Ποιά γλώσσα Μιλάω.....

Στη σημερινή ιδεολογική και όχι μόνο

θολούρα, στην τελούσα εν συγχύσει 

κοινωνία μας, δεν πρέπει να ξεχνούμε 

ότι υπάρχουν ακόμα στοχαστές 

και δημιουργοί. 

Μπορούμε να προστρέξουμε στο λόγο 

και στο έργο της σιωπηλής δημιουργίας τους, 

για να αντλήσουμε δύναμη 

επαναπροσανατολισμού μας. 

Μπορεί να απουσιάζουν 

από τα παράθυρα της τηλεόρασης, 

τα ερτζιανά κύματα 

και τις σελίδες του έντυπου τύπου, 

αλλά υπάρχουν, 

είναι παρόντες με τη σιωπή τους. 

Αυτούς που βλέπουμε να παρελαύνουν ,

δεν είναι γνήσιοι πνευματικοί άνθρωποι, 

μαϊντανοί είναι, έτσι, για να μην μπερδευόμαστε. 

Τους άλλους τους πραγματικούς, 

εμείς τους διώξαμε και τώρα τους ψάχνουμε

διαμαρτυρόμενοι, που δεν τους βλέπουμε, δήθεν. 

Απαξιώσαμε το δημόσιο χρήσιμο λόγο τους

και τώρα τους κατηγορούμε πως δεν ασχολούνται 

δήθεν με τα κοινά. Δεν χρειάζονται, λοιπόν, 

προσποιητές αγανακτήσεις και ατελέσφοροι θυμοί, 

παρά μονάχα αισθήματα ευθύνης πολλά

 για τον καθένα μας. 

Εμείς, κοντολογίς, 

διαμορφώνουμε το κοινωνικό περίγραμμα 

στο οποίο μπαίνουμε και δεν βολευόμαστε, 

εμείς ορίζουμε τη μοίρα του μικροκόσμου μας

 που δεν χωράμε. Εμείς, με τη συμμετοχή 

ή την απραξία, με τη δράση ή την ανοχή μας, 

με την αστοχασιά και την αποστασιοποίησή μας. 

Όλα έχουν φτηνύνει στη ζωή μας, 

όλα βγήκαν στο σφυρί, 

όλα με εκπτώσεις, αξίες και ιδανικά, 

πίστη και οράματα, 

όνειρα και προσδοκίες, 

ο ίδιος ο άνθρωπος

και η αξιοπρέπειά του, 

η ζωή και το νόημά της.

Κάθε μέρα κι ένα γεγονός 

επιβεβαίωσης της κατρακύλας,

κι εμείς καμωνόμαστε 

πως πέφτουμε από τα σύννεφα!!!