Ξένη η φωνή μου
όταν εκτός μου ηχεί
κι είναι δική μου
μονάχα εντός μου
μοναχά όταν σωπαίνει.
Σίγησε η Φωνή της Ενσυναίσθητης Σιωπής μας.
Ενας απο τους πιο αγαπημένους ποιητές
πήρε το μεγάλο δρόμο για τη γειτονιά των Αστεριων
και της Αθανασίας.
Λιτος ,ευαίσθητα ανθρώπινος με δίκοπες λέξεις
με συντρόφεψε σε πολύ δύσκολα βράδυα..
Το κενό που αφήνει είναι δυσαναπλήρωτο..
Οι λέξεις του όμως παραμένουν
φάρος για το δικό μας
ταξίδι στη σιωπηλή
αλήθεια της Ανθρωπιάς
αυτης που απαλύνει τις δυσκολίες
της πορείας και ενώνει τις ψυχές
των Ανθρώπων.
Και Όχι βέβαια...
στους γενναία ενσυναίσθητους
όλων των εποχών που
φεύγουν όπως ακριβως έζησαν
ανυπεράσπιστα και ωραία
δεν ταιριάζουν κλάμματα και θρήνοι.
Μόνο Σιωπές
που χωρούν όσα
λίγοι βλέπουν.
Καλή Μετάβαση
Αργύρη Χιόνη.!
Σε ακούω πεντακάθαρα...
Πατάτε με σεβασμό την άσφαλτο.
Από κάτω της υπάρχουν πέτρες
πού ονειρεύονται κήπους.
6 σχόλια:
Τέτοιες φωνές πάντα ακούγονται μέσα στις καρδιές μας...
Μαρία μου συγκινητικό το αφιέρωμά σου !
Καληνύχτα και φιλιά !!:))
Kαλημέρα και Καλη εβδομάδα Καίτη μου..επι τροχαδην απο τη δουλειά...ο Αργύρης Χιονης και η Κικη Δημουλά ηταν ειναι και θα παραμείνουν η φωνη της πιο σιωπηλής δικης μου αλήθειας.
Μην Ξεχνάς..Περαστικος στη Λύπη σου περαστικος και στη χαρα σου..Σημάδι άφησες;
Τα λέμε Σε Φιλώ.!! :))
Τρόμαξε η Ανασα μου και ο Παλμος μου
στην Εικονα της Πρωτης Αναρτησης μιας φτωχικης και μικρης ΕΣΤΩ γειτονιας
που θα πρωτοΑναφερει
το ....δικο μας Χαμο!!!
παγωσε η Φωνη
και σιγησε τηρωντας ενος λεπτου σιγη
Ιερης Θυσίας Χρόνου στον μεγαλο ανθρωπο που εφυγε.....
Aγαπημένη μου Κάκια..το δικό μας χαμό είθε να τον αγκαλιάσει ευσπλαχνικά ο Ουρανός της συμπαντικής αλήθειας...σε πληροφορώ πως η μετάβαση δεν είναι καθόλου ανώδυνη υπόθεση γι'αυτό και έχει αξία ότι μοιραζόμαστε εδώ.Μπροστά στο θάνατο είμαστε όλοι ίσοι..στη ζωή όμως οφείλουμε με πράξεις που στηρίζουν τις λέξεις να αφήνουμε ενα μικρό χνάρι αλήθειας και ανθρωπιάς..με όποιο τίμημα..Αδιαφορώ για την υστεροφημία..όπως και για τις φήμες..δίνω βαση σε ότι η ψυχή μου συγκρατει καθαρα.Τέλειος κανείς μας..η προσπάθεια του εξ ανθρωπισμού μας ιερή.
Ο Αργύρης Χιόνης στήριζε με πράξεις καθε λέξη του..και δεν ειναι τυχαίο που τα τελευταία χρονια ζούσε με ενσυναίσθητη μοναχικότητα και απλότητα στο ύψος της στιγμής του σε ενα πατρώο βουνίσιο οικισμό και ούτε και ειναι τυχαία η μέρα της εξόδου του απο αυτόν τον χωροχρόνο.
Ήταν και θα παραμείνει μέγιστος γιατί εστίαζε στα απλά αγκαλιάζοντας τις σιωπές του.Γι αυτο και οι λέξεις του εχουν τοση δύναμη.Ανηκε σε μια γενιά Ανθρώπων που υπηρετουσε κώδικες και όχι κανόνες.
Ένας τέτοιος Άνθρωπος είναι πάντα παρων ..βάλσαμο...μέσα στις ψυχές που αναγνώρισαν στις λέξεις του ενα κομμάτι του εαυτού τους.Δεν υπάρχει ουσιαστικότερο και πολυτιμότερο απο αυτό.
Να θυμάσαι..πως ότι λέω το εννοώ.
Μετά τις 17 Ιανουαρίου θα νοιώσεις τι εννοώ.Εσυ είμαι σίγουρη πως θα το νοιώσεις στο ακέραιο γιατί έχουμε μια κοινή συνισταμένη.
Πάω στη Ρωγμή τωρα..να αφήσω ενα γλυκό κομμάτι αντίδοτο στην ενσυναίσθητη αποδοχή του οριστικού.
Όμορφο Ξημέρωμα Φωνή της ανυποταξίας μου.
Σε Φιλώ. :))
Είναι κρίμα να φεύγουν γρήγορα άξιες φωνές! Μένουν αιώνια, όμως, τα αποτυπώματά τους... χαμόγελα στους αιθέρες!
Μια καλύτερη νέα χρονιά σου εύχομαι και παίρνω τα βουνά...!
Φιλιά.... όμορφα να περνάς!
Xαμόγελα στους αιθέρες..ετσι ακριβώς Γιωτα μου.Δεν ξέρω εαν θα ειναι καλύτερη και το 11 μια χαρά ηταν..αλλα για το 12 ενα εχω να σου πω..οσο περνα απο το χερι μου θα ειναι γεμάτο ανατροπές και ταξίδια.
Υγεία και δυναμη ψυχης.Αυτα χρειαζόμαστε τα αλλα όλα απλα ακολουθουν.Πολλα φιλια σου αφηνω..οι ευχές θα ερθουν στην ωρα τους. :))
Δημοσίευση σχολίου