που θα φτάσουμε.!!
Να εχεις μια όμορφη μέρα...Χειμαρρος Κοντρα ετσι να παραμείνεις..!
Τρυφερό Χαμογελο και πολλα φιλιά σου αφήνω.:))
Ναι Μαρία μου οφείλουμε να διαφυλάξουμε το Μέλιο μέσα μας...ειναι αγώνας επιβίωσης ....
Εκπληκτικός ο Λουντέμης σημάδεψε τα χρόνια της αθωότητας μου !!
Σε φιλώ και σου αφήνω την αγάπη μου:))))))
Tα Χρόνια της Αθωότητας ναι..:)
Ενα μικρο κομματι τους υπαρχει και μας συνοδευει σε ολη τη ζωη μας..καποιοι το αγκαλιάζουν σφιχτα καποιοι άλλοι το μάχονται..αρμονια φερνει μονο η συμφιλίωση με το μικρο παιδι μεσα μας..εξ αλλου εαν πονεσε τοτε σιγουρα δεν εφταιγε το ίδιο.
Το θεμα ειναι να το αφησουμε αυτο το κομματι να μπει στη ζωη μας και παλι..στην καθημερινη μας στιγμη..
οχι παλιμπαιδίζοντας..αλλα οπως ενα παιδι εστιαζει στην ουσια του απλου..σε συνδυασμο με την πείρα και τη γνωση που μας εδωσε η ζωη..ειναι πιστευω ο μονος συνδυασμος που μπορει να μας κανει
περισσοτερο μαχιμους αλλα το κυριοτερο περισσοτερο ανθρωπινους.
Χαμογελαστή Καλημερα Καιτη μου.Σε Φιλώ.:))
Μαρακι μουυυυυ...
συνεχής παλη για ονειρα και θελω...
και αν θελουμε ναι φετος θα ανθισουν..
καλο απογευμαα πολλα φιλια και αγκαλιες!!!!!!
οι πασχαλιές ανθίζουν κάθε φέτος.
το παιδί , ο νέος, ο μεσήλικας κι ο γέρος*
είναι πάντα εδώ, εντός, σε ένα αδιάκοπο παρόν
η μνήμη και το όραμα, αρμοί του όλου μας
καλησπέρα Καλό μου Αερικό !
*ακόμα και το έμβρυο, ακόμα κι η σωρός μας
ακόμα κι οι πρόγονοι κι οι απόγονοί μας…
Aγαπημένη μου Εύη..Χαμόγελο να ανθίζει μέσα σου και αγάπη για την καθημερινη στιγμή..για το είναι σου....είσαι απο τις ωραιότερες Ψυχες που ξερω..και ..αυτη η χρονια θα ειναι τοσο εντονα ανατρεπόμενη που πιστεψε με μονο το μικρο παιδι μεσα μας αν το ακουμε καθαρα θα μας σωσει απο τον παρανοικο κοσμο που επιμενουν να μας πλασάρουν σαν πραγματικότητα.
Καλό βράδυ και ομορφο ξημέρωμα Ψυχουλίνι μου. :))
Ξεχωριστέ μου φίλε :) Καποιες εποχες Μαυρες..δεν άνθιζαν..δυστυχώς η κατρακύλα της Ελλάδας ειναι μη αναστρέψιμη...διότι ενας κούκος δεν μπορει να φέρει την Άνοιξη.Μόνο Δυο Χελιδόνια μπορούν..
Το ένα είναι της παιδικής ματιας στην ομορφια και στην αθεατη ουσία της ζωης..και το άλλο της ενσυναίσθησης του μάταιου του σοφού ενήλικα που μπορεί να δει τις λεπτότερες των αποχρώσεων στον καμβά της αλήθειας.
Συμφωνώ μαζι σου..ο χρονος δεν ειναι οπως τον διαιρεσαμε εμεις..
αλλα γεγονος παραμενει ναι πως οι πασχαλιες ανθιζουν καθε χρονο για οσους εχουν ευρυ πνευμα,αρμονια μεσα τους,και αρκουνται στα πολύ απλά των στιγμων τους.
Να εχεις ενα πολυ ομορφα δικο σου βραδυ. Σε Φιλώ. :))
Εγω κολλησα σε αυτο το σημειο της αναρτησης σου:
"Γι'αυτό λοιπόν...Άγια Μνήμη του παιδιού που ήμουν κάποτε δεν θα σε προδώσω........!!!"
Για ολα τ'αλλα, μιλησαν οι υπολοιποι με τα ομορφα σχολια τους και με τα εξισου ομορφα ποιηματα.
Δεν αλλάζω μυαλα...σ αγαπαω μεν αλλά..έτσι ήμουν έτσι είμαι κι έτσι θα 'μαι..Αλλοίμονο αν προδώσουμε το Είναι μας..με τι μάτια θα αντικρύζουμε τη ζωη..;
Δεν είναι εύκολο Νυχτοπαίδι μου και το ξέρεις..μεγαλώνοντας οι Απώλειες βαραίνουν πιο πολύ..αλλα δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Οτι σε αγαπά ειναι δίπλα σου..Και κάποιες δίκοπες στιγμές είναι χαρά και ευλογία να πορεύεσαι με τη δυναμη σου..και άλλη απο το παιδί αυτό που εχεις μεσα σου δεν υπάρχει..οπως λεει και η ποιηση της ζωης.....
"To ξερω πως καθενας πορευεται μοναχος στον ερωτα μοναχος στη δοξα μοναχος στο θανατο.
Το ξερω το γνωρισα δεν ωφελει."
Για τη δόξα αδιαφορώ..τα άλλα τα γνωρίζω καλά..το ΜΑΖΙ ανηκει μόνο στην Αγάπη και άν..εισαι τυχερος και αντεξεις να χωρέσεις λιγο απο το ΦΩΣ της.
Απλα τα πράγματα.!! ;)
Χαμογελαστή Καλημέρα και φιλια σου αφήνω.Δεν Μασάμε ΕΜΕΙΣ.!! :))
Κάποια μέρα θα γεννηθεί στη γη ένα παιδί λευκό
και στα δάχτυλά του θα είναι μπλεγμένα τα δάχτυλα ενός μαύρου παιδιού
κι εκείνο με τη σειρά του θα κρατά σφιχτά ένα κίτρινο
κι εκείνο ένα κόκκινο…
Κάποια μέρα δεν θα υπάρχουν κράτη ,κυβερνήτες ,αστυνομικοί ,δικηγόροι..
Δεν θα υπάρχουν φυλακές και παντζούρια στα παράθυρα
Τα φρούτα και οι τροφές της Γης θα χορταίνουν τα στόματα
Δεν θα γίνονται πόλεμοι ,πυρηνικές δόκιμες κι ο αέρας θα είναι καθαρός από μολύνσεις…
Η θάλασσα ,τα ποτάμια, τα πουλιά θα τραγουδούν..
Λουλούδια και πεταλούδες παντού..
Η Άνοιξη θα είναι η μοναδική εποχή..
Ο πόνος θα έχεις θαφτεί πριν πολλά πολλά χρόνια
και το χαμόγελο θα βασιλεύει στα χείλη…
Κάποια μέρα τα Αστέρια θα λάμπουν στο στερέωμα ,η Σελήνη θα καθρεφτίζει το ασήμι της
και ο Ήλιος θα ζεσταίνει την Αγάπη τις ψυχές των Ανθρώπων..
Εκείνη τη μέρα ...θα θελα να γυρίσω.. κι ας ήμουν ο πιο μικρός κόκκος κάτω απ'τις πατούσες εκείνου του παιδιού….
Ένα γλυκό χαμόγελο αφήνω ..ένα φιλί και μια Ευχή : Να μη σκοτώσουμε ποτέ εκείνο το παιδί μέσα μας..μαζί με όλα τα απλά που χρειάζονται για ανθίζουν ευτυχισμένες οι στιγμές μας...
Έτσι Ακριβώς Δέσποινα...:) ο Ήλιος θα ζεσταίνει την Αγάπη τις ψυχές των Ανθρώπων.. γιατι ο Θεός είναι ένας και λέγεται ΑΓΑΠΗ και βρίσκεται παντού γύρω μας..και οταν ανοίξουμε να μπεί μέσα μας σαν ζωοδότης Ηλιος..
τότε η φτωχη Ανθρωπότητα θα αξιωθεί μια αληθινή Χαραυγή.
Είμαστε ετσι κι αλλοιώς πανω στην κόψη στη μετάβαση..για μια άλλη εποχη..πιο ουσιαστική..!!
Εμείς στο δικό μας καθ'οδόν οφείλουμε να χαμογελάμε στη ζωή χωρίς να διαπραγματευόμαστε την ψυχή μας.Μια την εχουμε αν την χασουμε εχουμε νικηθεί στους αιώνες.
Ενα πανεμορφο ανοιξιάτικο Oμορφοταξιδεμένο Σ/Κ ευχομαι ολοψυχα.! Σε Φιλώ. :))
Δημοσίευση σχολίου