Όποιος δεν σκορπά ψίχουλα αλλά
μοιράζεται ολόκληρο τον άρτο της Ψυχής..
Αυτός μεθά με το άλικο κρασί της Καρδιάς
στην κυριολεξία...
Στο χειμώνα των καιρών
Οι Σιωπηλές Αλήθειες μας
και τα Ιερογλυφικά της βροχής
πάνω στο χώμα....
φέρνουν τη Γέννεση...
του Λευκού...
Βροχή
το δάκρυ της ανθρωπιας
χώμα η ψυχή..
πως να μην
ανθίζει
η Αγάπη;
12 σχόλια:
έχουν ανάγκη τα μάτια μας να κλάψουν.
ειν' αλήθεια.
Nαι..μονο που το κλάμα της αλήθειας είναι βουβό και σιωπηλά αθέατο γι αυτο και γεννά μέσα μας θαύματα.
Οφείλουμε να αγαπάμε το Φως της καθε μέρας αλλά και την ευσπλαχνική αγκαλιά της ΝΥΧΤΑΣ.!
Χαμογελαστή Καλημέρα απο το Αντίθετο Ρεύμα συνειδητά και αμετανόητα.... :))
Καλημερα καλημερα
Δεν μπορω να μην συμφονησω
με ολα
Το μονο που θελω να γραψω και οχι ευχαριστα ειναι οτι αφου κυριολεκτικα μοιρασεις τον αρτο και οχι ψιχουλα τοτε στο τελος καταλαβενεις οτι υπηρχε καποιος/οια
που το καταβροχθησε και οταν τελειωσε τοτε εψαξε για κατι παραπανω.
υπερμαχος ομως του να το ζεις αν μου δινοταν η ευκαιρια δεν θα δισταζα στιγμη να ξανα μεθυσω
Να εχεις μια ομορφη μερα
Nαι Παναγιώτη συμβαίνει απλά....και εδω ειναι η λεπτή αξία του ολου θεματος.Καταλαβαινω πολυ καλα τι λες.Όμως ο άρτος ειναι η ψυχή..και δεν τελειώνει ετσι ευκολα..και κοντα στα ήμερα θα φανε και τα άγρια ..και δίπλα στην αυταπάτη περιμένει η δικαίωση..αρκεί να μην κλείσεις την πόρτα όταν δεχτείς τη δαγκωνιά..Το μόνο πράγμα που μπορει να μας αυτοκομματιάσει και να μας καταβροχθήσει είναι η πίκρα.Η Αχαριστία πικραίνει αλλά η μέθη της αγάπης το υπερβαίνει και αυτό.
Η Μέθη του έρωτα πλανά συχνά..η άλλη του να παραμένεις άνθρωπος..καθόλου..και πιστεψε με να λυπάσαι όσους θεωρούν την καλοσύνη Αδυναμία και περισσότερο όσους τη φθονούν.
Σύντομα θα μιλήσω..!! Με συγκεκριμένη εγγραφή γιατί η Αλήθεια γνωρίζει καλά πως οι πράξεις μετρούν και όχι τα λόγια.
Οι αγαπώντες και οι τρελλοί ειναι ερωτευμένοι με τη ζωη και καθε μαθημα της τους δυναμωνει.Στην τελική γνωρίζεις και τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ που δεν επιθυμούν να σε κατασπαράξουν για να επιβεβαιωθούν.
Καλημέρα με χαμογελο κόντρα σε οτι μας εμποδίζει να συνεχίσουμε να παραμένουμε... ο εαυτός μας.! :))
Τα δάκρυα της ψυχής καθαρίζουν τα μάτια από τη σκόνη του χρόνου και
βλέπουν το λευκό φως της αγάπης!
Μαρία μου φιλιά και καλό απόγευμα :))
Ερχομαι στο χωρο σου ανυπομονωντας να δω τα βιντεο-κλιπ σου - τα οποια, εκτος απο τα γραπτα σου
ειναι παντα αριστουργηματα.
Καλο σου απογευμα, με φιλια.
Έτσι είναι αγαπημένη μου Καίτη..
στο ακριβώς όμως.!!
Χαμογελο και φιλι σου αφηνω...!! :))
:) Πολλά απο αυτα τα βιντεο , μου τα εμπνεετε εσεις..με τις δικες σας εγγραφες..καμια φορα μια λέξη αρκει
οταν μπορεις να δεις μεσα σε αυτην καθαρά.
Όμορφο βράδυ Νυχτοπαίδι μου.
Τρυφερα σιωπηλο φιλι σου αφηνω. :))
Το χρώμα εκείνο που ηρεμεί ακόμα και την πιο πολύβουη σιωπή είναι που ποτίζει τα απέραντα χωράφια όπου σπέρνουμε την αγάπη μας και περιμένουμε να βλαστήσει...
Σε βρήκα μέσα από τα βιντεάκια σου και με έχει μαγέψει η γραφή σου! Να έχεις ένα όμορφο ξημέρωμα! :)
O άνθρωπος που έχει αγάπη μέσα του κάνει τη στιγμή του να ανθίζει στο δέντρο της ζωής.Και όπως λέι και η Ειρήνη Ρηνιώτη η ανθοφορία είναι της Σιωπής. Για σένα:
" Για να βαστάξεις τη Σιωπή πρέπει να γίνεις πέτρα.Πάνω στην πέτρα ν'ανθίσεις κυκλάμινο.Φορώ το ρούχο.θυμάμαι να μη γίνομαι ρούχο.Επικαλούμαι τον άνεμο.Φρεσκάρει ο καιρός.Σαλπάρω με το απροσδόκητο..το ακολουθώ χωρίς επιφύλαξη..είναι το μόνο που κάπου θα βγάλει.¨"
Xαμογελαστή Καλημέρα Μαριάννα μου.
Καλως ήρθες στα Θραύσματα. :))
Συμφωνώ με όλα όσα είδα εδώ...
και την ανάρτηση,
αλλά και τα σχόλια...
...
Μα θα πω μόνο αυτό:
η Αγάπη είναι για λίγους...
όχι γιατί είναι εκλεκτική,
μα να είναι που μένει
σε "φτωχικά" σπίτια,
ούτε και της αρέσουν τα φανταχτερά ρούχα και τα πολλά λούσα,
και περνά απαρατήρητη...
...
Και μάθαμε δυστυχώς,
να μην βλέπουμε τα απλά...
...
Καλό βράδυ εύχομαι...
H Aγάπη είναι για όλους..οι εποχές άλλαξαν πια..και δεν την αφήνουν ουτε στα πιο φτωχά σπίτια να κατοικήσει.
Έχει να κάνει με αυτο που είπες..βρίσκεται σε όλα τα απλά..απο τη στιγμή που μπορούμε να τα δουμε..η αγαπη βρίσκεται ήδη μέσα μας..
Όχι..δεν της αρέσει να εντυπωσιάζει..ετσι κι αλλοιως ειναι τοσο ταπεινή ,μια σιωπηλή όαση μεσα στην έρημο..εμεις οδοιπορούμε ισως πολυ ωσπου να την συναντησουμε..κι οσο πιο πολλους αντικατοπτρισμούς βιωσουμε τοσο η διψα μας μεγαλωνει.
Η Ψυχη η καρδια και η στιγμη μας δεν ξεδιψα παρα μονο με το δικο της καθαρο νερο.
Όμορφη συνέχεια στη μέρα σου Ξύλινε Ιππότη μου. Σε Φιλώ. :))
Δημοσίευση σχολίου