Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Ποτέ δεν είναι Αργά...





Kι απόψε κεντώ δικές μου αλήθειες 
στο ρούχο της Σιωπής ..

Μεγάλη Δύναμη είναι η σωστή απόφαση 
την κατάλληλη στιγμή.
Αν δεν σε διαλύσει ο πόνος Φως δεν βλέπεις..
και όπως και να το κάνουμε πρώτα 
χαράζει μέσα μας και μετά ηλιοφωτίζεται η στιγμή μας.
Χαμόγελο θέλουν τα δύσκολα...
ΑΝ είναι και πεισματικά επίμονο τόσο το
καλύτερο....
ευάλωτοι τρωτοί κι εφήμεροι είμαστε όλοι μας.

 Άλλοι παραιτούνται
άλλοι Αντιστέκονται.
Αν δεν αντισταθουμε στα δύσκολα 
η ζωη δεν μας αγκαλιαζει.

Ποτέ δεν είναι αργά...







10 σχόλια:

JENY... αστεροτρόπιο είπε...

Ψυχή μου όμορφη, να σε κλωνοποιήσουμε;
Για τους καθημερινούς πόνους και δυσκολίες συμφωνώ όσο δεν πάει. Αλλά στον άλλο πόνο, αυτόν που σε διαλύει, κατρακυλάς κι όλα τα αναθεωρείς εγώ θέλω να χτυπηθώ στο κλάμα, στα πατώματα, κι άμα γλιτώσω... να σκάσω κι ένα χαμόγελο. Σαν αυτό που σου στέλνω τώρα!

AERIKO είπε...

Mου λείπει πολυυ ακούς;
Mου λείπουν απίστευτα κι εδω οι φίλοι μόνη μ αφησανε....αυτές οι απώλειες συχνά θα μας πονούν..μα όχι τόσο όσο οι άλλες.Ο βαθύς πόνος δεν έχει πόνο.
Κι εγω καρδιά μου δεν έχω άλλα δάκρυα.Αρκεί που βρήκα τη δύναμη και χαμογελώ και στέκομαι στα πόδια μου και το παλεύω αξιοπρεπώς και αδιαπραγμάτευτα.Το δικό σου Χαμόγελο είναι Ήλιος φωτεινός.!! Πολλά φιλιά ψυχουλίνι μου.Την αγάπη μου και μια μεγάλη αγκαλιά στα δύσκολα.!!Να θυμάσαι..οι δύσκολες στιγμές που ενώνουν ψυχες σαν τις δικες μας ειναι οτι πολυτιμότερο.Θυμάσαι; Όταν το δάκρυ σου γίνει Μαργαριτάρι τότε μόνο νιώθεις πως υπάρχεις..!! :))

Ανώνυμος είπε...

Το εύκολο είναι να βολεύεσαι...
Το δύσκολο είναι να αποφασίζες...

Το διάβασα πριν λίγο καιρό...
Ήταν σα να με χτύπησε κεραυνός...
Τότε είδα και κατάλαβα...

Δεν έβλεπα, δεν άκουγα μέχρι εκείνη τη στιγμή...
Σα να μην ήμουν εγώ...
τυφλή με ανοιχτά μάτια
κουφή και άκουγα τα πάντα....

Τότε πήρα την απόφαση....

Και πόνεσα και έκλαψα και στα πατώματα έπεσα...αλλά χαμογέλασα κι αυτό το πρώτο χαμόγελο έχει πολύ μεγάλη δύναμη...

Λες και μία αόρατη δύναμη σε τραβάει από τα μαλλιά και σε βγάζει από το σκοτάδι στο φως...

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ...

Πολλά πολλά φιλιά και να θυμάσαι ....

Δεν είσαι μόνη... !!!! :))

Ανώνυμος είπε...

My gf and I were sent here simply because this particular article was tweeted by a girl I had been following and feel very I made it here.

Καπετάνισσα είπε...

Ποτε δεν ειναι αργά!!!

Όπου , όποτε σε όποια ηλικία!

Ποτε δεν θα είσαι μόνη σου!

Ξέρουν αυτοί , ξέρεις και συ ... απλά αφήσου ... θα είναι εκει να σου ανοιξουν την αγκαλια τους ...

Σε φιλώ!

Ανώνυμος είπε...

Πολύ πολύ καλημέρα!!!!

Μπορεί να βρέχει έξω αλλά είναι πανέμορφα μες την μελαγχολία τους όλα!!!

Πολλά φιλιά και ένα υπέροχο σ/κ !!!

:)))))

AERIKO είπε...

H Iθάκη είναι τόπος Θανάτου Λία μου.
Αγαπώ παράφορα τα λάθη μου τόσο όσο και τις αλήθειες μου.Έιμαι στριμμένος και ατίθασος άνθρωπος.Ελάχιστοι νιώθουν ποση μεγαλοσύνη κρύβει η σιωπή..αυτων που έχουν πονέσει πολύ.

Και βέβαια δεν είμαι ούτε η μόνη μα ούτε και μόνη πιά.Αόρατη δύναμη είναι η ψυχή.Όταν την ακούς δεν χάνεις μα ούτε και χάνεσαι.Μαθητές είμαστε...μακάρι στον επίλογο του βιβλίου της Ζωης μας να γραφει Άνθρωπος σου λέω.Αυτο είναι το σημαντικότερο όλων.

Όμορφη συνέχεια στη μέρα σου.Πολλά Φιλιά.:))

AERIKO είπε...

The distance to the truth is like the wind to fire: a small fire extinguished, a great strength to strength.

AERIKO είπε...

O Xωροχρόνος του καθένας μας αντιστοιχεί στην αντίληψη στην εμπειρία αλλά και στην συναισθηματική νοημοσύνη μας.

Ποτε δεν είναι αργά να ανοιξουμε φλέβα στη στιγμή και να κυλήσει η αγάπη.Μονο μια ευκαιρία έχουμε..ενόσω
παραμένουμε εγκλωβισμένοι στο σώμα.Το σώμα είναι το όχημα Καπετάνισσα μου.
Ποτε δεν είναι αργά να αντιληφθούμε ποσο μικροί και πόσο ασήμαντοι αλλα και πόσο μοναδικοί είμαστε μέσα στις συμπαντικές αλήθειες.

Ο Πόνος δυναμώνει τους γενναίους.
Με το αόρατο έχω άριστες σχέσεις..τα ορατά με ζορίζουν κατα διαστήματα αλλά και πάλι όλα συμβαίνουν για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και να προσεγγίσουμε τη στιγμή όπως της αξίζει.Σεμνά ταπεινά και με ευγνωμοσύνη.Η καθε ανασα μας είναι δωρο ζωής.

Πολλά Φιλιά σου αφήνω. :))

AERIKO είπε...

Χμμμμ...Λία μου ετσι ακριβώς είναι.

Λατρεύω τη βροχή χωρίς αυτην δεν θα υπήρχαν τα ουρανια τόξα.όμορφο Σ/Κ και σε σένα.Πολλά Χαμόγελα. :)))