Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

Μια περήφανα Σοφή Λύπη....



Στις Ανευχάριστες και ανάλγητες πραγματικότητες
λέμε Ναί. Ειναι η παλαίστρα 
που δοκιμάζει τα όρια τις αντοχές 
τις επιθυμίες τα συναισθήματα 
τις σχέσεις τις σκέψεις 
το είναι μας.


Ας ανοίξουμε το παράθυρο σε μια απο αυτές...
με οδηγό το καθάριο πρόσωπο της πατρίδας μου
εκείνο που  ειναι μεσα μου και δεν το
αμαυρώνει καμιά νέα τάξη πραγμάτων
στήνω χορό με μητριές στιγμές..
οδηγούμενη  στο πιο τρυφερό καταφύγιο
αυτό των λέξεων μιας ποίησης  φευγάτα
βιωματικής
που βοηθά να απαλυνθεί η πίκρα
της ενσυναίσθησης

Παντός καιρού στιγμών και περιστάσεων
πρόσφυγες εντός θα μας κάνει
η καθημερινή υπερπροσπάθεια μας
να παραμείνουμε ανθρώπινοι
Μια περήφανα σοφή Λύπη..
αυτο είναι στους αιώνες 
το τίμημα ....
σκληρό όταν το καταβάλλουμε
πικρό όταν το αγκαλιάζουμε
τρυφερό όταν το αποδεχόμαστε 
πλήρως.







ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ - ΠΑΡΑΘΥΡΑ

Ανοιξτε   τα κορμιά με τα νύχια.
Ανοιξτε   το φλασκί με το γλυκό κρασί
Ανοιξτε   τα βλέφαρα πόρτες
Ανοιξτε   τ`ανοιχτα παράθυρα
Ανοιξτε   τα λειψά και μισοφωτισμένα δωμάτια
Ανοιξτε   τις σιωπές
Ανοιξτε   τα ουράνια τοπία
Ανοιξτε   τα καλαίσθητα λευκώματα
Ανοιξτε   τις κάμαρες των αναμνήσεων
Ανοιξτε   τις παράφωνες νότες
Ανοιξτε   τα πρόσχαρα κελλάρια
Ανοιξτε   τα τριαντάφυλλα των γιορτινών αποφοιτήσεων
Ανοιξτε   τις πέτρινες μοναξιές
Ανοιξτε   το λιβάνι και τη σμύρνα
Ανοιξτε   τα τσακισμένα μυστικά
Ανοιξτε   τις μορφές του φθινοπωρινού ύπνου
Ανοιξτε   τα παιδικά μας πρωτολόγια
Ανοιξτε   τις αγκαλιές που δεν ήταν αγκαλιές
Ανοιξτε   τα ρεφρέν απ`τα παλιά τραγούδια
Ανοιξτε   το χρώμα και το αλάτι της σκουριάς
Ανοιξτε   τους αξεδιάλυτους πόθους
Ανοιξτε   τις κάσες των άδικων νεκρών
Ανοιξτε   την χωματένια απληστία
Ανοιξτε   τα πλεχτά καλάθια με το τυρί
Ανοιξτε   τις στεγνές,στυμμένες βρύσες
Ανοιξτε   το ράμφος της ηδονής
Ανοιξτε   τα ποιήματα που γράφτηκαν για να την θυμίζουν



Ανοιξτε   τα ποιήματα που γραφτηκαν για να λησμονηθούνε
Ανοιξτε   τα σφαλισμένα χείλη
Ανοιξτε   το εύμορφο στόμα
Ανοιξτε   το ανευχάριστο όνειρο
Ανοιξτε   την στενάχωρη θάλασσα
Ανοιξτε   τις ευδαιμονικές μουσικές
Ανοιξτε   το παραμύθι με τους νεκρούς μας φίλους
Ανοιξτε   τα μαξιλάρια με τα πούπουλα
Ανοιξτε   τους ανασασμούς των κρίνων
Ανοιξτε   τα γραμματα της φυλακής
Ανοιξτε   τα πορτοφόλια των διαβόλων
Ανοιξτε   τις ζωές των νοικοκύρηδων
Ανοιξτε   τις βαρειές ψυχές της Κυριακής
Ανοιξτε   τα λαμπερά μάτια των παιδιών

και κλείστε την Τηλεόραση.


ή τώρα πια την οθόνη του pc.!!










14 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Είμαι πρόσφυγας
άποικος
και βάρβαρος στο Ίδιο μου το Σ¨ωμα..

Αυθαδιάζω στων ΝΟΜΩΝ την αυστηρότητα
και ξελύνω τους δεσμούς μου με το Κράτος
κρατώντας ΜΟΝΟ της πατρίδας ένα άρωμα να τυλίξω την Περήφανη Ψυχή μου που κρυώνει...

Φόρος Φιλιού σε ύψος αβάσταχτης Ανθρωπιάς που αρνείται να υποταχθεί στη Φθορά....

AERIKO είπε...

Eτσι Ναι...ετσι είναι κάκια μου.Αυτο το μήνα καταδύθηκα στις λέξεις και στην ευαισ θυσία μου πονεσα μέσα μου βαθειά πάντα η αλήθεια μου θα με πουλά στης σιωπής το πέλαγος.Δένομαι με ψυχή και ξερω πως η φιλία και η αγάπη υπάρχουν και παρά τα δυσκολα επιβιώνουν...όσοι με αγαπούν αληθινά με δέχονται ετσι οπως ειμαι το ίδιο και εγω ..και ΝΑΙ η Ζωή δεν είναι τιποτε άλλο παρα ένα παιδικό Χαμόγελο αναμεσα σε δυο δάκρυα.Και Ναι το άλμα το πιο γρήγορο απο τη φθορά το κανουν οι ψυχές αυτες που κρυώνουν ναι μεν μεσα στο Χειμωνα του κόσμου ..εχοντας ομως Καλοκαιρι στην καρδια κρατιουνται απ αυτο το παιδικο χαμογελο πεισμωνουν και συνεχιζουν να ανοιγουν το δρομο τους περπατωντας..ενίοτε και συνοδοιπορώντας...Ο πιο άγραφος μου νόμος δεν ξεγράφει αυτος ειναι που δεν με αφηνει να συμβιβαστω..αν με χάσω χάθηκα.!!Όσο για το κρύο εχει και τη θετική του πλευρα...οι ψυχες που κρυωνουν κατα καιρούς δεν αποκτουν ρυτίδες.

Φιλί τρυφερό και ευχή για ένα όμορφο απογευματάκι.!

Ανώνυμος είπε...

ανοίξτε ανοίξτε...

χτυπώ... με χέρια.. πόδια... γρατσουνώ... ματώνω.... γδέρνω... να ανοίξω πρωτα εγω... να φύγω να παρασύρω....

με παρότρυνες Μαράκι μου..

και ουτε ο χρονος εμπόδιο δεν θα μπει..

καλο σ.κ καλο απόγευμα με φιλακια ανοιχτά....

AERIKO είπε...

Όμως...δεν εχει νόημα να χτυπάς να ματωνεις αφου ο χρόνος ειναι μια πόρτα ανοιχτή.

ότι κραταμε μεσα μας στη μεσα τσεπη της καρδιας οπως λεω στον εαυτο μου χρονια, το ξηλώνουμε...οι τσεπες ειναι για τα ψευτικα κρατηματα οχι για παρτη μας...οτι τωρα στεκεται απ εξω κι ερχεται προς εμας και δεν μπορει να δει πως δεν υπαρχει πορτα εχει θέμα...ΜΑ θεμα οπτικης του καθενος ολα ...τελικά.

Οι κήποι των όμορφων ψυχων δεν εχουν πορτα αλλα δεν είναι ξεφραγα αμπελια.Ο Χρονος ειναι παντα συμμαχος και φιλος αυτοκολητος το εμποδιο ειμαστε εμεις και τα κρατηματα μας οι οποιες ανασφαλεις μας δηλ.

Καλο Σ/Κ με πολλές ταξιδιαρες και Χαμογελαστές στιγμες...Σ'ΑΓΑΠΑΩ.!!:))

Ανώνυμος είπε...

διαβαζα για τους κηπους και το μυαλο ταξιδεψε .. σε ενα περιβολι...άνοιξη... ανθισμένες λεμονιές.. χορτα φρέσκα που μόλις έχουν γεννηθεί... απάτητα... και έξω ένας φράχτης με ξύλα και σύρμα.. αλλα χαμηλά.. που στην ουσία δεν μπορει να φυλαξει τον όποιο θησαυρό.. αν θέλεις.. μπορείς να πηδήξεις μέσα και να κόψεις ένα ανθάκι λεμονιάς.. και μια πορτα επίσης με ξύλα απ κουτσουρα... σαν φωτογραφία παλιάς εποχής.. καπου εκει στην κρήτη βγαλμένη απ της χήρας το περιβόλι ..

και εκείνη η πόρτα που προσπαθώ να ξορκίσω... του κλουβιού μου... του μυαλού ...της δικής μου οπως λες οπτικής.. που ίσως αν σκύψει κάποιος αλλος να δει πως δεν υπαρχει..

σε ευχαριστώ Μαράκι μουυυυυυ..:)))

με ευχαριστεί που πάντα με βάνεις σε προβληματισμούς.... σε φιλωωωωωωωωω..

μ αρεσει οταν μου λες ψυχουλινι :))

AERIKO είπε...

Xμμμμ...Τα όμορφα δεν τα αγγιζει κανεις...γιατι ο κηπος της ψυχης μας δεν εχει φραχτη....αλλα δεν ειναι και αμπελι ξεφραγο. Όσοι μπαινουν επιλεγουν απλα..το δροσερο τριανταφυλλο που συναντουν εκει...ενα και μοναδικο..πως θα το προσεγγισουν..; Eαν το πλησιασουν με αγαπη απλα θα παρουν αρωμα ψυχης..εαν πανε να το κοψουν θα τρυπηθουν απο το αγκαθι της αυτοπροστασιας του.Η Φυση διδασκει.

Aπλά τα πράγματα.!!

Καληνύχτα Ψυχουλίνι μου .:))

YΓ.οι χηρες πια ακομα και στην Κρητη δεν εχουν κηπο..γιατι στις 9 του μακαρίτη μπατε σκυλοι αλέσατε.!!

Hθικο δίδαγμα υστερογραφου...ο κήπος της ψυχης θελει φροντιδα και τα ωραια σωματα ειναι η κιβωτος αυτων των ψυχων..βλέπετε δηλ τι δεν θα αγγιξετε ποτέ εαν δεν έχετε ψυχή βαθιά βαθύτερη απ την πληγη μας.

Η εσωτερικη ομορφια προσδιδει στην εξωτερικη εμφανιση τα μεγιστα..!!

Άβυσσος η ψυχη του αερικου...:))

Ανώνυμος είπε...

"βλέπετε δηλ τι δεν θα αγγιξετε ποτέ εαν δεν έχετε ψυχή βαθιά βαθύτερη απ την πληγη μας."

....................

καλο βράδυ Μαράκι μου..:))
σε ευχαριστώ...

AERIKO είπε...

Mου τη δίνει το ευχαριστω..περιττεύει αναμεσα σε συγγενεις ψυχες.Καλο Ξημερωμα και ομορφο Σ/Κ Ψυχουλίνι.!!
;)

Ανώνυμος είπε...

:)

ΔΗΜΗΤΡΑ - ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ είπε...

Καλημέραααααααα!!! Καλό Σ/Κ!!!

AERIKO είπε...

Kαλημέρα και όμορφο Σ/Κ Δημήτρη..να χαμογελας ρε συ..σε προστατευει απο την παγωνια έξω...και ο Καβαφης υπέροχος.!!! :)

AERIKO είπε...

Όμορφο Σ/Κ αγαπημενη μου Δήμητρα...
με πολλές στιγμες επιμενω σαν μελωδια..εμεις συνθέτουμε την μπαλαντα της ψυχής.Σε Φιλώ.! :))

Walking in vain είπε...

Στις Ανευχάριστες και ανάλγητες πραγματικότητες
δε λέμε απλά Ναί...
Είναι αυτές που μας ζούνε, μας τρέφουν την ψυχή, είναι οι ώρες που μας λυτρώνουν
Η πάλη ναι , η καθεστώσα αξιοπρέπεια δεν έχει καμία σχέση μαζί μας καλή μου.
Καλό ξημέρωμα εύχομαι

AERIKO είπε...

Και όμως η ζωή έχει πάντα τον τρόπο να σε βάζει στο θρανίο.Υπάρχει πάντα ένας δρόμος που δεν τον έχεις περπατήσει.

JUST KEEP WALKING και πίστεψε με οτι αξίζει πλάνη δεν είναι αλλά μια πραγματικότητα που οι δυσκολίες της είναι απαραίτητες για μπορείς να νοιώσεις την αύρα μιας ονειρεμενης στιγμης.Μια στιγμη αρκεί.Λιγότερο απο μια στιγμη ειναι κι αυτο που λεμε εμεις ζωη μπροστα στο αιωνιο.Ζησε Δυνατα.!!

Καλημέρα καλέ μου φίλε.:)